Alle inzendingen over cliché

gekomen hun adoratie doet het water stomen de blik naar boven, pen reeds in de hand ze schrijven over sporen in het zand die weer verdwijnen bij het overstromen ik hoor ze over wolkenluchten bomen hun Lourdes is de zilte waterkant dan wordt het Nereus eindelijk te veel hij heeft op wrede wijze wraak genomen de druppel was het zoveelste cliché…

Het wandelen tussen de bladeren de mooie kleuren die de herfst met zich mee brengt de vogels die fluiten de zon die door de wolken schijnt, zelfs de regen, die hier in grote getale neervalt Voor andere zo gewoon misschien wel cliche, maar voor mij nu op dit moment heel belangrijk eindelijk zit het leven weer een beetje mee…

Jij cliché schilderij Breed gekruld en duur omlijst Je danst zo.…

Wij lopen niet op de klippen, wel hebben we wrijving gehad bij vlagen nat als `k weet niet wat golvend hoog als kippenvel Bij eb luidt hier de schippersbel en rust de mond niet achter blad de neus wel open houden schat want hoogtij kust het lippenstel Het huwelijksbootje is cliché daarmee sleepten vele dichten de diepte naar het oppervlak…

Aanschouw de paarden die over planken en vloedlicht galopperen, in een voorgeschreven tracé, met goede luim beklede manen, bereden en bezeten door met lak gelaarsde heren, gezeten op hun van hout gelooide zadels, om zich in overdaad te laten eren, een cliché van plichtmatigheid, een verhuld bedrog, met verwijzing naar passiviteit, geen…

hun adoratie doet het water stomen de blik naar boven, pen reeds in de hand ze schrijven over sporen in het zand die weer verdwijnen bij het overstromen ik hoor ze over wolkenluchten bomen hun Lourdes is de zilte waterkant dan wordt het Nereus eindelijk te veel hij heeft op wrede wijze wraak genomen de druppel was het zoveelste cliché…

Hoezeer ik ook probeer steeds mezelf te zijn hoe meer ik dan verleer te geloven in de schijn Zijn we allen niet vervat in één of ander cliché? Voorgekauwde toekomst en idee, groep en stand en beeld Anders dan elk ander is dat wat jij wil zijn?…

wij ooit waren Je blik, niets veranderd even voel ik het weer ik weet het nog precies zoals iedere keer Nog steeds ben je prachtig lief, hoe kan ik je vergeten zo mooi, alles wat jij bent heb ik altijd al geweten Al wilde ik je niet meer zien steeds speelt het toeval mee na iedere afscheid zie ik je weer lief, het wordt een beetje cliché…

ik geef het toe, dit is cliché, hoe jij teder de snaren streelt van je cello, zo liefdevol, je ontlokt tonen die zich laten vergelijken, zegt men, met de menselijke stem ik sta geleund tegen de deurpost en hoor de hartstocht zingen van de metalen snaren, ik hoor hoe jouw adem tel na tel versnelt, je mond verstrakt, je lichaam schokt, je…

één issue per tissue mijn meester verstopt zich postbode doe je ronde: is mijn liefde bij u wel veilig hij kwam me weer verrassen die hofleverancier laarzen aan in bed, dát werk, mijn koninginnetje slaap je wel goed, fluisterde hij (hij die niet van cliché's hield!)…

Later zitten we op een terrasje, drinken zilveren thee, eten cliche's, schrijven geschiedenis op de vierkante centimeter. Opeens zijn we weer onszelf, weer verlegen. Je duikt weg achter een blos als ik een zwarte druif tussen je lippen duw. Je zuigt, je glundert, en spuwt het pitje weer terug in mijn handen.…

' je had een mening en die zou je uiten fonteinen houden éénmaal op met spuiten de happening verdorde tot cliché en één voor één vertrokken jouw kornuiten jij bleef als voer voor psychotherapeuten de krijger is gezonken tot risee die liefst vandaag z’n ogen nog zou sluiten…

Ik begon te schrijven over dikke wijven ergens in het schieten van een onheuglijk jaar Ik was uit de lucht gevallen met mijn gat in witte nevelen mijn hoofd in bruine sferen Het luchtruim mocht bliksems vloeken niets was van obscuur allooi het viel allemaal uit te proberen samenhang was een burgerlijk cliché Ik had het allemaal uit…

Ik, als frank en vrije boerendochter jij, als de koene ridder met een zoveelste standenverhaal als liefde cliché was, en ik er wel hield van die te doorbreken, wat dan? wanneer muren niet langer huizen maar obstakels zijn met een zoveelste moeilijkheidsanalogie als ik terug wou...…

hysterisch circus massaal in in elkanders armen snikfestijn geforceerde stilte voor slechts één minuut de beloning jubelt men zichzelve toe juichfestijn 'staatsbegrafenis' toespraken uit cliché's daverend applaus emoshow, egoshow oreerfestijn trekken van alle laden uit de sentimentenkast * ik denk aan pijn in…

, vrijen, strelen elkaar in waarde laten interesses blijven delen hartstochtelijk verlangen naar ruimte, stilte, rust meer geven dan ontvangen en passie nooit geblust gelijk als man en vrouw een maatje voor het leven bij ziekte geen berouw maar aandacht kunnen geven nu heb je een idee wat liefde met mij doet het klinkt misschien cliché…

Bevroren noten Gespeeld door de verkrampte ledematen Van een goedkope pianist Leggen de laatste hand Aan een stervende climax Waar jouw partij werd uitgesneden En ik mijzelf de hoofdrol toemeet Waarna het langzaam en te laat Binnenstromende blauw Het cliché met stomheid bevestigt. Vanavond Geen encore.…

Om te zeggen dat ik van je hou in mooie woorden valt niet mee en "I love you" of "Ik hou van jou" klinkt al snel als een cliché "Jij bent de mooiste op de aarde" is objectief gezien niet waar "Jij bent van ongekende waarde" klinkt toch ook een beetje raar "Jouw lach is als een oase" vind ik een vage metafoor "Jij bent mijn hoop in bange…

Onzichtbare zwellingen tussen mijn Ogen het regent zo lang en moedwillig dat spreekwoorden de cliché bevestigen en mijn fiets naar binnen wil ik stak haar aan, mijn liefde ze zorgde zo zalig voor me werd duizelig en ligt nu plat te vergaan tot ik boodschappen doe de kamer wordt kleiner, het bed des te warmer we zweten er doorheen zoals…

Lange slanke benen dansen in het licht eng duister lijkt verdwenen het weten is gezwicht het bankje in het perkje witte madeliefjes in het gras kleine kaarsjes in ons kerkje ontbranden vurig wat al was twee handen warm gevouwen geaderd, koud zacht blauw zullen morgen samen bouwen aan cliché ik hou van jou mijn gisteren wordt jouw vandaag…

Vroeger stond je nog schuw en bedeesd te zoeken naar woorden en ‘t juiste cliché: “Is die kruk nog vrij” en “hoe vind je het feest?” “Ik vind je wel aardig” en dan: “kom je mee?” Nu is dat passé en loopt alles veel vlotter je tokkelt een boodschap en drukt op OK Zonder gezeik en zonder gestotter repliet ze ja of repliet ze nee.…

Je draagt het juk van een consumptiemaatschappij Maar ook de glans in blije kinderogen Je draagt het valse schijnsel in overvolle etalages Maar ook het ware licht aan het firmament Je draagt de vraag wat doen we nu met moeder met die dagen Maar bindt de mensen die graag in liefde samenzijn Je draagt de meest ontzielde tekst; ja het cliché…

De waarheid duurt het langst; Het klinkt allemaal zo cliché; Hoe langer het gaat duren; Je hebt er alleen jezelf mee. Verstop je niet achter een wolk. Na regen komt zonneschijn; Wacht niet te lang met schijnen; Jouw warmte vind ik ook zo fijn. Verstop je niet achter een wolk.…

minstens een asiel katten uit een arboretum bomen gekeken ben zelfs bij de pakken gaan zitten, de kerstboom stond al kaal, echte van Giorgio Armani menig cliché verzopen ik heb intens getwijfeld heel intensief gewacht gebloed, gezweet, gebleten met hart en nier gesmacht nu en dan wat moeten rusten -wel altijd blijven ademen…

Woensdag was het, het moest wel woensdag zijn want zij van Hermans in haar doorkijk negligé hing over me heen gebogen met een cliché aan hangende boezem en nat haar.…

Eenzaamheid Was alles dat nog bleef Toen jij zo stilletjes verdween Het cliché Van een gebroken hart Verscheurde de wereld met zich mee Ik ontkende Dat zielen zo gelijk Zo onvoorstelbaar mooi kunnen zijn Toch kwam Die allesverzengende hitte Samensmelting van ons twee Uit mijn hart Ontsprongen de eerste twijgjes Die mijn liefde…

Het is weer zo’n stom zinnetje, Eigenlijk een cliché, Want een jaar is lang hoor, En dat eerste zinnetje daarnet niet, En je kan een jaar toch nooit vertellen, in een zinnetje, Over liefde, zorg, vreugde en verdriet, Want een jaar kan ook kort zijn Het ligt er gewoon maar aan Hoe je het vizier hebt staan, Staat die op scherp of misschien…

Als ik nu zou ophouden met bestaan Zou ik dan zeggen, heel cliché Ik heb mijn best hier op aarde gedaan Of heb ik er toch geen vrede mee Zou ik zeggen: Mijn leven is volbracht Me neerleggen bij dit moment Of zou ik toch hebben gedacht Dat ik het echte leven niet heb gekend Zou ik überhaupt afscheid kunnen nemen Van de mensen om wie ik zoveel…

Antwoorden en vragen, een verschuivende waarheidszin, afkomst en geaardheid als terugkerend onderwerp de uitkomst niet in het geding spannen alleen de doden hun vermoeide paarden uit elke onhaalbare hindernis in de barrage van de tijd wordt ervaren als gemis waarin schaduwen bleker worden, rekken zich uit in een eindeloze reis zonder cliché…

middenin hele volzinnen bouwen obstakels cementdicht volgt er geen woord ieder gedicht is een illusie elke droom wordt toch vermoord niet de strofes zullen knellen noch de witregels daar tussenin nee totaal onbegrepen verzen schrijven die nooit gesproken zin taal zal haar niet meer beminnen onbegrip smijt letters aan de kant zelfs de cliche…