Alle inzendingen over bewonder OR herinnering

Vol bewondering reisde hij, zo zijn bushalte voorbij, zij is op tijd bij haar reisdoel aangekomen, hij… heeft de bus naar huis terug genomen.…

Jij aarzeling in de wind ik bewonder jouw aardevast verlangen. Ik buig je naar het licht vang je rode loperslach als een ster in de nacht. Een eenzaam applaus een spontane buiging en een groet bij ieder weerzien.…

Ik zag je in je tuin, op het strand, in het ontwaken zie ik je eerlijkheid, je schoonheid weer hevig naast me neergevleid, Oh lieftallige schoonheid! maak maar dat ik me schuldig voel om zoveel liefde sta ik in brand voor jou, door jou, Oh nu stijgt me het schaamrood licht naar de kaken, sprakeloos nog even stevig dichtgeklemd,…

en daar sta je voor me in me bruist het in volle kracht het mag….ik mag van je houden en de wind fluistert mijn woorden door de bladeren van de bomen die met hun kruintjes het jonge broedsel wiegen vogelnestjes vol en op de grond bloeit het meizoentje stralender dan ooit vangt het ’t zonlicht in haar kroon…

Je hebt me op je kasteel ontboden op een mooie ochtend in het vroege voorjaar. Je glazen gevel was zó oogverblindend, mijn ogen trokken er, onbeschaamd en voortdurend naar, of ik wilde of niet. Je hebt het vast wel gemerkt, aan je kleine pupillen in je mooie ogen te zien althans, en heus, ik ben een vakman. Mijn dag was door jouw…

Mijn moeder heeft het mijn vader nooit vergeven voor het doden van zichzelf, vooral in zo’n moeilijke tijd en in een openbaar park, dat voorjaar toen ik wachtte om geboren te worden. Ze vergrendelde zijn naam in haar diepste kabinet en zou hem er ook niet meer uitlaten, maar ik hoorde hem bonzen. Toen ik van de zolder kwam met het…

jouw hand…….een dagje ouder een penseelstreek op het doek een pen strelend op papier een zacht aaien op een poezenkopje dat tekent jou zo hier het is vandaag dat jij verjaart ik lees je duvels graag de man achter al die talloze gedichten, schilderijen in tomeloosheid van woorden en zinnen heb ik als dichter leren beminnen van harte…

Als ik je vraag naar onze verbintenis zeg jij dat we twee huizen rijk zijn Je wijst naar onze verworvenheden, en naar onze vrijheid je vertelt me dat we al veel verder zijn dan dit, het gewone ligt al ver achter ons ik had het niet eens gemerkt het ging zo vanzelf Ik zie je, maar toch ik zie niet alles Ik hoor je, en ik voel…

Je kijkt en ziet jezelf in de spiegel maar je ziet er ook doorheen Dat is jouw geheim, dat is jouw kracht want jij kijkt na het ontwaken niet om naar de nacht die achter je is gelegen maar jij kijkt altijd naar de nieuwe dag…

(voor Artifex) aardetinten leven waar haar pen de ruimte geeft er kleven nieuwe woorden aan deze dag geweven langs de weg die alle kanten uitgaat zij vindt ze, neemt ze, schikt ze tot weefsels als tapijten, kleurrijk, rood is roder blauw diept zeeën uit en geel schijnt met de zon op levendige akkers binnen, in haar woordenboek ligt…

er woont een vlinder in mijn huis heel zacht… schijnen blauwe ogen zomerlicht waar nachtsfeer koud verdwijnt verschijnt het kleine wonder tussen glas en glas, vertrouwd alsof het altijd al zo was mag ik zuchten rond het middaguur de avond beter weten langs de witte muren van vandaag? graag lees ik wat ze zeggen wil blijf verlegen,…

Kun je misschien zeggen waar je oude fiets nu ligt en zou je hem aan me willen schenken? Dan haal ik hem op zet ik 'm op zijn kop in mijn tuin, vlak voor mijn raam. Zo zal ik dan altijd aan je denken.…

In mijn dierbare Vlissingen, stad op de kruising van Schelde en Noordzee In het Lampsinshuis aldaar, nu Zeeuws maritiem MuZEEum Daar draaide hij ooit, gekleed in een blauwgeruite kiel aan het grote wiel. Of hij dat gezien zijn vrije geest en sterke wil ganse dagen heeft gedaan? --om de zee te kunnen zien beklom hij immers…

haar wezen zweeft rond ingerolde kleuren uitgestrekt, of dansend, over warm geschept papier als lintbebouwingen vol vuur betreedt hun indruk open ogen, uitgekomen rond dat ene uur vol wit in elke nachtverwondering bezit een pennenstreek haar kracht en achter elk gezicht spreekt zacht een werelddeel vol dromen (naar: Sonja Reedijk…

Zeldzaam scherp zijn de woorden Helder en zuiver is het beeld Eén denkend mens tussen gestoorden Eén dichter die mij niet verveelt Een echo van een oude luister Een lang vergeten koninkrijk Er is maar één naam die ik fluister En met de Groten vergelijk Die tot ons heden niet meer spreken Omdat geen hart ze nog verstaat Gesmoorde stemmen…

Ons leven Wordt niet gemeten Aan het aantal keren dat we Ademen Maar aan de momenten dat we Ademloos Gods scheppingswerken bewonderen…

Ik wieg je als het vuur van de dageraad ik licht je kristal van mijn hart ik omarm je dank je aardevoeten voor je liefste lach ik droom je draag je tot de hemel en terug ooit druk ik mij uit onbeschreven verten en kus je lentegroene gezicht.…

zodra zonnen de hemel aanraken van diep blauw dat nooit ophoudt bloemen in de vrucht ontwaken zich hullen in weelderig maïsgoud de rijp van verse weiden smelt zodat druppels als parels blinken zodra lessend water tintelend opwelt, dan kan er maar één naam klinken…

er kwam een raaf voorbij hij dacht dat hij een kraai was, maar hij glansde groen en blauw als pauw en kolibrie gelijk boven bloemen, paars in roze toonbaarheid hun hart geloken in satijn zo stil verhaalt het zijne van de fijnheid der bestaan immer gaat er de abeel teveel een droombeeld leiden…

Mag ik je eens schrijven of mag ik je eens bellen om je van mijn liefde voor jou te vertellen er is echter wél een bezwaar het is vreselijk, maar waar want geloof me geen woord wat ik jou ga vertellen is waar, maar mag ik je toch eens schrijven of bellen?…

Mag ik je eens schrijven of mag ik je eens bellen om je van mijn liefde voor jou te vertellen er is echter wél een bezwaar het is vreselijk, maar waar want geloof me geen woord wat ik jou ga vertellen is waar, maar mag ik je toch eens schrijven of bellen?…

Ik zag haar op een poster, mijn ogen bleven kleven aan het papier. Ze keek me zo doordringend aan net of zij mij iets wou vragen. Ik stapte verder, ze spookte door mijn hoofd had iets losgeweekt vanbinnen haar blik en die mooie ogen. Haar huid was net satijn, haar ranke hals was uitdagend. De film in mijn hoofd legde haar op de gevoelige…

Gracieus, blozend en schitterend als brokaat Geweven uit stof van zilverkleurig draad Zwevend door zalen over gladde vloer Ach ’t schone van uw sterrenstof zie ik stralen Verblindend maneschijn en hemellichamen Helaas kan uw schoonheid niet onsterflijk zijn Doch zal naar ik hoop dit lied vertalen En na jaren nog steeds uw glans beamen Herinnerend…

Door hun verrekijkers bewonderen ze de zee terwijl in hun magen het spoelvlees van gisteren verteert.…

U bent een voorbeeld voor mij Altijd positief, altijd blij Nu is de tijd gekomen, dat u naar opa gaat Nu is de tijd gekomen dat u ons verlaat Al die goede herinneringen komen boven En 1 ding kan ik u wel beloven Ik zal aan u terug denken met veel plezier Dat u zo sterk bent, ook al bent u niet meer hier Zoveel bewondering voor u Dat had ik…

sterren komen sterren gaan de liedjeszanger is gestorven bewondering is verworven de zachtmoedige slapen gegaan Mia heeft het licht gezien rockend door het leven vrouw en kind achtergebleven hun verdriet verzacht misschien niemand gaat verloren herinnering verlengt het leven in zijn liedjes wordt hij herboren hij heeft zoveel gegeven…

Ik had haar plaatje nooit mogen bekijken maar ik heb haar aanschouwd en een betere plaats weten te bereiken Een nieuw innerlijk opgebouwd Niet het oude verdrongen en ontkend maar veranderd in liefdevolle herinnering Eindelijk weer de bewondering verkend en zoekend naar ontregelende bekoring Haar onwetende betovering zorgt ervoor dat ik mij…

Die oeverloos tot Cheshire cat vervalt Van zeverende lippen Waarop het met pokerface gesproken sjibbolet Door doodgemoedereerd hanteren van een zin Die wederhelft haar droog de mond in zet Het steevast "stop er een jippel in" Gnuivend van pret O "Vrije Heerlijkheid" die mij weer ontvoert Naar drassige duinpannen en het Oerd Zie mijn herinnering…

Ga je mee verzamelen, Herinneringen voor later?…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…