Alle inzendingen over bezielde

Ze heeft nooit gezegd wat haar bezielde Ze kon niet verder zoals het ging Hoe ik ook smeekte en ook knielde Ze stapte eenzijdig uit de ring Nooit gezegd wat ze echt voelde Nooit gevoeld Waar ze op doelde Een open eind zo aan het eind Nu jaren verder in dit leven Jaren later in de tijd Begrijp waarom ik toen ben opgegeven Al het mooie…

Bezittingen verkocht de deur is afgesloten Weg van deze plek hier is hartebloed vergoten Bestemming onbekend ik heb geen route uitgezet Naar waar niemand mij nog kent spontaan en onbesmet Als zelfverklaard verliezer wandel ik mijn hazenpad Op weg naar een huzarenstuk in een naïve nieuwe stad Een hoed op nieuwe pleinen bezield door scoringsdrang…

etst de leegte jouw beleving wel je afdruk die in lachen kaatst het flonkeren dat de sterren in je ogen plaatst hoe kan ik dat ooit uit me wissen ik voel je adem langs de waarheid gaan proef je tranen in mijn eigen waan om je nooit te hoeven missen ik hou van je berg je sterren in het onverwachte gloren ik heb mijn spel bezield…

diep van binnen iets verried wanneer zij met haar wilde lijf haar zoute sporen achterliet wanneer ik wegliep van haar lach en van het strand haar ogen schiep als duizend parels van geluk waar ik getijdenlang in liep Ik wist het niet waaraan het lag maar sliep van haar de koele nacht wanneer onzichtbaar zij haar adem in mijn droomslaap had bezield…

Voelbaar zacht en bezield effectief. Dat is de route tegen mijn angst. Mijn onbehouwen filter je voor lief Samen springend door natte straten. Gewandeld langs vochtige muren. Regen waar we voor schuil gingen. In eeuwigheid kan dit eeuwig duren. Ik voel jouw lichaam en geest. Mijn dagen glinsteren in de nacht.…

en dan opeens is de cirkel rond wederom terug bij jouw vroegere liefde, Vrij Theater bezield nam je het stokje over van voorzitter net met pensioen dus nu had je alle tijd strijdvaardig als je was zette je de koers in z’n vooruit grote plannen om Vrij Theater te behouden in barre tijden van je werkte hard, heel hard wellicht te hard…

druppels ontbreekt het water er bestaat geen bos meer zonder kettingzaag het gedicht is kaal eeuwig is alleen de dood ongerijmd als gemorste koffie bij ontrafeld brood sommige winters verlangen naar een zomerjurk elke betekenis draagt een steen om de nek elk woord dicht gaten in de muur ongestoffeerd als klanken op papier bezield…

Een ik bezield met vrolijke gezichten zoekt zijn kracht die op een opbouw vertrouwt. Waar het licht geluk spiegelt op een goede levenstijd. Dat terugkeert wanneer de ziel niet meer door de duisternis wordt benauwd. Zijn het de briesjes die de storm aantrekken en het blauw verduisteren met de zwarte nacht?…

vernedering was omdat alles draaide om geld, bezit en mooie vrouwen kwam ik de pechvogel tegen in mijn nachtmerrie en ik genoot van de weemoed in zijn oogopslag wetend dat ik zelf ook zoals die pechvogel was niet geïnteresseerd in politiek en sportverslaggeving te slim voor het dagelijkse klootjesvolk dat niet meer kon drinken uit de bron de bezielde…

Dwalend door jouw gedachten de mooiste bezielde vlinders verzin jij in geheime fantasie alleen in een ongeremd leven waarschijnlijk minstens veertig vlinders allemaal op zoek naar jouw schoonheid!…

De avond voor het duister breekt het zwijgen van de dag omwoelt haar donker denken schenkt bezield die ene lach de nacht voor altijd eenzaam onder het schijnsel van de maan verwoest gesmolten zinnen verdrijft gewonnen waan de ochtend voor het weten tikt zware uren naar het noen op jacht naar nog een leven vergeet zij het verloren toen…

nazinderen als een droomvlucht op mijn wang blij en droef bonkt mijn hart van verlangen om zon-gevlinderd te grijpen naar het blauwe licht van ademloos wachten je handen raken zacht mijn roerloos denken verborgen in de troost van je streellichte lach zo teder zijn je gebaren naar binnen gekeerd dat mijn ogen zich sluiten door verzen bezield…

Bij het vallen van de avond wandelde ik langs de rand van het bos met aan de andere kant de akkers over een stoffige landweg Ik wist niet wat mij bezielde ik dacht na over van alles en nog wat en liep verder, mijn lief, totdat ik onder een bladerdak doorliep Er viel een veertje naar beneden het was een moment in de eeuwigheid zo traag…

ik hoorde de bezielde tonen in de hoge stemmen van enthousiaste jongelui die neergestreken waren op een zonovergoten terras op het spui in een licht en kleurrijk gedartel en gefladder dat in kleine golfjes op ons afkwam net als even geleden de lentebloesem van takken waaide en passanten tot terraszitters aaiden bij dit heerlijk…

Carolus was botanicus in Leiden Een vriend van hem; een Vlaamse diplomaat Zond hem de eerste bollen van het Kwaad Waardoor de tulpenhandel af zou glijden Een bezigheid voor rijke hobbyisten Bezielde kwekers nog, professioneel De kopers waren rijk, betaalden veel Dat mondde uit in tomeloos verkwisten De illegale handel door floristen Bracht…

die plant die bloem even van heel dichtbij o God wat ben jij mooi was wat ik hardop zei heel onbewust heel spontaan pas nu besef ik wat ik ervoer toen het is zo waar het is zo diep Hij doordrenkt ons hele bestaan kortom alles wat hij schiep zo ook die mooie plant die prachtige bloem en alles staand op een rij zie ik hoe alles is bezield…

Het leven is zwanger: koeien, schapen, de Aarde zelf wil baren, leven schenken, melk laten vloeien; Barden dichten en bezingen luchtig het leven, de liefde, sensueel geurende bloemknoppen die kleurrijk ontluiken; Smeden smeden ploegen, timmerlui herstellen de kraal, bezielde handwerkslieden, begeesterd door het eeuwige vuur van Kildare…

wilde hem zo graag behagen Emotie, emotie, vampier Hij viel op blauw bloed en studeren Verstieren, verstieren, verstier Zij bespraken hun levens en zeren Als ridders met open vizier Zij poetste haar tong en haar tanden Manieren, manieren, manier Tot zij door langzaam op te branden Een grens trok, niet verder dan hier Wat haar heeft bezield…

Je sloeg me heel vaak Als ik weer iets verkeerd deed De klappen waren zo hard Je zei nooit dat het je speet Je schopte me ook regelmatig Je werd altijd zo kwaad Wat bezielde jou al die tijd? Vanwaar die haat? Je schold me ook altijd uit Waarom moest ik het zijn? Deed ik zoveel verkeerd?…

Door harmonie van Engelenzang bezield tot inspiratie schiep God in grootse scheppingsdrang de kroon op Zijn creatie. Een wezen boven mens en dier volmaakt en onwaardeerbaar een symfonie van lijn en zwier Gods meesterstuk: De Leraar.…

Ik zie gevlochten takjes groeien tot mand gevuld met verenpluis de architecten zijn twee kauwen die bezield een wiegje bouwen in d’oude Linde voor mijn huis Het tweetal is gezwind verloren en treedt zich in het lieve lusten tot de plicht die aan hun beidjes gesteld wordt als er broze eitjes in ’t warme liefdesnestje rusten…

Haar pantser van woorden waar men zich aan raakt is door haar niet bezield haar lichaam voelt naakt ook al worden mensen door taal soms bezeerd het vergeten van woorden is haar niet geleerd spraakwater loopt in de mond stroomt door het bloed de stem spreekt zichzelf zoals een stem dat wel moet.…

het geluid zong stilte weg vulde lucht met een aangename sensatie golfde in een zachte hypnotiserende frequentie bespeelde het brein met een rustgevend refrein het ontwaakte in lang rustende altruïstische lagen van de bezielde natuur dit was het uur na eonen verwachting waarin gods vuur de schepping ging warmen met de geboorte…

nu van grassen er wordt gesproken van een composiet die mij gister hevig tranen liet komt tot in oktober binnen waaien het stuifmeel van alsem ambrosia groeide eerst alleen bij de indianen nog voor het grote verkassen toen zij nog op hun eigen waren Columbus nog niet uitgevaren over de rand van oceanen zomers fris met plassen Rusland bezield…

Wat jou ook bezielde je wilde gewoon worden genomen de dag dat je weg ging was de dag dat je bent gekomen Je hoeft niet van me te houden niet constant ookal fluister ik ze nou die woorden, op afstand van jou ik wel van jou Je zit weer in de put jouw psychologische gehakt de telefoon gaat midden in de nacht je hart is verzakt woorden…

Harteklop ja, daarin bereiken mijn gedachten jou streelt mijn ogenblik jouw gestalte bezield in zacht minnelijke schikking vingertoppen dansend van verrukking in tasten naar dat wonderlijke jou mijn harteklop met fluistertoon beluister ik de grondtoon van het leven tot melodie sonerend uit jouw diepste zijn verrukt en willoos ga ik…

Ramen ingegooid en huizen vernield… Ik weet niet wat die bruinhemden bezield. Oproer en geweld… Is de partij alles wat nog telt? Afschuw en haat in hun ogen… marcherend in hun parades, allemaal voorgelogen. Wapperende vlaggen aan de gebouwen… Alles wat ons nu nog rest is rouwen.…

ik zie vanachter mijn raam de armen van de boom gewichtig heen gaan en weer terug zelfs iets verder dan vooreerst de bladeren wuiven naar dode scheuten die nog steeds, en dat voelt als eeuwig, messcherp op mijn bezielde huid staan beschermen al dat in mij ademt tegen de wereld in het buiten het kan ook zijn dat mijn profane…

Kom ik er vandaag toch achter, dat een minder fijne karaktertrek zich in mij genesteld heeft, wat me toch bezield? Nooit geweten dat, terwijl ik mezelf als grote meid toch bezighield, ik gezellig zit te kletsen met de wachtenden met mij in een wachtkamer.…

Gij zijt losgehaakt van het papier, dat u gebonden hield aan lettertekens, die tesamen stonden om wat zij wisselend van u bevonden; spel door zichzelve ritselend bezield tot zoveel vuur, dat er geen vezel blijft tussen wat is en wat er over schrijft.…