Alle inzendingen over avondmaal

Geef me nog een vaderlantje In herberg Beëlzebub Van de regen in de drup Ik betaal handje contantje Ik viel in de kercke neder Gister, ik kon niet meer staen ’t Avondmaal heeft afgedaen En mijn tong is één lap leder Gun mij nog een artisjokje En een blik onder een rokje Laat ons roken, laat ons klinken Bacchus Wonder-Wercken drinken…

saamhorigheid ogen op verkenning naar details het anders zijn dan in herinnering stemmen in herkenning elkaar ontmoeten met een lach is de bestemming van de dag samen weer op pad als heksen op een bezemsteel met magisch vier vijf is te veel kabouters van de paddenstoelen vegen die eikels en kastanjes wegen voor het feeërieke avondmaal…

het felle beest gaat rond hij zoekt een prooi om te verslinden het was zeer goed, tot hij ons vond hij greep ook hem, die lieve jongen hij greep ook hem, totdat die lieve jongen niet meer kon en hij nog één keer bad Nee, hij sméékte om verlossing nog even thuis, een warm onthaal hij kon de wegen niet doorgronden het was zijn laatste avondmaal…

Ik wil zigeuner worden zei ik tegen een zigeunerin om jou te krijgen Kun je vroeg zij als avondmaal bittere groente eten zonder zout en dan gaan liggen? Dat kan ik zei ik Kun je vroeg zij gaan liggen zonder te huilen van kou op de bevroren modder?…

Waar is het avondmaal, het kraaien van de haan. De profetie van de verrijzenis, ook judas zat daar aan. Wie ziet nog de drie kruisen, na spot en foltering. Joden angstig in hun huizen, tot het noodweer overging. De stille zondagmorgen, de steen, het lege graf, De opstanding van Jezus. waar is de hoop die hij ons gaf?…

ik besef nu pas hoe fijn het is om deze vrije dag samen te delen zon schijnt ons toe de bloei zit erin waar de natuur kijkt en vogels fluiten jij zit nu elders na ons avondmaal onze wegen scheidden tot voor kort onze dag ik besef nu pas dat ik van je hou niet omdat ik je zo mis het is de herinnering telkens siert die glimlach…

pais en vree zo ogenschijnlijk innerlijk tevreden obstakels werden, levenswijs, gemeden en ’s middag dronk ze kalm een kopje thee de kater op haar schoot had geen idee van onrust uit een sluimerend verleden de bange blikken, schijnbaar zonder reden hij onderging haar strelingen gedwee ze vond haar weg, manmoedig, maar alleen het laatste avondmaal…

De smerige vlekken deren niemand soms is het wel een beetje kleurloos maar het dikke bruin gespannen touw dat vreemd gedraaid, oerkracht verbergt slijpt de messen voor het avondmaal haar luidruchtig zuchten begeleidt nieuwe adem en breekt stevige vliezen in nachtelijke uren waar terug naar de natuur door flikkerende kaarsen verlicht…

Over de uittocht van Egypte: de kruisweg van Jezus: naar Gogoltha eieren schilderen met alle kinderen voor de paasdagen dat het een vreugde mag zijn als ze dan schitteren; vol van kleur met de opstanding op de achtergrond er van alles weer op tafel staat voor ons avondmaal: helaas niet voor iedereen… gaat er van alles door mij heen:…

Blijf bij ons Heer als het avond wordt en wij angst hebben om achterom te kijken er is teveel lijden, teveel onverwerkt verdriet blijf niet langer die Vreemdeling achter ons maar kom heel dichtbij en maak u bekend spreek ons met liefde aan en leer ons verstaan wat u met uw woorden zeggen wilde zit met ons aan voor het avondmaal wij hebben behoefte…

Blijf bij ons Heer als het avond wordt en wij angst hebben om achterom te kijken er is teveel lijden, teveel onverwerkt verdriet blijf niet langer die Vreemdeling achter ons maar kom heel dichtbij en maak u bekend spreek ons met liefde aan, en leer ons verstaan wat u met uw woorden zeggen wilde zit met ons aan voor het Avondmaal wij hebben behoefte…

etalages vieren pasen met iedereen een eigen ei lente bloeit in vazen de processie schrijdt voorbij je koopt vandaag geloof het vasten is verlopen de kater van de carnaval laat zich ook weer herdopen waar is het avondmaal het kraaien van de haan de profetie van de verrijzenis ook judas zat daar aan wie ziet nog de drie kruizen na…

ik judas letters woorden zinnen de exegese kan beginnen maar in mijn hart ben ik bij jou tuinde in gethsemane het laatste avondmaal de haan zou driemaal kraaien en toch heb ik jou nooit verraden het kruis met jou gedragen onzichtbaar voor de vragen van de buitenkant voelde steeds jouw warme hand pas toen de nagels dieper ploegden…

De honden blaffen, hun klachten zeilen krachteloos over de vaart, eksters en kraaien bekrassen hun karige avondmaal, ook deze dag zal kantelen weet ik terwijl geruisloos dronkenschap de droeve huizen binnensluipt.…

nog kan ik de stap niet maken om de grijze rolsteen aan te raken die zijn graf blokkeert waar nimfen hem in witte doeken hebben gewikkeld zijn wonden gereinigd van het kwade gif en jaloers venijn ik heb zijn tocht gelopen op de vrijdag na het avondmaal in gethsemane waar judas zijn verraad pleegde voor het haangekraai…

Hij staat op dak de daalhoek te bepalen waaronder hij zijn avondmaal gaat halen. Adriaan van Dam…

Hij staat op 't dak de daalhoek te bepalen waaronder hij zijn avondmaal gaat halen.…

vleugellam naast haar zieke zoon gezeten u bent uitbehandeld we kunnen helaas niets meer voor u doen u mag naar huis maak er het beste van had dokter ferm gezegd sindsdien schreeuwt moeder het Moerman mantra van de daken ze schotelt haar zoon bakjes rauwkost en blauwe druiven voor de zure lucht de hoempa-pa’s het laatste avondmaal…

ik ben alle staties afgegaan stil gestaan op zijn lijdenspad met in mijn hand nog de olijftak uit gethsemane na de zegetocht langs palmen en juichende mensen zitten zij nu aan het laatste avondmaal in saamhorigheid naast angst en wensen hij is veroordeeld draagt zijn kruis en doornenkroon langs de hoon van hen die hem verachten…

Een oude vrouw op een bank Haar handen dooraderd en blank Haar figuurtje fijn en rank Een heel leven geleefd En nu zwaait ze beleefd Naar een ieder die niets om haar geeft De verzorgster naast haar gezeten Weet niet wat zij allemaal heeft geweten En geeft haar te eten Het ochtend, middag en avondmaal Zonder liefde heel kaal Maar gewoon…

- hoogst ontdaan stond zij beneden aan de dijk, het avondmaal weer in haar tas. Haar fiets beschrijft geen taal. Dat dood mij zo verging berooide mij, wat was er met het hiernamaals gedaan dat men mij kende en terug zag gaan? --------------------------------- uit: Carabas ontvlucht (1982)…

Nog eenmaal wilde Hij met zijn vrienden zijn Nog eenmaal nuttigen met hen het avondmaal Nog eenmaal breken het brood en drinken de wijn Nog eenmaal met hen samen zijn in die eetzaal.…

Omdat-ie rooms is, slaat Van Haasten voor 't avondmaal een kruis. Pas dáárna kan-ie op en top genieten van z'n maal. Hij eet erbij de vingers op: hij is een kannibaal. Z'n naaste, ja, daar houdt-ie van. Hij heeft een rooms geweten: op elke vrijdag zal de man alleen maar vissers eten.…

Onbegrepen aanvallen op hem in z’n jeugd trekken diepe sporen in z‘n brein; neemt ze mee naar volwassenheid waar op afstand de gebeurtenissen in een groter verband te beoordelen zijn Wat moet dat joch hier, vraagt de vrome vrouw onder het schilderij van Christus aan het avondmaal; in haar blik leest hij dat zij een kind ziet van…

Wat moet de bonte zwerm kokhalsmeeuwen wel niet denken als zij in V-formatie lonken naar een avondmaal?…

Wat moet de bonte zwerm kokhalsmeeuwen wel niet denken als zij in V-formatie lonken naar een avondmaal?…

De rondgang in dit paradijs op Aarde als mens, als wezen, als bewustzijnsstraal van moederborst tot 't laatste avondmaal van wervelwind totdat de storm bedaarde Bestaat uit rust'loos zoeken: slagen-falen met hart en ziel en 't onderscheidend zwaard van onze geest, wordt ons geen strijd bespaard: 't zijn oude mythes die ons lot bepalen Wij…

verlokking Niet omdat De gestolde inkt De flitsende ruggen De sleutel naar kennis Tussen de regels lag te rijpen Niet omdat De leeszaal me met een woeste vrede vervulde Verslaafd aan het geritsel Het kamerbreed tapijt De oogopslag van een zuchtende studente Bleef ik me laven aan de taal Flarden van een hoofdstuk Meng ik door het avondmaal…

Bij 't laatste Avondmaal spreekt de Heiland over de wijnstok, die door God is gevoed. Wie verlangt niet vol herboren gemoed hieraan te groeien met hoogste bijstand? Elke druiventros voele de scherpe tand van 't snoeien, ondanks scherpe pijn steeds goed.…

als de tijd zijn getijden stopt en geen einde kent in de wateren die er waren in den beginne hoor je de avondklok zijn toekomst ontrafelt en gestemd door een aanzwellend geluid van wolken waar het licht doorbreekt in een laatste avondmaal, er woont brood en wijn in alle woorden van het teder zwijgen in ieder verzonnen verhaal.…