Alle inzendingen over bagage

Met gesloten ogen ervaar ik de rust door rookpluimen van sandelhout via mijn neus die mij stimuleren om de balans te ontdekken met elkaar haar kern is kenmerkend door haar chique bagage die als een rode loper mij leidt vanaf het haardvuur naar het betoverende lichaam van haar.…

fraai parelden vriendinnenstemmen door elkaar in blijde euforie van samenzijn na jaren de tonen dragen meer bagage dan voorheen en ook de uithalen weten zich nooit alleen woorden stemmen overeen geboren in hetzelfde licht en streekeigen accent dat weer snel went de jaren zijn verdwenen en herinneringen krijgen jonge benen…

Met een rugzak vol goede bagage, komt in zijn levensverhaal nu een nieuwe passage. Bedankt lieve leerkrachten van school Hagen, voor al jullie positieve bijdragen.…

jij hebt mij de tijd doen vergeten laten weten wat er echt belangrijk is uren in cijfers zelfs dagen en maanden hangen hun bagage aan wijzers een klok die gaat nooit even stilstaat voor pauze of rust zelfs de kus is gehaast maar jij bent zelf de balans waar alles om draait die glanst van belang zonder verleden de toekomst ongewis…

ben weer ingestapt heb het perron verlaten er was geen hond wel verval in alle staten mijn kaartje enkele reis had geen prijs voor veel bagage letters spiegelen in het donkere raam bestemming einde zonder naam voort denderen we weer de conducteur komt nog een keer hengelt voorzichtig naar een praatje verlegen in zijn eigen plaatje…

Ik ben op reis, ‘k weet niet waarheen Ik ben er nooit geweest, vandaar De weg daarheen is moeilijk, maar Gelukkig reis ik niet alleen Een bont gezelschap maakt de reis Heel boeiend: de verschillen zijn Tot dubbel vreugd en halve pijn, Al zingt men elk een eigen wijs Ik tors teveel bagage mee Dat voelt bij elke stap als straf Ik leg…

Vragen verschuiven de tijdslijn, niet gebonden aan grensstations spannen alleen de doden hun vermoeide bagage uit in de brokstukken van de strijd.…

Michiel woont samen met zijn hartsvriendin Sinds jaar en dag in een modern gebouw Met in de lift een heel speciale vrouw Zij zingt 'de deur gaat sluiten, kom erin Waar moet u heen met fiets en die bagage?…

nog neem ik mijn stapstenen mee heb er genoeg om mijn bagage droog te houden met eerbied en uit erkentelijkheid gekozen maar ook voor stukjes drift die boven komen drijven nog kan ik droge voeten houden maar ik moet keuzes maken en zaken kwijt zien te raken om mijn pad te blijven volgen mee te dragen in liefdes verbondenheid…

reeks die het leven tekent hiaten zijn het kenmerk haperingen en overslaan toch keert het ritme terug onverwacht maar passend in de tijd onaangekondigd en onbegrepen in een alles of niets even is het er, direct weer weg ophalen en dicteren in zinnen spiegelend in inzichten naar een op- en afzien telt alles wel mee op reis is de bagage…

Antwoorden en vragen verschuiven de tijdslijn, niet gebonden aan grensstations spannen alleen de doden hun vermoeide bagage uit in de brokstukken van de strijd.…

langs Hollands liniaal In het landschap als neergelegd over weide,langs waterloop en 'n rug zand Al reizend word ik wijzer leg m'n oor te luisteren tegen de koude ruit Ik hoor hoop stem van pijnen 'n vraag die brandt niet wordt gesteld Pas op 't perron van aankomst blijkt de klok uren verzet Haal taal uit m'n bagage…

Kennis is totaal niet van belang noch een schoon en zuiver geweten kleur bepaalt vandaag hoe hoog de rang kwaliteit wordt sporadisch gemeten bagage al jaren niet als eis gesteld maakt van eigenmaken geen noodweer het enige dat nu in de top nog telt is een vagina en een kleurtje meer 'n politiechef heeft minstens één borst een zachtbruine…

Hij deed niet mee aan die absurde rage en was uniek: mentaal was zijn bagage. In ieder opzicht stond de man alleen. Er kwam opeens een vrouw. Ze leek volmaakt. Geen moedervlek ontsierde lijf of leden. Hij zag Miss World en werd door haar aanbeden! Ze toonde zich aan hem - volledig naakt. Mobieltjes? Nee, de schoonheid had er geen.…

Elke kamer heeft een commode een ledikant een tuindeur , een raam met adembenemend uitzicht, de stroom bagage neem ik voor lief als ik weer een moment liefdevol aankaart, het voorjaar binnenstroomt en vertakt terwijl mijn hart een en ander hoort en klopt; alles bekoort en verleidt.…

Hij zag het Al Sham van Jasmijn En fontijnen wijken voor steenhopen Voorspelde elkaar bekijvende steden Heenlopen onder een ware barrage Zoals lang geleden Israël en Judea In ravage deden verstommen Wee het gelag dat deze Levantijnen Met hun belastende bagage Nu in stoetsgewijs vlieden van drommen Tot gelijkelijke verstrooiing dwingt…

blond en met een lichte huid ja daar kwam je echt niet mee vooruit in licht pastel verdwijnt de eigen kleur snel als vuur in de hel in mijn verschijnen leek volmaakt te verdwijnen in kleine hinten die goed bedoeld toch altijd geen goede zaken deden met het geheel pas in de laatste vakantie heeft pech mijn wereld veranderd bagage…

De bagage die hij meedroeg had de wereld iets te vertellen: klare taal, toch op de loop gegaan; mensen verleidend na te denken.…

Door het denken aan het leven, kan ik de harde kern van het gewicht niet breken, een uitweg te vinden in stralen van geluk, mijn buik schiet vol, het gevoel verwijdert zich uit broze trommels van tegenstrijdigheid, de tong is eenzaam en droog als bagage in de mond, begeef me verder van het geheim, als dat bestaat, elke zet wordt gemaakt…

Bij de brug onder de Tuin der Dichters zit ik te kauwen op de wereld zoals ze is Ik zie de mensen gaan jong, moe of roekeloos de beschermheilige tartend die aan de binnenspiegel bungelt Laat in de avond lopen ze in de berm met bagage of sprokkelhout op hun hoofd, kruizen om hun nek op de schouders van hun ziel en als hangers in de kledingkast…

rook de lucht vervuilen Leven vol schrik verstilt Een oververhitte massa Kruipt langzaam omhoog Laat dunne lagen breken Maakt de mond een vurig oog Explosieve beken Schieten naar het oppervlak Vullen diepe scheuren Overstromen het schedeldak Tijdens het wilde braken Taant de woeste rage Komt het monster tot rust Ontdaan van giftige bagage…

Dus of ik nu in een dip zit, of ’t valt allemaal een beetje tegen ’t doet me geen barst, die enorme plens regen Want wat ik bij me heb, in mijn eigen zakje Is mijn eigen weertje, dus wie weet pak je Een beetje zonneschijn van mij op als ik dat over heb, of een druppel regen, ’t is maar net Wat ik in mijn bagage zitten heb!…

Ik neem het met me mee in m'n bagage, en bezing dit alles in mijn eigen taal: ver voorbij oorlog, vrede, de ravage. Ik ben in het Land van Maas en Waal.…

Met als bagage een klein stukje van mijn creatie op elk van hen. De klap komt. De roodgloeiende paddenstoel zuigt in zijn vacuüm de schijnwerkelijkheid op. En daar sta ik dan, naakt in de wereld. Klaar om opnieuw te beginnen.…

mens zijn is herberg geven dag na dag van minuut tot minuut met telkens weer nieuw en onverwacht komend en gaand bezoek waar een rugzak staat op weg naar de horizon willen wij thuis geven aan voortdurende vindtocht van vreugde en verdriet depressies ook of wanhoop ook als de bagage schaamte blijkt of venijn met en voor elkaar ontvangen…

de agenda’s zijn leeg met een donkere veeg op de lijn waarop onze afspraak zou zijn niet weggepoetst met zomaar een smoes maar echt even uitgebreid tijd voor jezelf genomen om je dromen te laten komen te kijken en het niemandsland betreden zonder zware bagage en herinnering hier spookt de tijd met stiltes en drukke momenten…

minder scherpten dan de fragmenten van drones en bommen met vergiftigend stof van de vernietigende inslagen van talloze tanks en kanonnen waar nog de paar overgebleven palmen hun schaduw gaven aan de enkelingen die dit moordeskader konden overleven die weer op weg gaan om hun leven op te pakken en met steeds minder zakken als bagage…

‘Zo is’, zei een man uit Stavoren, ‘de strijd al bij voorbaat verloren.’ Hij lachte zich slap. Het ís ook een grap: Daar sta je als Noor, zonder noren……

De tijd dat goochelaars op konden treden Met hoed en doekjes, kaarten en konijnen En trucs omtrent verdwijnen en verschijnen Die tijd lijkt weggezakt in het verleden Als B.A. een bag of tricks verdwijnen laat Is ontgoocheling het pover resultaat…

Een plek waar je iemand anders kan zijn Een plek waar je ware liefde vind Een plek waar je wordt bemind Een plek, o zo fijn Hoge hoeden en pruiken Make-up en glitterjurken De goede en de schurken Een andere stem om te gebruiken Jezelf verliezen Opgaan in een personage Iemand anders zijn bagage Je hoeft nooit echt te kiezen Eeuwig…