Netgedichten

netgedicht (nr. 27.239):

bloemen in haar haar

ze lijkt wel een spraakwaterval
nu ze de angst kwijt is
eerst klopte haar hart in haar keel
maar nu ze dapper overwonnen heeft
kan ze loslaten

ze zegt…..jouw liefde maakt me mooier
jouw warmte doet me glimlachen
in de morgen
jouw vertrouwen in mij
draagt me door de moeilijkere uren
de echo van je stem
heeft me verlost
van eeuwig durende twijfel

ik kan nu alleen zijn en
me toch gelukkig voelen
samen met jou
wandelen in de schaduw
van onze liefde
ze valt stil

de wind fluistert
bloemen in haar haar
wijl haar blote voeten
naar hem toe dansen
over het bedauwde gras