Alle inzendingen over bloemen en krui

woorden kunnen bloeien die de schoonste bloem evenaart fluistert zacht vanuit de knop een stem dat bloemen weer zijn te verstaan als onvervalste kleuren opbloeien vanuit de ziel die immer levensvreugde spreekt daarom moet er stilte zijn…

dagen vullende regenbuien als spiegels glimmen de straten personen schuilen onder voorpuien een gelegenheid tot bijpraten dagen vullende regenbuien zoutsporen bijten in mijn ogen herinneringen blijven kruien de dagen zonder jou vervlogen regenbuien vullen mijn dagen als spiegels klinken mijn dromen als ik jouw drempel kon verlagen zou…

Ik heb mezelf nog van geen onzekerheid bevrijd er is haast geen tijd meer voor mij over er razen bassen door de radeloze wind, in de kruien in a capella kreunende bomen uit het zwarte water is een witte eend gekropen, door het oeverriet schijnt een messcherpe zon .…

Van woorden leeft enkel de zin, Van 'n bloem is honing 't gewin, En die mij werd gegeven; Dus ga ik weer verder zweven, Dus volg ik slechts mijn natuur, Rol ik mijn tong uit en puur.…

een bloem die dankzij jou elk seizoen weer bloeit…

Zoals de bloem ontluikt ontwaakt de levensvreugde in mij. Bij 't horen van de muziek, duikt hij in het diepe, in mij de bloem van vreugde. Ik juich, ik dans Ik voel de vreugde Ik buig voor deze kans En stil is de rust van binnen, nu bij 't horen van de beek.…

In de verwarring van mijn leven, bloeit een kleine bloem. Heel krachtig, vanuit de donkere diepte, groeit hij zachtjes omhoog. Het licht boven hem, is zijn doel. Andere, grotere en mooiere bloemen, overschaduwen nu zijn licht.…

Als een bloem zo is het leven, het begin is teer en klein. De een die bloeit uitbundig, de ander geurt heel fijn. Sommige bloemen blijven lang, andere blijven even. Vraag niet bij welke groep je hoort, dat is het geheim van het leven.…

Als een bloem zo mooi en pas ontloken, zo heb ik jou gekend voordat je was gebroken. Een leven vol liefde heb je gekend, en werd door hem met van alles verwend. Tot eens op een dag hij niets meer kon geven, een ongeluk overkwam hem er kwam een eind aan zijn leven.…

ik heb je bloemen gegeven de kleuren brengen hopelijk het sprankelen van je blik weer tot leven je werd niet wijs van het somberste grijs uit de dagelijkse info waarvan zelfs de toon ijs gewoon laat smelten tot water juist in het plat gevaasde bloemennat weerkaatst de spirit die wij zo graag weer in je lach willen zien…

hij heeft - ten slot daar neergestreken - toen d'eerste druppels blonken van de nectar die zij bood een enkele gelikt, gedronken. en zij, zachtrose, ontsloot.…

Bloemen groeien en geuren eindeloos mooi ontelbare kleuren harmonieuze tooi Bloemen water om te leven meer hoeven ze niet ze bloeien zo even einde in`t verschiet Bloemen die langzaam sterven hun geur die verdwijnt bruine bladernerven de knop die verkwijnt Bloemen en Mensen overeenkomst is daar hun korte levenscyclus…

Als een bloem zou ik willen leven bloeiend in al haar pracht en praal Als een zonnetje zou ik willen leven warmte gevend met haar zonnestraal Als een waterval zou ik willen leven meegaand met de wind verkoeling gevend voor ons allemaal Als de sterren zou ik willen leven schitterend in de lucht Als de maan zou ik willen leven schijnend…

Als een bloem...…

ik zou je bloemen willen geven zomaar onverwacht misschien dat dan heel even ik het ben naar wie je lacht ik zou je tranen willen kussen zomaar onverwacht misschien dat ondertussen ik wat van je pijn verzacht ik zou je woorden willen lezen zomaar onverwacht ik hoef ze niet te vrezen omdat jij ze hebt bedacht ik zou je "leven" willen…

Mijn schaduw heel klein De zon staat heel hoog Een geurende jasmijn Achter mij een rozenboog Fleurend in de zonneschijn Ik sta tussen madeliefjes En voel me heel blij Zelfs gele trompetjes Lachen naar mij Ik geniet heel stilletjes Heel die bloemenpracht Die mijn ogen streelt Volbracht in 'n zomernacht Bloemen, een zinnebeeld Van mijn…

Het kerkhof dat in rust verzonken Te wachten lijkt op vers verdriet Ziet in de lucht het zilver vonken Dat strepen krast in het verschiet Waar zomerzon wordt uitgeschonken Op marmerwit en zwart graniet Dwarrelen bonte vlinders dronken Van nectar die het leven biedt Een jonge vrouw waant zich alleen En laat haar tranen vrijuit stromen…

Ik hou erg van bloemen.…

Uit de bloem der gedachten, Kiemt het zaad en als wij wachten, Draagt de wind het rond, Zoekend naar vruchtbare grond. Waar hersenspinsels gedijen Tussen fantasie en mijmerijen, In goede sfeer, het juiste licht, Zich ontwikkelen tot een gedicht.…

als de tijd me inhaalt mijn zinnen langzaam vergrijzen schilder ik bloemen voor jou in paars en rood en zomergeel als zacht gerijpte dromen in geurende aarde nog warme avondzon…

bewonderaars genieten van haar kleuren het is de onmacht die plukt…

wat een bloem je kan doen een lange steel met wat blad een beetje kleur en een hart gewoon te gek het doet je wat…

snijden aan het oude bidden maakt mij tot herinnering; ineengedoken, met het hoofd onder lakens geboren was ik toch en bestond ik niet als kind, dat voor handen lag het blije gezicht afgekeerd van doodgaan en overbodige benen dan waren er nog steeds die borsten ontluikend weliswaar, maar met stom zwijgend verbod om bloemen…

Eens een bloem stralend als de zon, wetend welke richting op te groeien. Beseffende wat zij nodig heeft, om te kunnen groeien. Nu de herfst is gevallen, wordt ze snel ingetogen en slap. Energieloos van het langdurige staan, heel de tijd stralen en toen kwam een klap... Wanneer zal zij weer gaan bloeien?…

zij vond mij een god en ik geloofde haar schiep een wereld om haar heen een koning, een keizer en ik beloofde haar de aarde als geen één.. .. maar mijn eigendunk beroofde haar van ’t leven naar het scheen…

Wat zou het triest zijn zonder bloemen Bloemen met hun geur en kleur Bloemen zijn er te kust en te keur We kunnen ze niet allemaal benoemen. Bloemen geven afwisseling in de natuur Vormen en kleuren in verscheidenheid Prachtig, een paradijselijke heerlijkheid Het is zo verwonderlijk, zo heel puur.…

laat alle wegen langs mijn ogen waden water en land, klinker en zand ik moet kiezen, heb niets te verliezen tot ik waarachtig vind, de essentie die alle wegen verbindt, naakter dan een pasgeboren kind…

…..jouw liefde maakt me mooier jouw warmte doet me glimlachen in de morgen jouw vertrouwen in mij draagt me door de moeilijkere uren de echo van je stem heeft me verlost van eeuwig durende twijfel ik kan nu alleen zijn en me toch gelukkig voelen samen met jou wandelen in de schaduw van onze liefde ze valt stil de wind fluistert bloemen…

Toen het zaadje ging groeien Kwam uit het niets een mooie bloem Men zag de schoonheid bloeien Door de bij met zijn gezoem…

een bloem in het veld ze lacht naar me jij bent die bloem een bloem met gesloten bladeren aantrekkelijk kroonblad ga open een bloem van blauwe ogen en de sproeten op je huid, mooie borsten de bloem opent toont zichzelf ik denk er aan als ik naar je kijk de gesloten bloem jij bent die bloem aantrekkelijk kroonblad ga open…