Alle inzendingen over coca cola

Ik teken de wereld op je buik en jouw navel is de zon kus jouw borsten, zijn nu bergen weet nog hoe het ooit begon ogen die elkaar ontmoetten daar op dat zonnige terras bestelde jij een cola ik 'n koffie weet nog precies hoe dat was tot we niet meer konden ontkennen schoten we gezamenlijk in de lach spontaan begin wat zich liefdevol ontwikkelt…

Op het plein zweeft een kind zwiept met zijn hoofd eet chips uit een zak achter haar schouder duikt hij op wil je tikkertje spelen, mevrouw waar zijn je vriendjes, vraagt ze dingen doen, zegt het jongetje hij heeft lichtrood haar, witte knokkels een blikje cola heel wit kijkt hij weg de wind aait zijn verwoeste oogopslag zijn…

drie bier, een cola en iets om te eten? een kinderwijsje? een versje in een poëziealbum? een telefoonnummer op mijn hand? een formule voor het universum? vakantiegroeten uit Friesland? Dag pen, je bent zwanger van tekst. Van kleine lettertjes, lieve woordjes en volle zinnen Dag pen, wat wil je schrijven vandaag?…

Ik heb een zon voor op de dag en een maan voor in de nacht Sterren die aan de hemel staan water van een oceaan een foto aan de muur van Mars en bubbel belletjes in een cola glas een lichtje uit een gekleurd buisje wellicht zelfs een klein huisje ik geef je regenbogen en intieme dagdromen een hart vol verlangen altijd in jou belangen…

ik plaats de cola weer op de grond trek m'n broek aan, strik m'n veters het bleef nog een raadsel waar ik was …veilig thuis zoals verhoopt, maar al mijn stappers stonden naast me geknoopt. ik bevond me in de schoenenkast…

dus herinner ik me je niet mijn plebeïsch bereik mist woorden voor oogvocht en okselgeuren in de deuropening nemen haarverlies en dwangneurose toe vreemd sta ik in het gordijn van deze ontzielde morgen als een blinde heb ik leren spreken van dier tot dier ik leid net bestaan van een open autovenster op de Highway en een leeg Cola-blik…

door mijn haren naar heldere vertes staren Daar sta ik, blik op oneindig Ik wacht op dat moment dat ik vangen wil Ik zie geen verschil Verder is het stil Geen auto’s, geen treinen, geen fabrieken Geen massa, geen wind, slechts molenwieken hier en daar en ik kijk naar de wereld De wereld kijkt naar mij Even niks, even zitten, een glas cola…

Als je over een wandelpad loopt, vind je vaak iets, bijvoorbeeld een paddenstoel, of een aansteker of een blikje cola of een mooi boomblad, het hangt er van af. Wat je ziet en vindt, zegt hoe depressief je bent. Maar kijk omhoog naar de trage hemel en je ziet de vogels vliegen, dus alsjeblieft, vergeet ons niet, pappa.…

Vanavond op kerstdis steken we kaarsen aan _________________________________ Ik zie aan de blik in uw ogen madame, u bent zeer in uw sas met uw pina colada en cola en het sieraad waarop u kunt bogen dat vlindermotief op uw stola en uw teint kleurt perfect bij uw jas het kostte u vast een vermogen Doch duid mij niet euvel…

ik weet nog dat we ooit kauwgom en andere niet fysieke dingen deelden als ziektes de kleur in je haar de vlekken om mijn mond na een bord spaghetti de vlekjes op je zonnemelk witte huid details die een schilder niet bedenken kan tenzij de onze die ons schildert met mijn hand die het blikje cola iets te schuin houd je blik in mijn ogen…

Ranja met ijs of cola met een harde twist, als ambtenaartje wordt gedist; al lavend zich weer opgefrist. Daar in dat vellenbos. Stronken nat, bladerzooi, zandstroom en alles dat hij zeggen wilde. De winter is al onderweg. Daar in dat vellenbos. De schrijver laat het los.…

zondagmorgen de zon staat laag ik hoor het knorren van mijn maag iemand ronken die niet uitgerust de dag intrekt de stilte blust links van mij een dorp een wei een tent een fiets dan even niets de zon een plaag een knul een blaag boert cola bubbels hoog en laag de trein passeert een klein station erboven drijft een luchtballon…

tastend in het zure vocht Ik zucht maar laat betijen Als het oosten in ons opspeelt gaan we beiden somberen en herkauwen, al zijn we dan nauwelijks runderen, de grieven van de dag Mijn dochter, wat is het water diep wat goed is voor vis en de zeemeerminnen Van het Great Barrier rif Drijf terug, nu de stroming gunstig is en de cola…

Ik neem een cola in de pauze, zit op de trap buiten de zaal en vraag mij af, mijn sterretje: een oscar mogelijk voor jou?…

Maar, de herinneringen aan de dood uit je vaderland zonder bomen, met meer verdwaalde kogels dan bruinbrood, wist geen Cola uit je dromen.…

tijdens het plastificeren van kilometers cola en een knetterende ruzie gaan mijn gedachten uit naar Kameleon Ahoy verjaardagscadeau van zus en zwager toen ik tien werd of elf het begin van het proces dat leidde tot de status van boekenwurm via het verdwenen parelsnoer met Pieter Pikmans het zeegat uit Okke Tannema wiens vader alcoholicus…

Lagavullin is gevuld met vuil Een vlo komt uit mijn Convalmore vandaan En in de Teeling houdt een neet zich schuil In mijn Glenfarclas stuit ik op een nagel Het glaasje Dhallas Dhu bevat een daas In mijn Glen Garloch drijven korrels hagel En in de Springbank is een spin de baas Maar boven alles is het pure shit Dat in die alcohol ook cola…

verblindt door de koperen ploert die je het uitzicht beneemt ik zie hoe je tastend kreunend naar de ijskast loopt van de ronde blokjes uit het diepvriesvak bestemd voor de cola-rum tover je ijskompressen: legt ze op je ogen een gebroken stem uit de duisternis grijpt je bij de hand fluistert met omfloerste…

Uit je achterbak haalde je een tas waarin van alles, lichtjes, cola, die 'k nooit kocht, snoep en koekjes, lucifers, we zagen uit de verte de drie coniferenbollen Je sprak hem aan alsof nog bestaan, en goot de cola over aarde dronk ervan en bood 't me aan paaseieren tussen 't groen gekleurd, saam deden we de kaarsjes ze gingen even…

En op de kast vindt ze het glas dat op de uitgebeten kring en voor de liters opgedronken cola staat. Het scherpe zand veegt ze nog lijdzaam van de tafel en de bank. Een afgebroken rozenrank prikt ingehouden woede in haar ogen en zijn valse doornen in haar hand.…

onrustig ze vist roze slippers uit badtas en trippelt naar zee hij laat zand tussen zijn vingers doorlopen genoot daarnet van een spannende videoclip op roze badlaken zo gaat het steeds het glipt door zijn vingers net als hij denkt het vast te kunnen pakken verdwijnt het uit zicht in één lange teug drinkt hij zijn Cola…

hij plant zijn sporen in mijn huis alle deuren open de kraan blijft lopen jas over een stoel midden in de keuken een schoen lege flessen vuile glazen handdoek naast het bad alles kletsnat hij is duidelijk aanwezig en als ik slapen wil galmt vlakbij een film op de tv hijzelf in diepe rust de kasten gapen weg melk cola chocola…

grachten worden zo groen als gras maar kan zijn weg met de autogebruikers, parkeerders weg met de alcoholisten, de ‘blowisten’ weg met de seks-werkers en gebruikers de Amsterdamse grachten worden zo schoon als schoon maar kan zijn flanerend met je liefje, je moeder of kind fantaserend over nu, vroeger of later feestend met een kleintje cola-light…

Lopend langs de speeltuin waar ik met jou vaak zat jij die daar altijd cola, snoep en vieze handen kreeg En waar ik droomde dat ons leven altijd zo bleef omdat ik met jou zoveel plezier in het park had Waar jij zo klein, verbaasd keek naar de mussen Die brutaal landde op onze broodjes of onze koek En jij met je handen klappend naar ze sloeg…

uitzien naar een tussentijdse inhalende zucht omdat de inhoud van de behaarde borst doorlopend van zijn volume wordt beroofd de vleugels van de briesende neus zijn roodblauw gekleurd niet door het volop musiceren doch door het smeren van luchtpijp en vullen van de overhangende buik zo onderhoudt de schuiftrompettist zijn repertoire met cola…

De cola was lauw en prikloos geworden, maar in de verte wuif jij, fris en vrolijk als een oase, die ik al die tijd zolang heb gemist.…

Gisteren is het me gelukt Om tien uur sliep ik pas Voor mij is dat heel laat Maar niet voor Paul en Dennis uit mijn klas Als ik die geloven moet Wordt het zeker elf uur Met sloten jus of cola En chocolade, melk én puur Om half acht hoor ik roepen Christiaan, je moet naar bed Even denk ik dan aan Dennis Aan limonade en patat mét Maar…

een knappe vent, beslist een stuk zit te dromen aan de bar naast hem staat een lege kruk ik raak volledig in de war hormonen gieren door mijn lijf ik voel een trilling in mijn stem weet dat ik nog wel even blijf en als ik ga, dan wel met hem langzaam kom ik dichterbij bestel een cola met een tic dan kijkt hij ineens opzij ik raak bevangen…

We zagen een film Richard en ik in de bioscoop het was warm genoeg en het was een Chinese film een soort crimi in de winter met een plot en een afloop maar wat we vooral zagen zeiden we later, met biertje en Cola was China zoals het is op z'n alledaags en vol hoewel we maar weinig mensen zagen maar wel een vrouw die vol was…

Mijn derde vriendje had de hand op de knip, ik moest mijn eigen cola betalen en ik zei, krijg jij de hik. Mijn vierde vriendje was een leuke knul, dat vond zijn moeder ook, álles wat hij deed was zo subliem, zo groots, hij kon niet zonder haar, maar ik wel zonder hem!…