Alle inzendingen over buitensluiten

Maar tussen raam en sponning is de kier te klein en ook te ver, - hoewel het licht mij niet geheel en al wil buitensluiten. --------------------------------------- uit: 'Bzzlletin', 148, 1987.…

Als jij mij in je armen sluit en de wereld buitensluit, mijn pijn verdwijnt en de zon weer schijnt. Als jij zacht over mijn lippen streelt met mijn haren speelt en ik je fluistering zacht in mijn oren hoor staat de wereld stil en draait niet meer door.…

door het hart het bevuilt verlangen houdt het licht apart en maakt ogen dof, gevoelens blind soms ben ik stuurloos en weet niet waarom dan kiest de dag zijn eigen plan dat het verstand verre van volgen kan en mij verstookt van een enige lach of kieren dicht naar buiten met een duister gezag alsof het mij van de ander enkel wil buitensluiten…

Maar de werkelijkheid laat zich niet buitensluiten. Als een donderslag bij heldere hemel laat hij zich weer horen. De schrik, pijn en schaamte die hij veroorzaakt, doet mij beseffen, dat ik die ene les maar niet kan leren. Vriendschap gaat niet verder dan eigenbelang!…

Lente-ogen, waar 't lentzonnetje in gaat schijnen, Zodra de wimpervenstertjes ontsluiten; Spiegeltjes klaar die geen menswereld buiten, Maar 't eigen lentezieltje doen weerschijnen, Zo rustig rein dat ze in hun kristallijnen Glanstoverkring al 't duistre buitensluiten; Boodschappertjes van heil die zachtkens stuiten Verbitterd woord van…

lijven uit de wind te blijven in de schaduw te staan soms rent er eentje klimmen een paar op de bok met hooi om daar om zich heen te kijken zo doorzichtig wit dat ze spoken lijken gaten in het beeld als ik door hen heenkijk geven ze me doorkijk in het elfenrijk het zijn maar gewone geiten voor het moment tevreden buiten de gedachte buitensluiten…

boek zijn eigen web ontspon ze doen wat ze doen omdat ze het altijd zo deden zij zijn het die het langst zullen overleven ver voorbij de dagen van heden omdat ze altijd dichtbij wat ze zijn zijn gebleven daarom blijven dichters dichten zich op hun manier uiten persoonlijke en wereldse onvolkomenheden belichten in – uit – om – en buitensluiten…

Een muur, kou en verbittering buitensluitend Liefde 'n deur. Leidend van kamer naar kamer, naar het meest intieme van ons samenzijn. Haar ramen, bron van Licht. De trots van ons huis, het paradijs, de tuin achter het huis. Waar alle vruchten van de liefde groeien aan die éne Boom waar rond wij samenzijn.…

Als jij eenzaam in je bed ligt en stille tranen vloeit, omdat je liever een man naast je wenst, voel dan hoe ik zachtjes naast je kruip en de harde wereld buitensluit.…

voor een centje de lucht is dan toch opgeklaard opdat u zeker niet gaat gissen of anderszins ten onder gaat refrein: hij is weer trug hij is weer trug dat kleine grijze ventje gooi maar letters op zijn bord hij maakt een dichie voor een centje waarom mijn woorden missen die de ziel zo kunnen raken wilde jullie geenszins buitensluiten…

Hier intussen groet het landschap ons alsof wij beiden lezend simultaan de wereld wuiven - en ook buitensluiten. Dit gebeurt nu, weet ik, en kan niet nog een keer.…

velden van eer daar wordt stilte door mij gevuld het steunt de wandelaar als ik zijn ontzielde herinnering verzacht en hij even geen woorden duldt zie ook wel dat deuren overal, ondanks diverse tinten, zo grijs blijven kleuren of dat het voorhang de afwezigheid bewaakt en dubbel glas als het toneel wel zichtbaar is de wereld geluidloos buitensluit…

tijd voorgelogen Het mooiste dat het leven kan schenken Is de gave om uniek te zijn Wie dat niet wilt denken Doet zichzelf en anderen pijn Individualiteit moet je respecteren Verschillen in persoonlijkheid moet je accepteren Kijk desnoods de andere kant uit Maar niemand verdient de pijn die men voelt Wanneer iemand ze binnen een groep buitensluit…

Terug, verder dan ver in herinnering draagt mijn ziel, jouw zijn met zich mee Weet je nog, jij zingende zaligheid Voel je nog, jij vonk van geluk Pijn, angst, weer`kerende strijd keer op keer `t geluk onder druk Niets is meer hetzelfde ook niet nu ik je buitensluit Getemde liefde, getemperde vreugde gemis, frustratie, hunkerende huid…

Als eens mijn lief, verveeld en boos, mijn liefde buitensluit, dan sterft mijn liefde, zo gewond, stil, als dat zonlicht, op die mond, zonder één voos geluid. 2. 'k Sta aan mijn venster. Het is laat. Ik kijk neer op de stille straat. In duisternis, waar niemand gaat. Van nergens komt meer één geluid.…

Ik herhaal hun, zijn woorden nu al jaren elders als serafijn om het belang van nooit weer dat , nooit meer rassenhaat in ons molenland het buitensluiten en discrimineren heren dames levend verwant, nooit meer Hitlers of iets aanverwant.…

Daarin heb jij je dus vergist, Loan, het ging hem helemaal niet om jou, zijn doodsdrift was veel sterker, erger en loosde wat nooit was, want via jou kom ik dichter bij mijn voorganger dan hij had gedacht en wis ik hem uit zoals hij jou heeft uitgewist, weet, lieve Loan, voordat je me buitensluit, dat mijn diepgang op feiten berust, tot zolang…