168 resultaten.
De dood nabij
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.117 Verzwakte eenheden vochten
een verloren strijd
de legers van de agressor dringen
tot in de voorste linies door
Schaduwen vullen het slagveld
rusten op vermoeide cellen
het goede overwint het kwade? Nee,
de doktoren hebben hem opgegeven…
Xenobots
snelsonnet
4.0 met 8 stemmen 173 Een nieuwe vorm van leven is ontdekt
Voorlopig zijn het kleine klompjes cellen
bij schade kunnen zij zichzelf herstellen
Ik vrees dat dit eenvoudig wordt gehackt
’t Zijn nu nog kikkercellen hoor, maar strakjes
gebruiken ze vast Trump- en Poetinkwakjes…
Ik geef LICHT
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 299 Strakjes ben ik niet hyper,
niet BEZIG dus
straks ben ik actief in radio vorm,
niet in de ether,
nee joh betweter,
straks krijg ik voor de zoveelste keer
radioactieve zooi ingespoten
zodat ze foute cellen
die kanker heten
beter kunnen opsporen.…
Roofbouw
snelsonnet
3.0 met 43 stemmen 2.060 Maar hopelijk zal hen dat straks berouwen:
Dan mogen ze hun eigen cellen bouwen.…
Gewichtloos
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.798 Grijze massa klevend
aan de wetten van Newton
die ik nog kende jij niet, althans
ze dreven weg in de
lokken over je ogen langs
je mond en nestelden zich in
het kuiltje van je hals
weg vol cellen volgend tot
de zwaarte van de aarde.…
samen
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 1.007 Als we samen
onze gedeelde cellen
vernietigen,
Als het ware
een gedeelde vijand,
Komt het dan goed?
Ben jij dan terug jij
en wij terug jij?
wij,
die niets delen
behalve
wat we 'liefde' noemen.…
Is
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 231 wat onmogelijk is
is nog nooit gebeurd
wat geloofwaardig is
is nooit hetzelfde
ik hou mijn armen vast
draai mijn ogen om
duw mijn nagels naar binnen
plant mijn haren
lik mijn enkels
voel mijn cellen
want wat onmogelijk is
is nog nooit gebeurd…
De namen van de dingen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 143 Als zelfs hoe ik heet
Geen vanzelfsprekendheid
Meer is, mijn naam ontsnapt
Aan de grijze cellen
Waarin mijn ik
Onderdak vindt,
Opgegaan in de mist
Die mij elke dag omgeeft -
Hoe zal ik dan de namen
Van de dingen nog weten
Die ik daag'lijks ontmoet,
Hoe zal ik te weten komen
Hoe ik ze noemen moet…
neerwaartse vlucht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 179 wat nu als je
alleen de vage
witte vlek het
klompje cellen
en niet de
magie van het
fragiele leven
op het scherm
had gezien?
wat nu als je
toen wist
dat weerloos
leven aan een
zijden draadje
hangt en liefde
met vleugels
het instinct
overstijgen kan?
als je het
daarbij gelaten
had?…
Trieste liefde
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 950 Prilheid verhuld
achter slierten haar
uitgemergeld het lichaam
haar handelswaar
Schreeuwende cellen
spastische symptomen
tiranniek hongert het lijf
lege dromen
De schaduw in de auto
vraagt hoeveel
de laatste, dan kan ze scoren
dan is dit even niet meer reëel…
Uit de brand in Schiphol-Oost
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.551 't Complex van cellen wordt nog niet gesloten.
Nu 't open blijft na koninklijk besluit,
is 't veilig, want je kunt er simpel uit.…
zandloper
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.171 als los zand
zoeken gedachten
hun weg door het geheugen
sijpelt herinnering
uit cellen eeuwig grijs
sponst de tijd mijn hersens
tot waar geworden leugen
tel ik de laatste korrels
en voel mij dom noch wijs…
Geheime gevangenis
snelsonnet
4.0 met 20 stemmen 1.516 In eigen land zijn alle cellen vol,
Dus zoekt Bush voor het terroristisch gajes
Naar elke ter beschikking staande bajes
Op wat voor plek ook op de wereldbol.
En daarom is hij als een kind zo blij:
In Oostenrijk kwam net een kelder vrij.…
Niet handsfree
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 342 Hoe schokkend was het voor z'n grijze cellen,
toen hij een hersenschudding had gekregen.
Een tweede klap was oorzaak van z'n dood.
- Doodzonde, want z'n beltegoed was groot.…
Schaduwen in de put
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 115 nog steeds
herken ik ze
mensen, die zwalken
geknakt door
ondragelijkheid
zware energie
heb ik gegeten
mijn cellen schreeuwden
tanden knarsten
door zoveel duisternis
bijna gaf ik op
houvast was verdwenen
ik draaide mij om
keek mijn angst aan
zag dat hij liefde is…
Dorst
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 126 Hersens die langzaam
Het vocht verliezen
Waarop ze leven
Cellen die verdorren
Waar ik bij sta
Denken dat opdroogt
Als een modderpoel
In de hete zomer
Wat over blijft zijn
Gedachten op hun
Allerdorst - en in
Mij groeit het verlangen
Naar gerechtigheid, het
Recht waar ik naar dorst…
Proost
snelsonnet
3.0 met 30 stemmen 1.897 De hitte laat de oudjes het begeven,
Terwijl er bij de wijn, zo zie je maar,
Nu wordt gesproken over ‘een goed jaar’,
Het rode vocht zorgt voor een langer leven!
Om nog wat extra jaren mee te pakken,
Moet nieuwe wijn dus weer in oude zakken.…
Technieklandschap
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 664 Sleurend leven onbuigbaar als spaken in draaiende techniek
waar onder de draaiende zon je cellen energie doen inslaan;
technische ondergrond je pad verhoudt tot een malende wiek,
net alsof je onder die vaste kronkels dan te ver zult gaan.…
dichten
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 157 Explosie in de grijze cellen.
Overweldigende uitbreiding
van onoverkomelijke woordenvloed.
Geen ontkomen meer aan.
Letters vluchten,
naar de enige uitgang.
Een wit vel papier.
Ze nestelen zich in de poriën
Het worden woorden,
dan zinnen,
aaneengeregen
regels van mijn hersenspinsels.…
Aanjagen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 174 Echt enig idee van groot verlies
als cellen geschud
in koker?
Van de wereld afgesloten
omarmd door de hemel
De sterrenbeelden
nemen de Maagd
De Waterman
bezoedelt zowel kruis als kwaad
De gedachte
dooft plots het licht
aangewakkerd…
Atlas van de waterwereld
snelsonnet
4.0 met 1 stemmen 148 De oceanen liggen vol met troep
En microdeeltjes drijven in hun maag
Het leven wordt verdrongen, laag na laag
Wij maken van de zeeën plastic soep
Ons kunststof-dna vervormt de cellen
Straks zwemmen er slechts plastic schaalmodellen…
Inspiratie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 414 Een poëtisch proces
borrelt in grijze cellen
verhoogt de frequentie
in snel stijgende pieken
zinnen en woorden
strijden om voorrang
taalkundige chaos
die structuur behoeft
bedachtzaam open ik
de creatieve uitlaatklep
en ontrafel de inhoud
op het maagdelijke scherm…
De geest die in zichzelf duikt
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 402 Ik glij in de krater van 'n halfdroom
in de kathedraal onder m'n schedeldak
waarin miljarden cellen fonkelen
magistraal orkest die mijn ikheid vormt
en de stemming van het moment
Door denken lichten cellen op
lichtshow gedirigeerd door 't verstand
onbewuste schimmenrijk schemert
Verwonderd zie ik in 't functioneren
wat de mens is en glimlach…
Oppassen
snelsonnet
3.0 met 30 stemmen 2.954 Kijk, drie maal daags een goed gevulde dis,
Zorgt dat er nooit tekort aan cellen is.…
DE PIJN GEVOELD
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.632 De pijn, gevoeld
tot in de nerven van het zijn
heeft alle cellen uitgehold
tot lege kamers zonder ruimte
voor liefde noch voor haat
het legt de klanken in een mond
die niet meer spreken wil
de onmacht machteloos verwond
tot zinnen zonder taal
En zo gedreven door hetgeen
wat niet meer eigen is
stoot het meer af
dan het behouden laat…
Beelden die troosten
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 364 traag gaan
gedachten voorbij
in beelden die troosten
handen warmen
geven vertrouwen
maar maken niet blij
de aanval frontaal
in het geniep
kankerden cellen fataal
nog zwaait het mes
zonder te snijden
de wond is te vers
de hemel is hoofdprijs
aarde wordt strijden
met lijden als troost…
Ons vuur zal vlammen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 728 waar is het tasten
elkaar verkennen in
de toppen van je vingers
het zachte raken
contact weer maken mijn
cellen vragen waar je bleef
herinneren zich jouw strelen
dat nooit is gaan vervelen
omdat ik voor je leef
ons vuur zal vlammen
zonder einde want in raken word
ik jou en jij altijd de mijne…
Bron
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 49 En zo springen we van
kamer naar kamer
We verliezen het spoor
de geur, het kloppen
van ruisend bloed in ons hart
de kleur
van waar we werkelijk waren
wie we werkelijk voelden
in wie we onze cellen klonken
de klank ook
het luisterend genieten
van hoe we ons overgaven
werden wie we waren…
Huid
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 3.504 Voor eeuwig gevangen
In de cellen van jouw huid
Je kunt erin verdwijnen
Ik wil er nooit meer uit
Strelend vol verlangen
Kies ik mijn eigen bruid
Twee handen druk bezig
Mijn tong hangt eruit
Ik proef jouw essentie
Ik eet je
Ik ruik je
En weet je?
Jij bent mijn huid..…
GO, JOHNNY, GO
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 69 En
raadpleegde de cellen
boven, de hersenzolder.
Komen was gaan, paden
bewandelen. Voor keuzen
stond ik bij kruispunten.
Waar ging ik toch heen?
Mijn voeten brachten mij.
Verrassingen volgden.
Ik leerde werelden kennen.…