Alle inzendingen over boeketje

Ik schenk jou een boeketje woorden Een dozijn rozen mooi in het rood Stengels met frisse groene blaadjes Deze letters zullen niet verkleuren Woorden die niet verwelken Zo geef ik mijn gevoel Dit boeketje zet je niet op tafel Maar draag je mee in je hart…

jouw boeketje geel zomaar op oranjedag maakt mij koningin…

de vaas weer doorzichtig - het rood niet voorbij - ik droogde voorzichtig twee rozen - zij aan zij loofde ze met een lintje met cursief erop: Wij?…

Waar zal ik deze dag eens over kniezen Over de bloemen voor de koningin Of over Dijsselbloem en de pingping Het was voor mij niet moeilijk om te kiezen Van die miljarden word ik zo doodmoe Mijn bloemen gaan vandaag naar Isa toe…

zijn lieve woorden geplukt uit hartgedachten gevat in zinnen en samen gebundeld tot een mooi boeketje poëzie…

Het verlangen wordt steeds groter als ik aan die dingen denk maar zolang het nog niet bloeit denk ik dat ik mezelf een boeketje schenk.…

Vreemde e-cards van ‘afzender onbekend’ nou geef mij dan maar een simpel boeketje van mijn eigen vent.…

Als jij mijn gewonde hart laat bloeien vlinderlicht onder mijn huid ontluikt de nacht en avond naar morgen ruikt regendruppels met stralen stoeien dan blijf ik in dit hof van Eden stil genieten van een boeketje heden…

Vandaag alweer secretaressedag Dus bij de koffie, taart om het te vieren 'n Slinger om haar stoel mee te versieren Boeketje, envelopje, gulle lach Gelukkig dat ik alles af kan schrijven Het moet tenslotte wel 'n geintje blijven.…

De laatste eer doet erg zeer Afscheid voor de laatste keer De baar, de kist de pianist speelt: afscheid nemen hoeft niet Maar het verdriet verloochent niet Een boeketje en een roos... Leven is zo erg broos verdwijnt straks in een houten doos Als dit geen afscheid is?…

zag je bloemen rapen de zwarte van de nacht een boeketje maken zonder kleur met een lint van schaduw zonder geur maar als de zon jouw bloemen ziet ontwaken ze in roze rood zonder verdriet kleurt zwart tot nieuwe dag waarin pril groen zich eindelijk openen mag…

Ik hoorde hen zingen galmen is 'n beter woord Buiten werd de zondagsrust verstoord door motors die stuntten op 1 wiel Op de dodenakker achter de kerk was een levende ziel 'n boeketje bloemen in de hand Dit is het land terug gegeven-met dijken- door God aan jonge mensen.…

de arme Pepita kon niets geven waaraan het kindeke Jezus plezier zou kunnen beleven ze plukte een boeketje uit de berm wat met liefde werd gegeven God begreep: zij wil dat ik me over het boeket ontferm in de kerk ging het bermboeketje kleurrijk bloeien zonder enige weerga de Kerstster was geboren in haar land zou dit wonder mensen…

kleine witte kiezelstenen zo zorgvuldig neergelegd bloemenkransen zijn verdwenen verstomd de woorden hier gezegd boeketje rode rozen enigszins verregend veel te vroeg verlept tonen de liefde van je gezin voor wie je trouw gezorgd hebt bladeren dwarrelen naar beneden bruin en geel dekken je teder toe verbloemen hoe je hebt geleden rust…

Ik leg haar straks neer op het kleed voor die open haard van haar Mijn hart in de bloei brengt een boeketje liefde voor haar mee Ga d'r zoenen tot in de vroege uurtjes woorden zeggen die vertellen hoe ik aan haar heb gedacht vandaag Mijn gevoel in de groei boven de zevende hemel uit in de wolken Streel haar gezicht geniet van…

een stille plek in Nederland niet ver van het strand eerst nog even op blote voeten door het zeeovergoten zand gaande op weg overdenkend welk veelgeurend boeketje bloemen breng ik vandaag naar jou roze rozen kleur van de liefde dit droeg jij uit ook trouw simpele dingen jij zag de humor ik mis je lach geweldig…

Van die ánder die wél naar moeder gaat, mét of zonder een boeketje bloemen, één dag maar, alleen maar om te wéten hoe of het voelt.... En ik, ach ik gún het haar zo.....…

Het boeketje werd al kleiner, goedkoper deze keer. Na jaren had het onkruid toch zijn tol geëist. Haar naam was niet meer leesbaar, een poestbeurt leek vereist. Chrysanten van haar achterkleinkinderen sierden haar graf, zij wisten echter niets van rode rozen af.…

wij verwante namen van hen die ons nog bezielen zij die ons zijn voorgegaan hun afdruk hebben nagelaten liggen onder een steen begraven waar wij nu biddend voor staan een steen die mossig begroeid tussen ‘n gazon dat pas gemaaid met rosse herfstbladeren verfraaid hegjes die kort en keurig gesnoeid ik leg er ‘n boeketje…

Een boeketje van veldbloemen vervolledigt deze stille rust, wanneer je zachtjes door je droom wordt wakker gekust.…

Door 't zomerland, Daar rook ik, luierd, Van alderhand: - Dat oude gehuchie - Zo'n boerennest, Dat lauwe luchie Van melk en mest; Dat blomzoet hegje Vol zacht getier, Dat wierook-wegje Van witte vlier; En 't Hollands weitje, Dat reukaltaar, Dat bloeipartijtje Van allegaar; En nog zo'n bedje Van hei en tijm, Zo'n paars boeketje…

Hier heeft u een boeketje balkenbrij, het stinkt, maar ach, zo oogst u toch nog wat u wilde zaaien.…

Ik liep vandaag weer eens eventjes langs het pad van mijn herinneringen ik zag mezelf weer als klein meisje die kattekwaad uithaalde en andere dingen Ik zag ook weer mijn eerste vriendje compleet met snottebel en knokige knietjes kreeg van hem mijn eerste klein boeketje madeliefjes, maar 'k noemde ze mini margrietjes Ik weet nog hoe ik eens…

“strompel de stad in, mijn zoon, bestijg jezelf als een ezel en verhakkel de slogans, ontdooi de genoegens, pluk jezelf een boeketje maagden, splits de dag en verdeel je in twaalf, ram je licht met kabaal in het holst van de nacht”. zo stond het er en god leest men nog. maar waar blijft verdomme die dochter? dit is wat anders.…

In het land van moeders handen kan een kind nog kind zijn zonder de plichten of banden van voorkomen of genezen met moeder zwerf je in het verleden aan haar hand je eerste stapjes doen haar stem klinkt in het heden je geeft haar een boeketje van groen ik wist niet van de tere theegoed een stoel die precies in de hoek past van een versje…