Alle inzendingen over bult

Vele verveelde gemene kamelen dronken met dorstige minderbedeelden - de dromedaris; zij missen de weelde van één paar bulten, waardoor zij hun kelen tot barstens toe vulden zonder herverdelen. Eert dus de bron als het water er schaars is - een halve kameel telt voor één dromedaris…

Zij, die mij gisteren heeft lek gestoken, Die tussendoor steeds om je hoofd heen zweeft Heeft gisteren helaas niet overleefd, Iets, dat zich niet met dierendag laat stroken. Uiteindelijk was ik een keer aan zet, Standrechtelijk heb ik haar toen geplet.…

Dus eigen schuld aan dikke bult.…

Zoemend geluid rond mijn kop Shit een mug, sla er op Vieze vlek op de slaapkamermuur Dat is zuur Ze heeft me helaas overal gestoken Heeft mijn lekkere bloed geroken Haat die bulten en de jeuk Dat krassen is echt niet leuk Vandaag maar eens naar de drogist voor muggenmelk met deet Dan hopelijk vannacht geen beet!…

We zijn ons allemaal een bult geschrokken van Glennis Grace met haar insectenbeet. Dus toen ze opkwam, in het wit gekleed, dacht ik: toe, maak nou asjeblieft geen brokken.…

In Espelo is het record verbroken, Men bouwde maandenlang met veel geduld Een zesenveertig meter hoge bult, Die ook nog ritueel wordt aangestoken. Chapeau, wat men in Espelo daar fikste: Ze hebben mooi de langste en dikste.…

uit een winterslaap getrokken tast hij zonder sokken heel voorzichtig krabbend over mossen op zijn tuinterras een bedje krokus en een vroege tulp hangen stijf van schrik schuin over hellend naar de kiekkast van zijn gulp die half openstaat buurvrouw heeft het tafereeltje door lacht zich een bult over de schutting: kan geen toeval…

Het snelle laat het trage voor, het blijvende: de mooie wimpers en de bulten en de last. --------------------------------- uit: Wuif de mussen uit', 2006.…

Driehoog in de Amsterdamse binnenstad denk ik terug aan de rots van Gibraltar, een flonkerend speldenkussen door de zee omhoog getild naar laag hangende sterren terwijl ik terug dacht aan het plaatje van een bult die opstak uit een blauwe vlakte, dikwijls bekeken door een kind vol vage gedachten aan later dat nu vroeger is. -----------…

. ----------------------------------------- Verbluffend was zijn allerlaatste toer, Men stond versteld in parachutekringen, Hij kon gericht op zo ’n bult dozen springen, Tot wanhoop en tot woede van de boer: “Ik hoef geen dank voor ‘t aangenaam verpozen, Maar laat mij niet hier achter met de dozen.”…

Ik ben zo naakt en moet een bult verdragen Door evolutie mij ooit aangedaan Mijn waterlijf dat door het stof moet gaan En zich zo tergend traag op weg zal wagen Een meter nog naar koele bedjes sla Waar ik verholen op een bui kan wachten Dat wordt dan minstens toch een uurtje smachten Geen blauwvoer eten!…

soms zo zeer veel minder eerlijk dan gedacht ontluisterend danst als een dobber op en neer wordt soms hooglijk veracht ze is de kokosnoot die op je hoofd valt je wakker schudt kan leiden tot de dood maar binnenin heeft al die tijd gewacht met eindeloos geduld haar melk zo romig zo troostend die de pijn verzacht van je opgelopen bult…

De prins daarentegen schrok zich een bult. Zo eindigde een bloedstollend verhaal. De mug heeft voor dit misdrijf te plegen, de elektrische mepper gekregen!…

Jullie kleren bollen op ik kijk erdoorheen er ploppen handjes uit de vette bulten Ze zwaaien omhoog naar hun vriendjes uit het plafond, haha ik heb het door Ik ben niet gek Singapore is gek! Alles is in orde netjes en aangeveegd…

Hier sta ik dan, Hier in dit steile stukje straat, Een bult slechts in het landschap Die men in Vlaanderen een berg noemt. Ooit laadde hier een man Zijn hebben en zijn houden op een wagen En trok de wijde wereld in. Was hij verbannen of gevlucht? Was hij een ketter of een geus? Was het de passie die hem dreef?…

op de bank ligt snoep, een doek een oude sok en warm een deken in de hoek latent een vent met kracht in kromgebogen benen verborgen onder schier wat ingehouden angst (die bult is raar ik weet niet waar dat nu vandaan komt) “ik ben bang” gelukkig duurt een rit niet lang het ziekenhuis vlakbij wekt weer vertrouwen in de brij van deze…

Uit Brabant van de grenzen toog de brave grenadier, Van Louwke kreeg hij kist en kast en zeven vaatjes bier, Van moeder Louwke bed en bult, en hutspot bovendien, Maar 't best, wat hij gekregen had, dat was zijn wijfke Lien. -------------------------------------------------------------- Bed en bult: alles wat men bijeen kan pakken om op reis…

daar loopt hij schrijdend over het land van bult naar hoop controleert hij z’n vallen in het opgeworpen zand op zoek naar de dood het moet blijkbaar gebeuren en zonder zeuren laat de vijand van menig boer ze niets vermoedend knallen hij heeft nog enkele vallen te gaan en daarna moeten ze hun zwartfluwelen jasjes zonder meer afstaan*…

Nog baadt de nacht in rust al is dag expliciet in de vlag geklommen en draait het leven als een retrograde telkens weer haar rondjes handgeknepen remmen - terwijl ik vroeger hard het terugtrappen moest hanteren - laten het vuistenwit over de rode klinkers galopperen de winnaar is in zijn geboortevreugd gewiegd in euro’s en wat bloemen…

de zon glimlacht een mooie lentedag vogels kwetteren een lieve lust bloemkopjes duiken op vanuit dorre aarde ijverige miertjes sjouwen zich een bult aan een te vroeg overleden kever ik zit in mijn voortuintje met een boek op schoot mijn gedachten dwalen af naar een gevulde moederschoot waarvan het kindje gisteren haar mama wist te…

Er is weinig meer van te zien, een enkele bult in de weg, de geelgors schuilt in de houtwal, honden gaan er los. Niemand kan in dit lommerrijk nog veewagons zien gaan. Er staken vergeefs handen uit. Op die dag. Trok toen de hemel grauw dicht, liet er een God locomotieven vastlopen?…

zijn roofvogel terug te lokken Horzels bijten niet Mensen ook niet, hooguit in een mooie rode appel Honden bijten wel, "niet allemaal" Alleen de valse honden die scheuren het vel van je botten Dazen die bijten ook Ik denk aan de tijd dat ik voer in een bootje Op een meertje over de larven van goudoogdazen Met een zonnehoed De bult…

Wie goed doet goed ontmoet, wie wind zaait zal storm oogsten; boontje komt om z’n loontje, wie z’n billen brandt moet op de blaren zitten: eigen schuld, dikke bult ! Met vallen en opstaan leren we onze lessen, als ezels stoten we ons keer op keer aan dezelfde steen, door schade en schande worden we wijs: karma is a bitch !…

zeven heuvelen parcours hij had daar lood in de benen z’n kin zonk tot op de tenen afgeleid door muziek en schone zang bleven heuvels te hoog wegen te lang tot ‘n groesbeekse hem verschoonde zich tevens terloops innig betoonde verend schreed hij langs berg en dal men riep hiep hiep hoi voor hannibal daarna was de kwakkelerberg een bult…

Des wereld wildernis wil ik verzoenen, lippen drenkende kameel vol bulten zijn, wonden en builen dragend van de reis door brem en kuilen. Reikt het tot zwerk, dit zachte oog dat sap weent van dorst? Rijst er een horizon als ik u mijzelf reik, versmachtend?…

kamelen met slappe bulten de brug waarop wij stonden die in reparatie nergens naar leidde mijn armen om jou heen bewoog jij leunde voor en achteruit, raakte mij met koude, rode wangen die vanzelf leek het wel mijn warme lippen vonden je was gevangen en je ontsnapte hoog boven ons in de lucht schreven zilveren vliegtuigen een teken wist zeker…

een koe of schaap een trekker in de wei hooi dat ligt te drogen in het gras geen boer die op zijn klompen gaat alleen een gore plas die steigers spiegelt en een kraan het groen hebben ze weggedaan vernielzucht schrijft de dichter blij dat hij de woorden vond die recht doen aan ’t gevoel van een verkwanselde historie verstoord als bulten…

Dus we wrijven over bulten die toch blijven jeuken, en ik pak een krant sla hard en zoek mijn buit straks loop ik weer langs de waterkant waar het fluitekruid fluit.…

Isis ontsluierd, niet haar masker van goud, maar echt, haar ziel in mijn naakte lichaam de energie van de wereld kleedt mij van binnen uit trekt knopen los, strijkt inwendige bulten glad vult deuken en scheuren en draait de deksels los van mijn wonden, likt ze langzaam met liefde weg tot dunne littekens van verloren eenheid met…

Lovely Petra, de dood, sleutel die omdraait in oogcontact en ik dans en ik jank en ik kras en ik bijt van me af maar sterf niet in één moment ik krepeer eigen schuld, dikke bult fikken van de honing ik die te stom ben om te spreken ik kan dit niet geloven ik wil dit niet geloven ik mag dit niet geloven ik moet dit niet geloven…