168 resultaten.
Blindzicht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 163 op een gebroken dag
gaan vezels wringen,
zullen doornen
cellen binnendringen
dan laten hersenstormen
buitenlucht schrijnen
tot binnenbranden,
netwerken ontknopen
tot wankele periferie,
maanden indikken
tot sterfminuten
dan klopt het hart
met gestokte pas,
vlijmt een scheiding
in haarloos glas
dan is het wachten
op luwte van het…
Onsterfelijke ego's
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 291 Microben veranderen onze cellen in stof.
Onze genen reizen verder.
Onze ego's zijn onsterfelijk,
want ze hebben nooit bestaan.…
zomer
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 645 Onze cellen verzetten zich ertegen,
door nog meer zweetdruppels te creëren.…
helder
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 996 het was één lange nacht
van opgaan in elkaar
die ons zuiver licht bracht
het vloeibaar worden
een helder
weldadig stralen
bereikte alle cellen in het lichaam
trok vuur uit alle botten weg
naar waar het nodig was
om te zweven naar de top
je warme gloed
reist mee in mijn oneindigheid
geeft nog elke handeling zin…
De andere wereld
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 137 Stof waaruit het heelal is opgebouwd,
is wat het lab in al mijn cellen vindt.
Lucht die door onze longen stroomt,
is adem die ons met de ziel verbindt.
Menselijke kennis is beperkt en klein.
Onschatbaar groot is een andere wereld,
die voor breinen diep verborgen blijft.
Alleen daar wordt geweten wie we zijn.…
Hellevuur
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 58 confronterend
waait kou
langs huid
verwarmde cellen
in het eerste
zonnebad dit jaar is
het oppassen voor
roodverbrande vellen
daar waar vitamine
d zijn charisma ziet
ontstaan pikt meteen
duivels hellevuur aan
voorzichtigheid
is geraden in het
vergeten van de tijd
ben je zo gebraden
mijn wekker was
al afgegaan voordat
er ijsbloemen…
Grimlachend
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.919 Zacht sluipt hij nader
weet dat hij niet welkom
is, maar vindt een warme
plek waar hij ongestoord
grimlachend kan vreten
al langere tijd broedt hij
tussen verschillende cellen
op een meedogenloze aanval
wetend dat hij, volgevreten,
een zwart gat achterlaat
het kwaad zal dan toch de
winnaar zijn van dit ongelijke
spel waar de knikkers…
Groen
hartenkreet
3.0 met 23 stemmen 2.207 Het houdt niet op te sterven
het zal het voorjaar zijn
Mechanisme van cellen splitsen
knarst met een stroeve pijn
Vanavond wil ik nog niet missen
wat achter morgen zeker komt
Ik sla het dekbed voor je open
voel jouw kou tegen mij aan
laat mijn vingers over je wangen
lopen en jij laat mij begaan
Kom dicht tegen me aangekropen
doen alsof we…
De Uitnodiging
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 892 Ik nodig je uit
Je maskers te laten zakken
Ik nodig je uit
Je ego te laten varen
Ik nodig je uit
Je kracht in al je cellen te voelen
Ik nodig je uit
Dicht bij jezelf te blijven
Ik nodig je uit
Je ware ik te tonen
Ik nodig je uit
Te zijn wie je diep van binnen bent
Ik nodig je uit
Te schitteren en te sprankelen
Ik nodig je uit
Te zingen…
Rinsma Franeker Transport
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 91 Mist regeert in het hoofd
Hersens die maar moeilijk
Reageren op prikkels die
Zinloos uitgaan en in
Het volstrekte niets
Lijken aan te komen
Schakeling tussen cellen
Uitgeschakeld voor nu
Tot opeens Rinsma opdoemt,
Vervoerder uit Franeker,
Holland, en ik met zachte
Drang word teruggeleid
Naar de wereld waaruit ik
Afkomstig was…
Ik wil erover zwijgen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 22 Jullie leven nog in mijn huid
en in mijn buik, mijn cellen
weten alles nog
alsof jullie geest erin geslopen is
Ik ben niet veilig
soms worden jullie wakker
onder een andere naam
dreigend
te herhalen wat nooit had gemogen
Wat kan ik doen?
Wat moet ik roepen?…
Zijn wij dat?
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 79 Harten,
die bloed naar onze cellen pompen.
Darmen,
die voedsel voor ons verteren.
Longen,
die zuurstof uit adem filteren.
Zenuwen,
die ons brein bedienen.
Zielen,
die ons inspireren.
Geesten,
die ons bewust doen zijn.
Alles en nog wat meer zijn wij.
Mensen regeren al wat leeft.
Mensen zijn heersers.
Mensen zijn machtig.…
rafels
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 59 verborgen in cellen
diep in ons brein
wachten oude ontembare
herinneringen op nieuwe kansen
de heimelijk stekende bij
ratelende cicades een fladderende
nachtvlinder die het licht zoekt
maar naar duisternis verlangt
gezeefd en opgeslagen
in diepe kasten op zolders
in kelders de onuitwisbare
bron van wie we zijn
levendig verwarmd…
in ongenezelijke rouw
netgedicht
1.0 met 12 stemmen 2.099 ik zie het mes
de gaten in mijn lijf
het isotopentijdverdrijf
dat cellen lam slaat
door ze te bestralen
de gezonde zullen
het wel halen de rest
gaat dood verkleurt van
rood naar grijs en grauw
in ongenezelijke rouw
ik ben geen wandelende bom
die barst na de halveringstijd
de geiger blijft in veilig tikken
het leven geeft me nog…
Strobopsychedelisch
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 89 schaduwen leven
Rorschachvlekken flikkeren
dit psychedelische
verknettert cellen
dag en nacht
weken, maanden
weet ik veel hoe lang al
het hele systeem op tilt
snij mijn oogleden af
die hebben geen nut meer
met naakte ogen
kijk ik de wereld in,
dat wat er van over is…
doorklief mijn schedel
met een botte aks
zoutzuur druppelende,
zelfs…
Niemand ben ik niet.
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 97 Grijze cellen in een ouwe hersenpan.
Een geest, die ik niet begrijpen kan.
Van primaten voel ik mij familie,
maar aapachtig ben ik, hoop ik, niet.
Wie ik wel ben is me nu wel duidelijk.
Dat ik iets of iemand ben.
Niemand ben ik zeker niet.…
Het fotografisch geheugen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 93 Het fotografisch geheugen
telt tussen de grijze brein
cellen gelei; een heel leven
aan fysieke foto's.
Alle plaatjes uit het verleden
op een rij.
Een fotocamera uit hoofdzaak
bij machte legde eens vast van
wat niet met de werkelijkheid
streed in gedachte.
Een levensspectrum aan parate
kennis dat denkbaar dankt voor
wie wij zijn.…
psoriasis (6)
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 991 mijn rechterhand gaat onbewust
doelbewust naar de linkerelleboog
tast het ruwe oppervlak af
voelt of er een velletje los zit
even gaat het mis de huid is dun
mijn zakdoek stelpt het bloed
de rest van de plekken is rood
kaal afgezocht cellen delen snel
mijn linkerhand gaat onbewust
doelbewust naar de rechterelleboog
herhaling van het voorafgaande…
vredesplein
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 179 woest gemarteld
in hun cellen.
doodgeknuppeld
door geweld en helse haat,
omdat zij vol liefde en goedheid
wilden strijden tegen 't kwaad.
lachen is totaal verboden
op datzelfde vredesplein.
zouden ook die beulen weten:
dat een vleugje humor
't leven vlugger
licht laat zijn?…
Liefde is
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 609 Hartstochtelijk lief
als het zaad zich een weg baant
door je schoot
het lichaam nog na praat van ijver
schaduw je van je naaktheid beroofd
gerieflijk bloot de dadelijkheid verpakt
wat de gelegenheid bood
mij ter aarde smakt
als m'n zaad zich een weg baant
door je schoot
cellen als verborgen goden
aan je lippen
het fluwelen zand van warme…
Over vele jaren van nu
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 122 Als je hart stopt met kloppen
of cellen zijn aangedaan
worden die gewoon vervangen,
en over 201 jaar
vliegt de aarde uit haar baan.…
Religie
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 155 Weefsels niet zonder cellen.
Er bestaan gelovige mensen,
die religie niet begrijpen.
Zij voeren een zinloze strijd
tegen vredelievende medemensen
die geloven in de werkelijkheid.
Het feit dat alle mensen
van medemensen afhankelijk zijn,
is een heilige bron van vrede.
Is een ongekende bron van troost.
Is een wapen tegen eenzaamheid.…
Selectief
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 441 Acht cellen op een Petrischaaltje
De moeder heeft een heel triest kwaaltje
Zij wil dat gen niet overdragen
Maar moet dat de minister vragen!…
Het lam
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 184 Lam gevleugeld
echo je hun taal,
je moeder pendelt met je
tussen de kruisen
van de kuurkalender,
deelt cellen in je
kikkervis met staart.
De kruisen overleefd,
onder de schittering
van vredesvleugels
lichten je ogen op,
er is een Lam
dat alles overleeft!…
Openheid en sterrenstof
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 129 Terwijl wij uit cellen bestaan,
die ontstonden in oceanen.
Terwijl we hemelse lucht zijn,
die door onze longen stroomt.
Terwijl mensen energie delen,
die ze te danken hebben aan de zon.
Wij zijn openheid en sterrenstof.…
Déconfiture
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 89 nog nooit behield het huis
zijn witheid van muren
het glas zijn geveinsde ruiten
noch de eenheid van scherven
er hangt een lucht van
toekomende leegstand
met het breken van de huid
kraken de cellen hun wanden
langs de draden van schimmel
krimpt de resterende adem
die met vertraging verdrinkt
in oliedampende klei
in het aardegrijze…
Dorst
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 36 Waarheen ik ook loop, altijd
komt er een eind aan mijn reis
aan de kust van een zee
waarin het land uitmondt
met uitzicht over oneindig
vruchtwater dat leven geeft
ieders bloed doet vloeien
en jouw zaad draagt
door geulen, over bergen en dalen
naar het hiernamaals, het vult
mijn cellen, mijn borsten
rond van vreugde
lest mijn dagelijkse…
ploert de koperen dood
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 242 waarom kies ik
koelte als de zon
brandt op mijn huid
ik wil het bruine beest
dat eerst in wit weer
rood wordt als mijn thuis
maar feller ploert
de koperen dood, nog even en
mijn cellen hebben het begeven
daarom verdwijn ik af en toe
ben haar hitte zat en moe
duik de koele schaduw in
die zalig meekomt als jij schijnt…
in wit vindt rust de laatste plaats
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 1.233 ik zoek stilte zonder
fracties van geluid
verdwaalde tonen sluiten
die volmaaktheid uit
leven maakt altijd lawaai
in het groeien van de cellen
het steeds opnieuw herstellen
van gebruikt en afgeschreven zijn
alleen de dood verstilt
in wit vindt rust de laatste
plaats voor zijn vergankelijkheid
de tijd zal deze ruimte dichten
hoor…
DE MENS
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 117 niet zonder de dood
schoonheid kan niet zonder lelijkheid
het is niet meer dan een perspectief
het leven gaat door
zelfs als je sterft
er kan zonder dood geen leven zijn
de cirkel van het leven
hoewel wreed voor een individu
is het voor het geheel gezond
we kunnen het zelfs niet begrijpen
je bloed vervoert suiker en zuurstof naar onze cellen…