Alle inzendingen over cliché

Verwachtingsvol nam je mij mee in jouw verhalen, in jouw fantasie dat klinkt misschien wat cliché maar hierdoor krijgt de poëzie opnieuw grip op mijn leven schrijf ik mijn gedichten op papier blijf ik doelen nastreven geeft het mij heimelijk veel plezier om mij hiermee te amuseren mijn verhaal te kunnen doen nog veel meer over het leven te…

Ik weet het wel, het is een cliché en meestal doe ik daar niet graag aan mee maar nu moet me toch iets van het hart vind me gerust sentimenteel, van mijn part: er ligt toch zoiets moois in het ledikant het is een wonder, het moet in de krant ik kan niet stoppen met ernaar te staren kijk naar de vingertjes, oogjes en de haren ja, het is een wolk…

Mijn grootvader en ik, waren jarenlang vrienden. Ik sprak met hem zoals ik nu, met mijn kleinkinderen praat. Hij vertelde mij, zestig jaar geleden, dat zijn opa ernstig bij zijn wiegje stond. In het jaar achttienhonderdzesentachtig. Hier, mijmerend op mijn zolder, waar foto's in oude dozen rusten. zie ik mijn goede, bloedeigen opa, en…

als ik aan mijn opa denk zie ik een heer met witte haren in een krakende schommelstoel meerschuimen pijp in de mond hij is een cliché opa met een standingvolle krijtstreep in het tweedelige pak met gouden zakhorloge enkel zijn vest ontbreekt alsof hij niet wou gaan maar hij ging werd me verteld met een standingvolle zekerheid die…

Een miljoen zal me gestolen zijn vuilnis, tonnen gestort op een open wond vol venijn bijeengeraapt geïllustreerde verdoofde beren alleen het levensverhaal proberen te begrijpen het hoogste haalbare is iedereen respecteren cliché ratrace ratrace Kompas is mistig opgeven om opgegeven te verkomen en richting in listig land…

Een groene spriet met wit gebogen hoofd Kijkt, maar ziet het niet Heb het toch beloofd dat we zouden baden in het lauwe water emoties zijn geladen een herinnering voor later ’t is zo cliché rode roos voor lief Ik wil met je mee en ook hartedief Een groene spriet met gebogen hoofd Kijkt, maar ziet het niet, Ik heb nooit in jou geloofd…

ik heb je in marmer uitgehouwen in hout deed ik het snee na snee op een doek uitgestreken dat allemaal levensecht vele woorden heb ik aan jou weten te besteden daarbij ieder cliché vermeden je kwam volledig tot je recht maar voorlopig zeg ik toch even weg ermee want niets voelt meer echt dan dat ik jou stevig in mijn armen hou…

En daar aan de blauwe zee, waar nu ook lippen groeten, begint heel stiekem een cliché.…

Op foto’s van feestjes die via de digitale weg jouw ogen bereiken smijt ik mijn geluk Recht in jouw gezicht Ik leef nog De straten met jouw naam negeer ik ’s nachts slaap ik alleen want ik ben niet bang In het donker Voor spinnen Mijn banden plak ik zelf Samen de zonsondergang bekijken is cliché En ooit bedacht voor op een ansichtkaart…

Laat er maar geen traan meer om je hebt er al genoeg vergoten maar het is nou een maal zo dat we het soms verkloten door de keuzes die we maken want je kunt niet alles voorzien zelfs al tel je eerst langzaam tot 10 we gaan maar gewoon door met leven morgen is straks ook weer zo-even ach, pluk de dag, dat cliché je komt er soms weg mee…

ik denk tegen de wind in het ruisen van de zee het geluid, de muziek een cliché in mijn oren achterstevoren terug... denk ik terug... naar toen als de zee spoelde de liefde over mijn dam toen zij kwam zij, een onopvallend glasgordijn een muur van troebel water onzichtbaar onder de waterlijn sommige stuurlui staan aan wal omdat ze…

al luisterend en genietend hoor je uit de radio liedjes van de jaren tachtig en daarvoor ik glimlachte ontspannend op het geluid van child in time maar daarna die prachtige melodie van het dorp oké, het is misschien heel cliché zijn twee echte topnummers meesterlijk meeslepend het ontroert me nog steeds wordt vermengd met vleugjes…

Ik wens je sterkte in je strijd dat is al wat ik kan zeggen Het klinkt cliché Maar 'k weet niet hoe ik het anders zou moeten zeggen Je hebt het zwaar ik weet het wel Ik zou je willen helpen maar ik weet niet waar ik beginnen moet Je begrijpt het immers wel Je krijgt kracht na kruis Vertrouw daar op we sjouwen allen onze last En ook…

twee en twintig is de afstand de afstand, dichtbij en toch ver weg weg van het heden twee en twintig jaar geleden liefde overwint alles zegt men behalve de afstand een afstand van twee en twintig een afstand van getrouwd en gesetteld grenzeloos verlangen van een oude man en de jonge vrouw een cliché, een crisis vanzelfsprekend…

De lichte dag is niet welwillend Hij zou `t willen Kunnen dromen als de nacht Liefde vrede En meer cliché Donkere clichés zijn licht geboren Tijdens de geveinsde droom Daglicht toont werkelijkheid Een chaotisch moeten De start van weer Het aangezicht van enge prestige Ikzucht toont zich schaamteloos Laat rijkdom tot zich komen Via…

uit piëteit voor Vincent heb ik in St.Remy een strooien hoedje gekocht en opgezet dagdroomde ik bij de fontein op een schaduwrijk plekje onder de platanen... het provencaalse zonnetje deed de rest en wiegde mij langzaam weg van de werkelijkheid tot ik wreed gewekt werd door de tijd van vandaag…

is chique naar Frankrijk afgedropen. Haar romantiek werd doorgeprikt: het regent en hagelt in de duinen. Wat reageren mijn fans toch warm! Aan hun zal het nimmer nooit liggen dat mijn regels niet genoeg knallen. Poëtica is waanzinnig kieskeurig. Tja, bij kiespijn heb je geen trek in mijn gekonfijte toverballen. Allá, ik keuvel wel verder…

soms wil ik hórizontaal met overzichtelijke einders en bergen cliché’ s kaarslicht dat niet alleen flakkert om belichting te dichten maar puur voor zuivere romantiek afgezaagde boomstronken gewoon om op te zitten ze mogen origineel van vorm doch niet te ergonomisch zijn languit luisteren naar je slagvaardig hart zonder me af te vragen…

Voor anderen vanzelfsprekend Niet meer dan normaal Voor jou slechts een hoop aan het Einde van dit verhaal In de bloei van je leven Klinkt als een cliché Zoveel kansen zoveel ideeën Alleen je lichaam werkt niet mee Beperkt in je doen en laten Toch geef jij niet toe Het zoeken naar een balans Naar het wanneer en hoe Niet zielig…

Ik ben de nazomer nog lang niet moe Zo'n Indian summer is Tiramisu Een zoet dessert na zomerse gerechten Die gouden zonneweelde die zich hechtte - Cliché, ik geef het toe, maar ik verveelde Mij niet, 't is een oud woord waar ik mee speelde - Geen mosterd na de maaltijd die 'k u deelde 't Was eerder de cognac die 'k…

geurig en kleurig sterfelijkheid en weemoed herfst in vier clichés ik ruik zoete stoofpeertjes en geniet straks van hachee…

Fysiek en mentaal, Al klinkt dat cliché. Al zijn mijn tranen opgelost, Mijn verdriet is gebleven Ik geef je een glimlach Want ik moet door met mijn leven. Het is nu allemaal over, sluit het met een laatste gil. Vergeet het vanaf hier, Ik volg mijn eigen wil.…

Ik zap er heftig op los, maar het zit niet erg mee, want wat ik meestal echt leuk vind vind ik nu heel cliché. Dan verschijnt op mijn beeldscherm een vrolijk klein kind. Het doet een spel met zijn vriendjes en het straalt als het wint. Dit weeskind heeft aids, zegt een stem tot mijn schrik.…

Langs de kust bezoek ik graag plekken Waar een uitzicht lonkt Verleiding op reclameborden ronkt En aanzet om de bakens te verzetten Het lijkt cliché en sleets Maar in de haven is het altijd druk Reisdoelen te over naar geluk En dat herhaalt men steeds Ik schuw de open zee Het ongewisse zonder maat Vooral bij ontij in de nacht Toch…

de ivoren toren wankelt gepeupel slaat zijn slag verwarring sloopt brandschattend heilige huizen de havikscherpe blik fixeert genadeloos de wrijving in de orde talenten voor de bijl bagger rotzooi waardeloos zijn ivorentorenhoog cliché voor alles dat niet past in arrogante beelden van het aantal en de macht angst doet grote bekken…

dat na jaren winteren eens de lente zal beginnen een heerlijk cliché laat het maar zomeren ik houd van dromen hun realiteit zal ooit wel komen verlangens en mogelijkheden worden nooit met ratio bestreden het is vrijheid die je kiest gebondenheid Natuurlijk ook Jean-Paul en zijn Simone wisten dat nee wij vallen niet meer in Dat…

"Bevend klinkt de nachtegaal, schuw trillend van onzekerheid, zingt met haar stem vol tederheid oceanen vol, waarin ik afdaal" Woorden schieten te kort om dat te beschrijven mijn gemoed schiet vol met eeuwig cliché over dat je met me vrêe door je stem langs mijn oren te wrijven.…

Lijden ze geen schipbreuk tegen de scherpe kantjes van het blad of vallen in ongenade door stormen van onberekenbaar cliché? Verdronken letters vinden geen rust op de bodem van de prullenbak of in het verstrooide hoofd van de schrijver.…

ik niet proef wanneer ik het gras ontgroen en kleurloze wolken blauw wil schilderen zodat de lucht zal klaren en ik mijn blik verruim de schil is te dapper voor mijn tanden het knarsen ervan maakt me angstig, het kleed dat me warmt laat ik vallen en ik boezem mij aan de wind die steeds kouder lijkt te worden het cyclische bestaan – een cliché…

een dagje strand heel vroeg al afgeladen met cliche's, het zand, de hand een branding vol met broekjes nooit wordt vermeld het ploeteren, het irritant gescheld, de deo's zwetend in het lange wachten het schreeuwen en de voetbal die de thermoskannen raakt de koele pils die dorst alleen maar groter maakt de hete auto met de bon achter…