Alle inzendingen over bij mij

Lovely Petra, de dood, sleutel die omdraait in oogcontact en ik dans en ik jank en ik kras en ik bijt van me af maar sterf niet in één moment ik krepeer eigen schuld, dikke bult fikken van de honing ik die te stom ben om te spreken ik kan dit niet geloven ik wil dit niet geloven ik mag dit niet geloven ik moet dit niet geloven…

Als de ziel zingt De melodie van stilte ken ik inmiddels uit het hoofd omdat het ligt opgeslagen in de krochten van mijn ziel leegte en volheid komen daar ze tezamen het maakt me vrij daar ontwaarde ik dat eenzame leegte ook volheid van het leven kent de ziel vertaalt die melodie eens immers is mij die rozentuin beloofd een witte…

een bruisende tuil bomen gebonden op de smalle landweg een poort naar veraf strak in het land op lange stammen een deur naar niets in lam gelegd land ook ongewijzigd door lichte wind het is een hemels poort als de lucht door zware wolken wordt stuk gesmeten het is een zware deur die naar de einder open gaat als zomerwolken…

Nederland komt weer in de "herfstdip" ziek, zwak, misselijk, niet lekker Nederland heeft zo´n mooie zomer zo´n mooie herfst gehad, niet toch? Nederland krijgt met wat regen te maken 'god-vorme-me' dat Hij ons laten stikken, snikken en Nederland laat barsten, rillen van de kou zodat velen gaan kennismaken met "´n wintersnik/stik"…

Het middagconcert was begonnen Ik ging er goed voor zitten Achterin de woonkamer Van de Uylenburgh Ik spits mijn oren Nieuwe composities Zijn zo aan mij besteed En dat nu dan in de Uylenburgh Ik voel me verbonden Met muziek en mensen Zeker ook met oude(re) mensen Verzorgd in de Uylenburgh De pianoklanken vullen De smaakvolle huiskamer…

Ik pieker over de zin van het leven ik heb mijn levensadem verloren in het piekeren over de dood de tuin is mij lief met alle liederlijke planten lieftallige madeliefjes en honingdauw in de zomer waar de libellen van proeven mijn man is te jong gestorven en liet mij achter als weduwe maar ik voel me geen spin door mijn gerimpelde onderkin…

Ik ben niet helemaal mij een stukje mij heb jij Iets van wat ik achterlaat telkens als jij mij verlaat Een stukje mij ben jij…

Steeds meer heb ik minder behoefte aan anderen Steeds meer heb ik minder nodig van wat er is Steeds méér kom ik dichterbij mij zelf Steeds meer laat ik me minder leiden door anderen Steeds meer ga ik mijn eigen weg verder weg ......…

In het museum worden brieven bij deze aquarel ontwerpers en oudere schilderskist wel bewaard. Herinneringen voelen bij vlagen als uil of speer 'n overgenomen gewond hert, een woekerprijs. Zou zij nu echt niet in staat zijn dieper te voelen zelf te lopen met eigen ontworpen kleding al is er niets mis met tweedehands of geleend uitgelegde zomen…

Verbeelding is een kracht maar voor velen zo zacht zo zacht als boter Verbeelding voor mij een macht een lieve zoete kracht die mij toelacht Ik breng verbeelding spelenderwijs in mijn praktijk in de nacht en op de dag Ik beeld mij de toekomst in met heel veel zin en plezier in mijn zijn en nu en hier!…

Er daar stond hij, de junior een mooie jonge man met krullend rood haar en een verzorgd rood baartje ik was op slag verrukt ik zeg niet verliefd dat wil ik als senior niet meer maar wel verrukt, verrukkelijk we spraken wat woorden en ik zag hem blozen dat zit daarbinnen wel goed dacht ik mezelf kennende want ik was ook rood roder…

De flatus, ja het is maar dat je ’t weet -het woord stamt regelrecht uit het Latijn de taal gebruikt door arts en chirurgijn- is niets meer dan een ordinaire scheet. De veest wordt met dit woord fraai aangekleed. Je denkt haast aan een Italiaanse wijn, doch flatus, ja het is maar dat je ’t weet, is niets meer dan een ordinaire scheet. Hij…

(Een Zutphense vertelling) Elk weet, waar 't Almens kerkje staat, En kent de laan, die derwaart gaat. Een duiker perst daar, onder 't spoor, Zijn schuim tot in de Berkel door; Al golft rondom de wintervloed, Men komt ter preek met drogen voet. Eens was het anders hier ter stee, Wanneer een voord den weg doorsnee, En 't brugje, naast…

van de golven, van de zee herinner ik me niets meer de adem van mijn moeder in augustus alles verdween, koud en vervormd door schaduwen uit een hand ik hoor nog wel het water en de onvoldragen meeuwen die van mijn armen waaiden trager in mijn stem dan in de wind misschien was alles wel zoals het moest zijn en hield ik mijn ogen…

Floris fluitketel was heel vermetel op het fornuis Hij was erg eigenwijs wilde tot elke prijs zijn gelijk in huis Hij wist het altijd beter werd dan steeds heter tot het kookpunt was Ging overal tegenin wilde altijd zijn zin fluitend op het gas Koken en razen stomen en blazen men werd het zo zat Al die herrie ach getverderrie…

Jeetje, wat gebeurt er? Iets moois, iets lekkers..voor mij Mijn gezin... Jij... Ik kleur binnen de lijntjes, altijd. Nu sla ik af en toe een bladzijde om En kleur ik een mooi hartje Heel voorzichtig, binnen de lijntjes…

Als ik naar Oogappels kijk Eet ik graag een appeltje Want een appeltje is gezond En kijken naar Oogappels ook Het is de diversiteit van generaties In een naturel spel, wat z’n weerga niet kent Hoe herkenbaar mijn vroege jeugd tot vroege ouderdom Een feest van herkenning, maar wel met een traan!…

Inkeer en inzicht in een mooi bed van stilte cadeau van winter Vanuit een droge lucht beginnen natte sneeuwvlokken langzaam gestaag neer te dwarrelen tot wanneer haar witte vacht vol glans, volume en zachtheid zich uitspreidt op de begane grond over het glooiend landschap waar ongeklede kronen en kruinen voortaan een witte hoed dragen.…

Amsterdam, 5 mei 2022; Bevrijdingsdag Aan het Staatshoofd en de Minister President Van het Koninkrijk der Nederlanden Majesteit en Zijne Excellentie Zullen we dan nu en vanaf nu voortaan Ons in uw gave land u en ons ook inzetten Voor welzijn!? of heeft u beiden een bord voor de kop! Zullen we afspreken dat uiterlijk medio 2023…

Ik heb getracht de zin van het bestaan te zien en ook die van de mijne Maar ik zag veelal donkere wolken, striemende regens, hagel, sneeuwstormen, ijzel en gladheid met heel veel vallen en weer opstaan En dan de wind, die winderige wind zowel uit oost, west, noord en zuid snoeihard lang m´n hoofd razen Maar ook soms een spatje zon voorafgaand…

Noli me tangere: Bemin mij voor een avond met jouw ogen, ontketen mij, bevrijd mij van die nooit genezen pijn. Dan kan ik jou op vleugels dragen.…

Nee, geen hemel op aarde... alsjeblieft niet, want dan is er geen plek om naar toe te gaan en uit te rusten. Een hemel op aarde, zou bijzonder vredig kunnen uitpakken, maar we vallen in slaap... Een hemel op aarde, zou enorm liefdevol kunnen mogen bestaan, zodat mensen elkaar goed verstaan en werkelijk met elkaar zijn begaan. Waarom dan niet…

Dieper dan welk verlangen in mij, is mijn ethiek. De moraal die ik zal uitdragen, is een diep ethisch verlangen om antwoorden op allerlei levensvragen, waar ik mee kamp, mee worstel mijn gevecht lever... een mens als ik.…

Jij blijft mij bij ook al zie ik je niet. Want in mij klinkt nog steeds jouw lied.…

Ik las wat hen genas en leidde tot een beter leven. Maar gij zijt zo verweesd de ganse dag neemt media u listig onderhanden. Verdroomd in lange lege lanen aanvaardend deze kluistering en kent hiertegen geen bezwaren...?…

Is het nu zomer of herfst? We kunnen het niet vatten het is nog maar augustus en de zomer geeft al een afscheidskus. Waar is de zon gebleven met een klein beetje strandleven. Overal buien en onweer het lijkt wel herfstweer. We kunnen niet genieten de wolken beginnen met regen te gieten. Bloemen kunnen niet meer bloeien. De kinderen niet…

toen een vriend mij een verhaal van Vestdijk vertelde de kelner en de levenden, kort samengevat -zo weet ik niet of de wachtenden iets bestelden omdat mijn vriend de details onbenoemd gelaten had maar dat ze iets te drinken kregen was wel zeker messiaanse kenmerken zag hij in wie hen consumpties bood wat doet het ertoe of het wel wijn was…

Wat zie je als je me in de ogen kijkt? Is het mijn angst voor oorlog en onheil of zie je je eigen angst voor mij? Wat denk je als je me in de ogen kijkt? Voel je mijn nood aan een veilig onderdak of hoop je dat ik je deur voorbij zal gaan? Hopen we niet allebei dat deze hel zo vlug mogelijk voorbij zal zijn en dat vluchten niet meer…

De wind krijgt altijd de schuld van de één of ander van een Amerikaan of Hollander zij waait door de bomen, loopt ruisend over een blad en ik heb er nooit genoeg van gehad Het is God Die Zijn adem aan mensen gaf Hier is het bospad en ga ik rechts af Daar ligt een blad van een eik en s-winters wordt die geel Haar kleur is misschien gewoon God…

Voor iedereen die met de kerst alleen is. voor iedereen waarvoor geen tafel is gedekt voor iedereen die voor zich uit moet staren voor iedereen die zich eenzaam voelt voor alle vluchtelingen wereldwijd laat ons zingen ‘Komt allen tezamen’ verschoond van haat en nijd voor iedereen die hunkert naar wat liefde naar wat warmte met…