Het laatste maal
De smerige vlekken deren niemand
soms is het wel een beetje kleurloos
maar het dikke bruin gespannen touw
dat vreemd gedraaid, oerkracht verbergt
slijpt de messen voor het avondmaal
haar luidruchtig zuchten begeleidt
nieuwe adem en breekt stevige vliezen
in nachtelijke uren waar terug naar
de natuur door flikkerende kaarsen verlicht
een uitgebreid viergangen menu serveert
het beeld, ietwat mistig, raakt en pakt mij
mes en vork laat ik deze keer links liggen
Geplaatst in de categorie: actualiteit