Alle inzendingen over blaadje

rustig leest ze haar blaadje ik bekijk haar op een afstand plotseling oogcontact ik kijk haar onderzoekend aan pijn niet willen zie ik het goed? praten in de kleedkamer praten in de zaak fantaseren overleggen bevestiging…

het zicht waardoor helden onvindbaar lijken toch hangt dit blaadje nog altijd onvermurwbaar aan de boom niet dat de wind niet genoeg z'n best doet evenals de regen het vertroebelt alleen zo het zicht…

en als ik het blaadje heb opgegeten, zul jij mij dan nóóóóóoit meer vergeten?'…

en weer was het lente toen ik haar zag staan voor je raam boom met kale uitgestrekte armen overgeplant in vreemde aarde geen blaadje groeit er ooit de zon schijnt door jouw venster schaduwen op het behang…

De lavendel bloeit niet meer en overal liggen rozeblaadjes verdwaald door de wind die met mijn haren speelt mijn huid streelt als duizend zachte vingers in herinnering aan de zomer die laat verscheen in gekleurde vensters wensen in vervulling nam van de donkerzwarte nacht waarin ik wacht tot de monsters verdwijnen rozen weer verschijnen…

Een plein Vergeven van vreemdsoortige tweevoeters Die zichzelf ‘mens’ plachten te noemen Belachelijke clowns Weerzinwekkende glimlachjes Vergeefse hoegaathetmetjous Een groen blaadje Geschonken Aan een geile, ouwe zak Soldaten in Irak Oejgoeren en melkveeboeren In het getouw Tegen het ouwehoeren Van een regering Die maar niets wil leren…

Het was laat in het jaar ach eigenlijk bedoel ik eind november de negenentwintigste als ik het wel heb zo om een uur of vier in de middag (op de minuut af weten is moeilijk zowel van tevoren als achteraf slechts tijdens had het gekund maar ik lette niet op de tijd) toen van de witte roos het laatste blaadje losliet en neerwaarts warrelde…

Blaadje, door de noordse vlagen Van de stengel afgeslagen, Werwaards gaat gij? " 'k Weet het niet! Wind en Zefier doen mij dwalen Naar een onbekend verschiet, Van de bergen naar de dalen, Van de vlakte naar het riet: Nu eens in de zonnestralen, Dan eens waar de regen giet.…

De paardenbloem Prachtig en magnifiek tegelijkertijd De laaghangende zon scheen een oranje gloed op de grond De paarden galoppeerden als wilde zwijnen door de wei Een blaadje van de paardenbloem brak af en vloog weg Weg van zijn vrienden die nog aan de paardenbloem zaten Weg van de stengel Hij vloog en vloog alsmaar door Tot hij op een bepaald…

Het blaadje jammerde, losgeraakt van de vertrouwde tak en rende, verschroeid door liefde de wind achterna, die haar ontweek. De wind hield teveel van haar en zij hield teveel van de wind.…

Al groeien er aan spoorbomen geen bladeren Toch komen blaadjes op de rails terecht En dat is voor het treinverkeer heel slecht, Want soms komt er een blad tussen de raderen En wanneer één zo’n machtig blaadje wil Staat heel het raderwerk vervolgens stil.…

Nu we vandaag voorgoed Afscheid van jou hebben Genomen en weten dat We je verschrikkelijk Gaan missen - is er Terwijl ik aan jou denk Opeens dat blaadje Dat ritselt in de wind En is het alsof jouw Hand van liefde me van Zo ver zachtjes aanraakt…

u lust nog een groen blaadje?…

Als ik jou lezen kon sloeg ik elke dag een blaadje om, als ik je ruiken kon snoof ik elke dag een beetje, als ik je voelen kon zou ik je strelen, zoals ik dat alleen maar kon, maar het boek is uit het flesje leeg je vertrok en ik heb niets meer te lezen, ruiken en voelen.…

Een verdwaald achtergebleven blaadje, zal vast en zeker bij de volgende windvlaag naar beneden storten, terwijl die bladluis, zich vastklemt aan de stam!…

dat blaadje op de grond was de eerste niet meer donkergroen getand met gehavende nerven en een teer krom steeltje het bruine onstuimige roest heeft zich hiermee aangekondigd een belofte die ik niet vergeten zal ik verlang naar zijn storm het grijs nattigheid onbesuisde woestheid…

De zaal zit vol met ongehuwde baasjes De ogen zijn deemoedig neergeslagen Een misbruikmis is voor hen opgedragen Het duurde lang, dus overvolle blaasjes ’t Episcopaat is ‘tamelijk’ bejaard Wil geen jong blaadje meer, maar ouwe taart…

Zo komt hij bij zichzelf in een goed blaadje En dat past beter in zijn eigen straatje.…

Helaas, juist toen een prachtpaal was verschenen was ’t blote blaadje uit het zicht verdwenen.…

Het is verdwenen Als sneeuw voor de zon Als een blaadje in de lucht De tijden van komen Veranderden in tijden van gaan, nooit meer zien Het missen van jouw lach Als de mooie ochtendzon, Het voelen van de aanwezigheid Geschreven in de ziel Als een herinnering aan jou Zal ik altijd aan je denken…

Toen opeens dat herfstblad viel zag ik hoe kort het had bestaan Dit blaadje, misschien zonder ziel, was alleen hemelwaarts gegaan Ik nam het op en streelde ’t stil aangedaan door deze hemelvaart Dit blad, mogelijk buiten zijn wil zocht zijn hemel echter op aard Geroerd door ‘t naïeve blaadje wees ik op de mooie warme zon Hij zei ik bungelde…

het eerste blaadje onbeschreven maagdelijk in het wit ik schrijf mijn woorden overdreven feestelijk in gelid na regel zeven als vanzelf rommelig wordt het sleur en in de buurt van regel elf dusdanig dat ik scheur *met een knipoog naar “writers’ block” van Helen Josephs…

Een explosie van kleuren spat van het schilderij je wordt bedolven door het rood, geel, groen in de hoek zit een klein insect verscholen hij voelt zich niet thuis tussen dat kleurrijk lawaai laat hem maar rustig zijn blaadje eten in zijn eigen universum is hij hoorbaar.…

Bier is veel en veel verslavender dan wiet En dat staat luid en juichend in de schappen Maar de stunt brengt vast veel extra geld in 't laatje Bij de super staat Revu in een goed blaadje…

In 't goede blaadje wil de dame staan. Ze papt daarom behaagziek met hem aan. Hij laat z'n bol gewillig door d'r aaien. 'Ben jij me goedgezind?' zo vraagt de vrouw, maar alles wat-ie antwoordt is: 'Miauw.'…

rozenblaadjes zacht vertellen me van de pracht hoe mooi de eeuwigheid zal zijn als ik met mijn ogen streel over de rijkdom van het fluweel elk blaadje zie, zo teer en fijn hoe het hartje zich openvouwt zo zichtbaar vertrouwd de regendruppel toelaat dan weet ik er is geen nergens dat er ergens een hand van liefde bestaat…

De iele stengel staat rechtop, Met hier en daar een blaadje. Een krans van knopjes... Ligt er bovenop. Ben zeer benieuwd, Kan haast niet wachten, Moet steeds weer kijken Heb geen rust. Tot de bloempjes komen... Aan het stekje In het potje Op de vensterbank.…

nog even wandel ik meester in de camouflage kunst met gebutste voetjes door de nacht als boomtak deze keer soms wandel ik vermomd als verdord blaadje een beroering van het lichtste soort slaat me uit het lood dan stort ik dood ter aarde neer voor zolang het duurt…

Het blaadje antwoordt zacht: “Och wind, ik ben niet bang te vallen of te laten gaan, het lijkt me fijn te wiegen op jouw adem. Maar zeg me, waar dein je me heen, wat wacht me daar. Voordat ik loslaat wil ik weten hoe het verder gaat.”…

Dit is geen droom Toch staan de bomen ondersteboven, valt een blaadje omhoog. Dit is geen droom Toch graast een trosje wolken Gezapig in het blauwe gras. Dit alles droom ik niet Terwijl ik op mijn rug gelegen geniet van deze zomerdag. Dit is geen droom, Dit is een gedicht. Hier kan alles en nog veel meer.…