Alle inzendingen over blaadje

En, terwijl ze daar zo drentelt, Komt een blaadje neergewenteld Uit de lage perelaar Voor de voeten van Agaatje, Die het langgesteelde blaadje Vallen ziet, en kijkt er naar. Komt ze weer de boom genaderd, Valt er weer zulk groen gebladert Voor de voeten van Agaat.…

De zomer is voorbij Vogels trekken weg Dag duurt korter dan de nacht En blaadjes pronken Met hun nieuwe kleuren Maar hoe fleurig het nu is Straks is de wereld troosteloos Met enkel kale bomen En bruine bladeren op de grond Het raakt me net zoals de dood Ook ik val naar beneden Als een blaadje op de hoop…

Ik schreef het ene blaadje na het andere, wikte en woog er mijn gedachten. Het ene na het andere blad verdween in de prullenbak vol met geschreven woorden die weer werden herschreven. Ik wilde gaan verwoorden, emotie, warmte en verlangen.…

Ik mis je, Ga door het licht, Er valt een ster uit mijn droom Ik ben stil, Sluit mijn ogen, Er valt een blaadje van de boom Ik voel je, Zwijg de woorden, Er valt een streling uit mijn mond Ik ben blij, Keer naar de zon, Er valt een traan op de grond Ik mis je In de stilte van de sterren In het zacht gekleurde licht Ik mis…

mijn kind je hebt zo weinig nodig om gelukkig te zijn een takje een blaadje een veertje je huppelt je rent en boem daar val je je lacht en huilt je rent naar me toe met je armpjes net lang genoeg om me te omhelzen een kusje een lach en daar ga je weer een steentje een schelpje je huppelt en rent en... nee, net niet gevallen…

En de aarde zwijgt verbaasd. ’t Gesternte spiegelt zich in ’t meir, Waarop geen windje blaast. ’t Is alles hemel wat men ziet; Zelfs bergen vluchten heen. ’t Verdorde blaadje schuifelt niet! ’t Gesternte spreekt alleen. ------------------------------------------ Meir: verouderde uitdrukking voor ‘meer’…

wat dwarrelt er nog als een blaadje is het een vlinder die haar vleugels in de wind draagt een donkere vlek misschien op een gedachte of een verdord tij dat richtingloos uitpuilt en uiteindelijk neervalt in een kleine vonk van hoop ik huil om de dood van een kind midden op straat het is nooit de eerste keer dat het herbegint het sterven…

Bij een daguitstapje of rondlopen in de stad even een eethuis ingaan om te genieten van eenvoudig gerecht dat je maag tevreden stelt een smakelijke schotel twee sneden brood wit of bruin naar believen daarop smelt boter langzaam 't spiegelei sist soms nog houdt plakjes kaas warm daaromheen zorgen slablaadjes en schijfjes tomaat voor…

En toen sloot je bijna de deur, maar er bleef een woord tussen- hangen, dun als een blaadje en in ons als rook, de zilte geur van je binnenste buiten op mijn hand en achter je lippen het mijne. Dat hielden wij vast, elk aan een kant, en ieder zijn beeld van verdwijnen.…

zo’n blaadje cirkels schrijvend aan een draad, gesponnen door november het lijkt een stil gebed welhaast smekend, als het zonlicht brekend in de oude nerven scherven vol verkleuring zet ach, het leven schenkt opnieuw het wacht onder de vracht van afgestorven hoop de samenloop van toen en ooit is weggegooid in lege glascontainers…

ben ik de druppel in een regenbui het blaadje dat dwarrelt op de wind een spelend kind dat zand het einde vindt ik voel hun eenheid in bestaan het samen gaan in tal van vormen om zo leven zijn gestalte te geven waar harmonie als warme deken de scherpe kantjes laat verdwijnen van donkere schaduw als zon te fel gaat schijnen…

Zal uiteindelijk zijn laatste blaadje, Laten vallen uit het borrelglaasje waarin het staat. Zo ook zal langzaam het vlees, Verdwijnen van jouw botten. Al liggend in je kist, Met mensen erboven denkend aan jou. Een mens een madeliefje. Zij de blaadjes, wij het vlees. Een in leven een in ziel, Zoals beide er geweest.…

op een lichte kalme dag lig ik in een woud van blauwe bloemen los van de aarde golft de stilte als een blaadje met alle winden mee deze dag is een mer à boire waarop woorden dromend over water glijden een gewichtloze kabbelende dag is het zout der aarde ik neem alles met een poëtisch korreltje zout vandaag…

Het klinken van de glazen vullen de leegte de nacht brengt de kwetsuur -met witte lijnen bezegeld- in de vroege ochtend aan het licht Hartgebroken op een nuchtere maag je moet operatief verwijderd worden hij neemt alleen mijn temperatuur op Koortsig stoot hij jou voor me af Een naam en nummer op het blaadje Meer ben ik niet voor mijn kwakzalver…

die me niet staat mij ouder maakt zo zonder enig jong blaadje Ik krijg een oud, bedaagd maatje glans maakt plaats voor dofheid Het is nog niet 'mijn tijd' ik ben nog in de groei ben onbekend met een doodlopend straatje.…

Ik heb een eigen mening ik zeg wat ik denk De woorden die ik spreek komen uit mijn hart Ik denk niet na bij wat ik zeg Ik zal nooit bij een ander gaan slijmen Om in een goed blaadje te blijven Ik blijf mezelf en zeg wat ik denk Ik ga niet tegen je liegen Ik zal je niet bedriegen Ik ben recht voor zijn raap Ik zeg wat ik denk Niet iedereen…

De bladeren vallen neer Maar de kleuren bereiken me niet Hoe kan dat je in al die kleurenpracht Alleen de duisternis maar ziet Het gevoel dat ik dat felle blaadje moet worden En geen bruine valse toon Iemand moet zijn op wie men kan bouwen De perfecte mensendochter of zoon Maar de vingers wijzen mijn kant op Weer wat fout gedaan Ik wil…

gulzig draait razendsnel een klein harmonicaatje rondom een frisgroen blaadje als een dolgedraaide carrousel vreet zich wel 5x uit zijn vel telkens een groter maatje dan weeft het zich met een draadje tot een pop: dag rups, vaarwel plots knapt wat het omspon en kruipt met natte lapjes als een verregende bloem uit zijn beschermend cocon…

Dag Junior Het was fijn, dat jij zeven maanden lang ook mijn vriendje wilde zijn Elke morgen even dat snuffelen het eten geven een blaadje andijvie en erna het knuffelen Vandaag was je te moe deed je je donkere oogjes voor altijd toe Ik zal je missen kleine vriend ben blij dat ik jouw vriendschap heb verdiend Je maatje Cobie Ook…

Met slechts een blaadje, verbleekt, verdord, dan weet ik zeker dat het nooit meer wat wordt.…

nog een laatste blaadje dan zijn we verlost vaak gegaan tot aan 't gaatje dat heeft wat heel respekt gekost maar ja als dichter moet je diep buigen richting het klein zijn want de mooiste inspiratie doet pijn tijgers van het woud bij nacht er is nog tijd en reden en houd wacht voor velen een zwak voor ieder gedicht…

Het kopen en proeven daar begint het mee een blaadje sla, wat basilicum het ruiken aan het fruit De marktkoopman trekt vreemde gezichten erbij maar valt voor de glimlach van de sproetige dame Zij droomt van het proeven tijdens het snijden, bakken koken, een witte en een rode die zij met haar vrienden deelt Het is als met koffie drinken…

Bijna geen blaadje meer te bekennen ja, op de grond, daar: zie je ze rondrennen. Alsof ze een boodschap brengen willen, je hoort ze nog net niet gillen. Bijna kaal, roodbruin op de grond, wie vindt dat ze 't leuk vond: heeft 't mis, zeker weten Majestueus staan ze daar met alleen nog kale takken maar.…

Moeder Natuur zucht Vier seizoenen in één week Dat is wel wat veel Libellen paren Terwijl de paddestoel groeit Bomen kleuren geel De struik aarzelt nog Krokus weet het ook niet meer Wordt het koud of warm Nieuw blad in de knop Naast het vallende blaadje Vivaldi fronst diep Dan speelt de viool Klanken van alle kleuren…

Een blaadje ritselt langs het tegelpad. Hij ruikt de kamperfoelie in het te lang geworden gras. Nog even oversteken dan ziet hij hen die hij ontmoeten wil. Ze zijn aan het tomaten kweken, een kleine kas wacht stil. Het laatste nieuws snel opgevouwen, nu wordt er opgelet.…

Nu Schwarzenegger gouverneur wil worden Gooit menig vijand roddels in de strijd Zijn zonden uit een lang vervlogen tijd Zijn op het net ineens weer aan de orde Een oeroud interview in 't blaadje 'Oui' Waar Arnold spreekt van orgieën en blowen Pleegt men vol trots op menig site te showen Vergeefs, die opponenten-euforie Want ach, het…

Dat hij dit blaadje heeft vastgehouden 's hemels mooiste kreukels erin heeft gelegd en de meest vloeiende krullen over het papier heeft uitgespreid dat hij elk woord heeft gelezen geen puntje overgeslagen heeft dat hij mij naam heeft herkend en toch de kleuren uitgezaaid heeft over dit eerst zo bleke papier zijn geur onbewust heeft uitgesproeid…

de kleine wijzer kruipt voorbij de tien de krant heb ik van A tot Z gelezen m’n toetsenbord heeft niets van mij te vrezen en buiten heb ik alles al gezien op mijn bureau staan lege koffiekoppen een paperclip is nu niet langer krom ik sla het lege blaadje maar weer om een luide geeuw is nauwelijks te stoppen een werkdag van een dienaar van…

Ik herken het in alles in bloemen en bomen en kom het nog steeds tegen elke nacht in mijn dromen het groeit nog elke dag en geeft zo'n gelukkig gevoel ik geef het elke dag weer want ik heb er een heleboel ik zie het in een blaadje dat van de boom is gewaaid in een opkomend zaadje dat ooit eens door een mens is gezaaid ik voel het…

De vlinder had haar ei gelegd op een groen eikenblad er kroop een piepklein rupsje uit dat at en at en at het at het hele blaadje op en nam er nog een paar het spon zich daarna in als pop toen was het rupsje klaar er na een hele tijd een nieuw seizoen begon kroop daar een kleine vlinder uit die straalde in de zon ze dartelde de wereld…