Alle inzendingen over boomkap bossen ontbossing

De dieren die leven in de bossen. De mens: laat hij het niet vernietigen!…

De wereldleiders lijken niet goed wijs: Om de klimaatproblemen op te lossen, - dat is urgent voor mens en dier en bossen, - Neemt iedereen het vliegtuig naar Parijs! Het draagt dus bij aan minder broeikasgas, Als dit de laatste conferentie was.…

de zon gaat onder door donzen randen herfstkleuren vlammen en doven in stille bossen nu is de nacht onze deken van fluweel we hebben een wereld waarin we liefhebben en die niemand ons afneemt…

Als een herfstblad dwarrel ik van takken meegevoerd over vlakke velden door bossen tussen bomen met zwakke wind door straten tussen huizen tot ik aan jouw voeten mij neervlij en vaste bodem vind.…

october kleedt zich aan met warme kleuren als de herfststorm door de bossen raast vieze regen langs de dorre takken vlaagt en de zieke zomerblaren gaan verscheuren een felle najaarszon doet ons opfleuren als het licht plots door 't wolkendek daagt october kleedt zich aan met warme kleuren als de herfststorm door de bossen raast 't afscheid…

Liefste, de laatste gouden dagen wuiven ten afscheid en wij merken het niet, De bossen en de struiken dragen hun laatste tooi en in het riet schuilen de vissen en hun trage vinslag verraadt hen niet.…

in de valavond door de bossen rond Ockelbo op zoek naar elanden is de absolute stilte voor mij al een wonderbaarlijke belevenis maar hoe legt een dromer zijn mooiste dromen uit en hoe vertel ik straks thuis van de intense stilte en wie gelooft mij dan nog op mijn woord…

Zingen de bossen al lang? Ja, al vijftien miljoen jaar. Langs de stammen schuurt de klamme wind. Wij liggen tussen basten en zwammen. Wij zijn: weggewaaid. ------------------------------------ uit: 'Aan een open raam', 2000.…

De hemel hoest dikke zwarte wolken De poolkappen schreien En de zee drinkt en drinkt en wordt dronken De bossen roken hun longen zwart De aarde zucht en steunt Maar slecht weinigen horen het…

Ik zou een jonkie willen zijn van wielewalen dat boven in de hoogste boom zijn liedje zingt er fluitend wacht op leven uit de eierschalen- een zomer lang in Neerlands bossen ademhalen tot de oktoberkou me weer naar elders dwingt.…

Ik zit in Zweden in een zomerhuisje Omgeven door de bossen. Prachtig weer En binnen honderd meter van een meer De vogels zingen. Hoor daar piept een muisje U snapt ik had veel input aan mijn kop Dit snelsonnet kwam daar nog bovenop…

Kaal is de trend voor uw intieme delen Dus weg met al die nare bossen haar Maar dat is, blijkt nu, niet zonder gevaar Een SOA kan u zomaar parten spelen Pas op voor kleine sneetjes of een schram En samen scheren? Niet over één kam!…

Mijn nicht Waarover dit gedicht Mijn nicht Houdt de gordijnen dicht Ze sluit zich op Ze sluit zich buiten En kijkt vol afschuw Naar haar kuiten Ook naar haar borsten Want zelfs daar Groeien dikke bossen Donker haar Mijn nicht Heeft nevenverschijnselen…

Toiletpapier dat de natuur niet schaadt, als dat in ‘t kleinste kamertje zou komen dan scheelde dat per jaar miljoenen bomen en daar zijn onze bossen bij gebaat. We kunnen daar, milieubewust en groen, ons voordeel én ons achterdeel mee doen.…

Stop de bejaarden in bejaardenflats Laat de mongolen weer in bossen wonen Chinezen zich in Chinatown vertonen De Turken bij de Turken, ouderwets De overheid zegt: hé, dit gaat verkeerd Hoe kan dat nou toch, niemand integreert…

In heel veel bossen kom je ze tegen, een mens wordt er blij van om ze te zien.…

Een tango weerklonk verleden, Gevoelens, in vele bossen, onverbloemd, Jouw naam werd heden Voor de laatste keer genoemd.…

Bossen, feeën, trollen. "Tapiola".…

Het voorjaar trekt als een magneet, ik verlang naar groen, de bossen, naar parken met hun bloemenkleed maar niet als wolken hun water lossen!…

ik trek het niet meer die wijde wereld in godsnaam laat haar krimpen tot wat zij was een platte schijf, net groot genoeg voor hier en daar een stam bossen bomen en struikgewas rotsen en rivieren een grot om in te wonen een krijtend kind en een god die verwondert…

Het hoofd, een benen doos waarin wat wij zien als het hoogste, kroon op de schepping: hersens het uitgespogen kauwsel van de goden, de schedel kwispedoor, waarin een grijze kauwgom of stinkende pruim --------------------------------------------------- uit: Van cadmium lekken de bossen, 2002…

zag ons deze dagen weer gedreven door de bossen dwalen op zoek naar een lekker maaltje cantharellen hoe mijn vader zich telkens bukte, met een glimlach het zakje vulde en wij die avond met de pan op tafel onze honger gretig stilden…

Soms zie ik nu mijn eigen graf en de bossen bloemen al. Er blijkt ook uit het gastental dat menig mens toch om me gaf. Of nee! Men betreurt achteraf zo makkelijk een sterfgeval.…

Rende door straten verschool mij in stegen vluchtte over pleinen beklom bergen daalde af in dalen wrong door spelonken zocht rust in bossen verpozing aan het water verademing in het veld uiteindelijk vond ik mijn bestemming waar ik nu ben.…

bossen en velden stellen ten toon de overgang van een seizoen goudbruine kleuren bedekken in vorm van vallende bladeren wat paadjes en wegen deze stomme film schept sferen en geuren met als ondertiteling: “de herfst ligt op de grond”!…

Zij bracht de sigaret nog eenmaal naar haar lippen wierp toen achteloos het smeulend stompje langs de weg waar het wegsmolt in de mossen alle bossen, geruisloos gilden van getergdheid gesmoord door het stuk vuil dat weer verder liep…

Dan weer omhoog naar de sprookjesachtige bossen. Hier zou ik eeuwig kunnen staan, Gevangen in de tijd. Zonder gisteren en zonder morgen, Zwevend op de rand van de eeuwigheid.…

Mastodonten doorklieven het kiel, marcheren als edele betonnen rosse wachtend voor de grachten van onze mooie ring vluchtend op pilotis verankerd in de aarde als stenen bossen opwaarts naar onze kathedraal zijn enige schoonheid zijn stenen hebbeding…

de zilveren weg glijdt beheerst door grijze heidevelden met vage bossen aan verre randen onder de zwartdreigende nederbuigende silhouetten van de eenzame bomen ze worden geteisterd door een grauwrazende stormhemel die woedend het water in schuine flarden over mijn kleine wereld striemt…

brekend ochtendlicht de zon die in stralen strelend de nevel bespeelt takken, bossen, weilanden doorkliefd door treinen schapen kleurt in de vroege ochtend en koeien kuieren het pad naar het steeds groenere gras op weg naar mijn werk, ik wilde dat dat er niet was…