Alle inzendingen over berg OR Death Valley OR woestijn

is hij te laf ik kan ze niet ontlopen zij volgen mij overal wanneer ik thuis vertrek dan komen zij van stal wie liegt vangt medestanders wie zielig doet krijgt krediet het slachtoffer kan smeken en krijgt dat vertrouwen niet de leugen zit geworteld in de aarde van hun brein zij blijven volgelingen en ik roep in een woestijn…

woestijnreiziger zonder kaarten en wolken zoekt waterwegen…

de hitte loeit in as van vele dagen myriaden zingen hoog een droog geluid vibrerend in de stekels van verdorde distels de laatste tranen blinken in het zout van witte meren, het verdriet is hier al eeuwen oud dit leven lijkt gedoemd te sterven maar het erven van de dood is weer herboren worden uit de schoot van de woestijn…

in het verrafeld landschap aan de rand van het bestaan zweeft een gier om de dode ontdaan van het zware pak gaf de dood hem vleugels verdwenen verten van zwervende gedachten de tijd met duizend wijzers uitgewist in de horizon in de open levenloze ogen het stukgehamerd hart staat het landschap geschreven laat in teisterende wind…

ben de kleur van de handen vergeten maar de beelden in hun ogen zal ik altijd weten in contrast lichtten daar woestijnen op met donkergrijze bergen onbereikbaar in hun top een hete wind waarin het vocht vervliegt de altijd zinderende horizon zonder enig perspectief gonzend kleuren oosterse markten vrolijke bedrijvigheid het verkeer…

zacht vloeien herinneringen ineen van het kleine beginnen tot de meest sprookjesachtige dingen in de carrousel van tijd glijden emoties en formaliteit moeiteloos door vele jaren van woestijn tot oase bergen gletsjers en zee wij hebben het allemaal ervaren toch tonen bijna alle foto’s in de schaduw van licht het nog nooit uitgesproken…

bergen zijn mooi zegt hij en bossen en dalen en vreemde landen met woestijnen van droogte maar niets kan het halen zegt hij, bij de zee zij is woest en wild vurig en ontvankelijk en vooral altijd anders hij is de man van de zee die woont onder zijn huid zelfs wanneer hij over het mulle zand tegen een schrale wind opklimt staat hij…

ik breek geen muren meer zoek zand in de woestijn door wind gedragen vluchtig in herinnering het is een nieuw begin waarin ik bergen breek dalen aarddiep erodeer met water van vergeten de zon mijn toeverlaat weet hoe jouw sarcofaag zich toekomst graaft in een piramide zonder zicht ik sfinx je voeten met geschiedenis weet dat de tijd…

Met typisch Amsterdamse arrogantie dacht Mokum internationaal te scoren door jonge cityhoppers te bekoren als trendy dans-reisdoel in de vakantie. Maar bij het eerste grote dansfestijn blijkt al dat er te weinig bussen zijn.…

Het volk roept uit de woestijn en gaat zijn weg door het dorre zand. Een satanische slang siddert in Mozes hand en wordt de staf die wijst naar het beloofde land. Mozes gaat tot de berg naar het Al en brengt het woord te tafel dat eens spreken zal.…

Arisen from nothing, Awoken by something. Me not knowing, Just overcoming. It's hidden inside, Slitting my mind. Sometimes it comes out, A part of me dies.…

Innocent people far away, Who can only stay And wait for the day, That they come out to play: “Death without Delay”…

Gevangen in een glazen woestijn door vluchtige bergen omzoomd vraag ik mij verveeld eens af, of het zand niet voor niets stroomt. Iedere nacht lijk ik dichter te zijn bij het gat, zovaak gedroomd, dat mij aan de rand te denken gaf, of het zand niet voor niets stroomt.…

Is liefde een grote oceaan met huizenhoge golven of die niet te beklimmen berg door sneeuw en ijs bedolven Is liefde die prachtige oase midden in een eindeloze woestijn of dat niet te bestrijden virus waar allang een pil voor moest zijn Is liefde een stralend blauwe hemel waarin plots een regenwolk hangt of is het een hele drukke stad…

heb kruiden verzameld van naamloze planten woestijnen doorkruist en bergen beklommen elixers getrokken uit zeldzame wortels gevijzeld gedroogd de hymnen gezongen riten gevolgd en spreuken gezegd stenen in eigen kwartieren van maanlicht gelegd de sterren staan goed het offer bereid als zon’s eerst straal het staal van het beulszwaard…

ik schep werelden van pool tot evenaar kies landen aan de stranden met een goddelijk gebaar soms laat ik woestijnen verdwijnen in de regen van een ogenblik, in even lente ben ik al in mijn schik ik breek de berg tot rots storm stof door de ravijnen zorg dat ze verdwijnen in een laagland zonder dijk dan heeft de zee het rijk alleen…

Overdag schuilend, verborgen, ontheemd zijn de rijen vervreemd van de wens die men had om zich hier te vermeien Marsman gaf Holland de stem mee van water, hoe vreemd en ontheemd klinkt een halve eeuw later de stem van de wind over steppen, woestijnen en over de bergen steunend en zwijgend onneembaar de rots van 'n onwrikbaar…

De vele jonge vrouwen in Blok tien Zij hebben onbeschrijfelijk geleden Wat artsen allemaal niet met ze deden Dat moet herinnerd worden en gezien Zo was daar dokter Clauberg, klein en wreed Gynaecoloog, hij liet in grote lijnen Zijn licht vooral op kinderloosheid schijnen In Auschwitz brak hij met zijn artseneed Hij zou berekenen in hoeveel…

slechtste samenraapsel van onze dromen die we ooit beleefden het waren de hoge uithalers in de muziek die opborrelden uit aarde waar modder drab en verrotting hun stervenspijnen krijsten om medelijden wij hebben die processen al zien eindigen in versteende doodskrampen voor eeuwig opgetekend in breuken en lijnen die dead valley…

Het is sharkweekend weer, En man wat gaan die haaien toch tekeer. Wat een prachtige dieren toch, Ik was dan ook meteen verkocht. Ik was nog jong en sharkweek bestond helemaal nog niet, U begrijpt wel dat ik er nu dus dubbel van geniet. Deze krachtige grote dieren , zo volledig onbegrepen.. Soms lijken ze log, soms elegant of heel markant met…

Bij ziekte loopt je leven groot gevaar Wanneer je bij een dokter aan durft kloppen. Zo iemand kan zich namelijk ontpoppen Als kampioen patiëntenmoordenaar. Vandaar dat ik mijn arts niet meer bezoek. Die wil misschien ook in het Guiness Book.…

Hij zwoer Hippocrates een dure eed Dat hij zijn beste krachten wilde geven Voor de bescherming van ons aller leven, Hetgeen hij in het ziekenhuis ook deed. Maar het behoorde tevens tot zijn taken Om na zijn arbeid thuis een bom te maken.…

Smeltwater dat van de berg stort, zo woest. Maar stom is hij, woestijn en zeebodem. Hoe het begon? De vonken spatten uit een steen drijven de schade op, luid, luider geknetter. Een teder oog, een streling is voor de ander bestemd. Ik hoor iets, de aanzet van een woord. Laat maar Deze rebel is stom.…

Zand ik zie alleen maar zand Ver weg dichtbij voor achter en opzij alleen maar zand Ik voel overal zand in mijn oren in mijn ogen knieholten en ellebogen overal zit zand Ik ben gek op zand op kuilen duinen en bergen grof geel en fijn wit zand Ik geniet van woestijn steppe en strand hollen lopen dolen in…

de hoogste berg van het jaar heet december er is geen weg langs je moet erover het donker zet het verschil nog schriller in het licht wie rijk is verspilt met stijl wie arm is blijft buiten staan maar warmte komt uit onverwachte hoek een vuurkorf en wat muziek brengt mensen samen op het plein doet ze vergeten hoe lang de nachten…

Op de berg, werd zij herdacht die hoge berg, zorgde voor een diep dal op die berg gebeurde iets wat geen mens verwoorden zal Op de hoogte waar een jaar terug haar as verstrooid werd, wat ging het vlug werd zij herdacht men legde een roos ’t was die plek, die ze bij leven uitkoos om als laatste te mogen vertoeven Op die berg, die hoge berg…

In het bergrijk, waar de seizoenen overheersen en de horizon minuut na minuut zo majestueus verkleurt daar vervagen grenzen van tijd van ruimte Daar leidt het licht een gebroken bestaan Daar ontkiemen vergezichten mysterieus in nevelen verhuld een adellijke gloed van zon en van maan In dit biotoop van onvergankelijkheid is de mens…

Iedere nacht Naast je in bed, afzijdig Omringd door slaap Zie ik de besneeuwde berg Van het grote verdwijnen.…

En bij de zevende verliest de weg zijn vaart om rustig uit te lopen in de vlakte waarboven de berg zich torenend verheft met op de kam een auto die in het niets verdwijnt.…

ik heb woestijnen doorgeploegd in hete vlaktes naar je spoor gekeken door zon en wind gegroefd, niemand heeft ooit van mijn zweet geweten ik struinde door het hoge gras van eeuwig glooiende savannen herkende je in takkenbreuk en pas en dacht je jagend zo te vangen in bergen vond ik je profiel maar je wilde niet verschijnen ik hoorde echo's…