Alle inzendingen over bosranden

op een zachte roze wolk drijvend bij zomersproetjes proef ik heel even die eerste jongenszoen wij lagen aan de bosrand in `t puberende gras vrije vogels vlogen om ons heen draaide de wereld wij hielden ons muisstil zo denk ik vaak aan toen voorbij gaat het nooit want die eerste liefde was verdrinken in zijn ogen…

de opkomende storm woelt door de verkleurende bosrand zachte witte en vredige schapen bekleden de uitgebloeide heide stromen gedwee naar de verre stal een schuilplaats onder de dreiging nog even wachten op de felle regen en de volle hevigheid van de storm knus en warm gezellig blatend bijeen heideschapen hebben ‘t niet slecht…

jij legde de schaduw naast het smalle pad terwijl de wereld was verlaten al ver voor het komen van de nacht aan de bosrand met een handvol bladeren trad een voorzichtige eik nog nabij om zo oud de gebroken herinneringen in het sterven te verjagen wil je niet in de zon gaan staan vroeg jij want de zon draagt niet jou maar jij draagt…

ik weet dat ik de kogel niet meer kan ontlopen ben gewikt en gewogen goed bevonden voor het kerstdiner heb alleen de bruine ogen van een ree ik kijk ze aan zie ze staan in twijfeling weet mezelf een dartel ding zal onschuldig naar de bosrand wijken ze lijken doelloos weg te kijken maar komen in het donker terug om niet het sterven…

ik kan niet voor je denken je zekerheid en al mijn liefde schenken dat is vertrouwen tussen twee in ontmoeten las ik meer dan groeten je warmte nam me mee we paddestoelden snel ons huis en voelden ons er eindelijk thuis nu hangen er gordijnen die slechts de late avondzon laat schijnen de bosrand wordt te druk want als…

ik hoor een vogel rondom de kruising van mijn binnenveld blauw geletterd met rood doorstreept lokken sporen, halfvergaan tot aan de bosrand in het windgebladerd ruisen klinkt een verre stem en in mijn lijf de dood met ruwe wind daalt de vogel naast mij neer spreidt zijn veren over het zwarte stof ik vlucht en op zijn vleugels…

het lage licht boven de horizon strijkt met ver reikende vingers van zilver en schaduw langs de felwitte berken tegen de vriesheld’re herfstlucht over de giftig rode geheimzinnigheid van vliegenzwammen daaronder het glinsterend lover van felrode vossenbessen aan de bosranden juichen de bomen ruisend in een stemmig herfstkleed slechts de wind…

Het ruige bruine rund afkomstig uit woest heuvel- en bergland graast lustig met waakzame ogen op Nederlands of Vlaams heideveld onder het bedaarde eten danst losjes zijn geduchte kop waaraan twee lange kromme hoorns steeds naar de bosrand wijzen in dennen en sparren de verstild woorden vatten van dichte warrige wouden uit het verre stamland…

je ogen schitterden in de heldere zon benen maakten tempo om en om de bosrand langs en dwars over de open vlaktes zonder enige angst met in het struikgewas het verborgen in stilte wachten op een veilige oversteek met als correctie op snelheid moeders felle liefdesbeet de beek klaterde opstandig als begeleider geen verkeerslawaai…

toen de zon zich verschool in mijn hand en het gezicht werd bedekt door bladeren voelde ik mij overmand door vreugde die stroomde door eindeloze aderen het was nabij een veld dat leunde tegen de uitgestrekte bosrand waar de dag, zo scheen, haast bleek uitgeteld de avond hing boven volgezaaide gleuven van het vlakke land…

Al fantaserend betreed ik de bosrand, denkend aan dat wilde beest uit mijn dromen. Op een open plek spreid ik een groot kleed, en neem bemoedigend mijn laatste slok. Zo nu ben ik voor de picknick gereed, leeg het flesje kokosdrank, klok klok klok. Mijn rode mantel mag ik niet vergeten. Daarin zie ik eruit om op te vreten!…

de bosrand staat nog vlammend in rood krijt bij het afscheid van de zomer waar groen al donker duistert draden elkaar kruisen tot herfstige huizen heeft zij de zon gekeerd op hete dagen hitte geweerd en verwezen naar trillende einders zij was de poort van het schaduwrijke bos het veilige oord voor schuilende dieren nu kaalt de…

heb de maan gezien koud stralend en vorst bepalend voelde de elfenkring hun zingen trok mij er bijna midden in zag de fakkels net op tijd in hun voorwereldse bewegen lonkend naakt kwamen de druïden langzaam weer tot leven zag de bosrand in verdwijnen voelde hun warmte in verschijnen maar de maan scheen vorstig koud jij…

bomen fluisteren bos het knagend nerven van het blad door mieren op hun jagend pad zet de zomer neer op mos de bosrand loopt de hei voorbij donkere akkers ploegen voren met balen hooi en resten koren verstrooid zijn daken van de boerderij die zomer heb ik in mijn hand haar geur gegrift in mijn geheugen genieten deden we met volle teugen…

ik rook de zomer en de hemel was dichtbij wij samen op een plaid nog groener dan de wei de foto van het pad met rust en stilte van een bosrand liet zien hoe ik je toen aanbad het bloot was rood verbrand een sprietje gras, een madelief met nonchalanche op de lippen ik was macho en een hartendief jij hoefde maar te kikken ik…

ik rook de zomer en de hemel was dichtbij wij samen op een plaid nog groener dan de wei de foto van het pad met rust en stilte van een bosrand liet zien hoe ik je toen aanbad het bloot was rood verbrand een sprietje gras, een madelief met nonchalanche op de lippen ik was macho en een hartendief jij hoefde maar te kikken ik…

ik zag de schimmels draven de bosrand langs gemend door vaste hand ouderwets getuigd de kar nog zonder veren een schimmige koetsier geen enkele passagier het was alsof de film bleef haken beelden braken zonder de werkelijkheid te raken ik voelde spanning in de bomenrij een opgestoken wind bracht vreemde geuren dichterbij nog…

Vliegdennen in het nergens land Strijdbaar verend in het mulle zand Windkracht heeft ze gevormd Deze orkaan stelt z’n norm Zandkorrels waaiend door de lucht Takken zwierend in hun vlucht Het fluiten van de wind aan de oosterkant Wilskracht wint in nergens-land Richting bosrand met roodkleurende wangen Vingers door snijdende kou bevangen…

Je bent een versiering voor alle bosranden. In het bos of zo maar in een duin. Als jij je rug recht in een storm. Waar een ander zwiept en knakt. Blijft respect voor jou enorm. Je hebt me gepakt.…

Heb ik je ooit teleurgesteld, het moet geweest zijn als een bosrand grenzend aan weiden, een versomberen van licht en geurend gras. Heb ik je ooit teleurgesteld, het moet geweest zijn in de scherpte van een strandwal of een waterkering, dorstige vloek van de najaden. Heb ik je ooit teleurgesteld?…

Zoals wij daar lagen met takjes en twijgjes nabij een bosrand zonder vragen het stuifzand dwarrelde blij Minuten die zich moeiteloos plooiden in een waar geworden droom de ranke grassprietjes tooiden het spel zonder rem, zonder toom Een roek kwam en streek neer in het geschilderde licht van de dag zag goudvinkjes getooid zonder veer en…

Zoals wij daar lagen met takjes en twijgjes nabij een bosrand zonder vragen het stuifzand dwarrelde vrij Minuten die zich moeiteloos plooiden in een waar geworden droom de ranke grassprieten tooiden het spel zonder rem, zonder toom Een roek kwam en streek neer in het geschilderde licht van de dag zag goudvinkjes getooid zonder veer over…

wezenloze gestrekte gestalten uitgeteld in omgevallen kracht stapel van stil wachtende stammen liggend in een houten gareel doorgesneden woudreuzen huilend in druipende hars houten wachters langs de bosrand gestapeld in lange rijen toekomstige planken of masten geschapen voor het scheppende takken ontbindend in de rottende aarde…

2 het is stil buiten omdat het zondag is en najaar, een duif daalt neer op het braakliggend land en kirt niet meer; hoor je het licht zelfs niet tussen het kreupelhout aan de bosrand?…

Een druppel vallend van een tak Een bizarre wereld, maar je voelt je op je gemak Hier tussen nevelgordijnen Je vindt er rust en voelt het fijne Flarden nevels trekken aan je voorbij Een zichtas vertolkt wat averij Stille grauwheid in de lanen Slechts hertenprenten die uit de bosrand kwamen De mist dwarrelt langs de boomkronen Daar waar…

er volgt een pauze tussen twee trefwoorden een voorgordijn in het stadium dat volgt dit stelt men zich voor als voortzetting als bestendiging van roerloos weten ter kennisgeving, zodat sprake is van bevaarbaarheid als bewijs van zichtbare verte want daar omzoomt verstrooid licht de bosrand priemen goudgerande wolken in het zwerk langs…

Fraaie beelden in zoete vlammen gestoken, eekhoorns heilzaam druk naar proviand, schaarste nakend, onzichtbaar omgebogen, deugdelijk is onze wandel aan de bosrand.…

Langzaam rijdt de zomerwagen vroegtijdig de lentedag binnen even kijkt de warmte verrast op maar sterkt zich daarna weer lui uit op het fluisterende zand de wagen lost het heilige geel en verse oker uit verre dalen de wind zwiert de maankleuren in tovercirkels en reepjes plezier als een tekenblad hangt het zand in dwergduintjes tegen de bosrand…

vluchtig is mijn letterzaad luchtig gedragen door een vragende wind speels en verstrooiend letters schampen het kalende land zonder opening van vingers blijft alles strak in de hand maar woorden vlijen zich neer in de luwte van struiken gedijen in zacht van een zomerse zon tussen bosrand en weiden vermeien zich zinnen tot strofen…

de eeuwige kringloop die ons bestaan bevestigt is een snoer van wonderen de blauwe hemelkoepel jubelkleuren van de herfst fonkelende sterren in zwart winterfluweeel met daaronder een verstilde witbevroren wereld dan de jonge lente met ijlgroene bosranden witgewolkte luchten met de zon die ons langzaam levenswarmte teruggeeft we…