Alle inzendingen over conversatie

Ooit vrijgelaten steenuiltjes beginnen hun conversatie met de achtergebleven invalide soortgenoten. In een oude hondenmand bewegen drie weggegooide kittens zich in hun slaap dromend van het volgende spuitje met namaakmoedermelk. Vandaag is ten einde, vannacht komt naderbij.…

Palin leek gedurende de hele conversatie niets door te hebben.…

Als ooit jouw aanraking geen beroering wekt dan ergernis of niets, als ooit de dagen zich weer sluiten in de aaneengeregen rij van opsomming zonder apotheose* als de dood zich in ons heeft gemengd en vreugdeloos met ons aan tafel zit waar alleen nog de verveelde conversatie van de vorken klinkt, als ooit jouw bloed niet meer het mijne is…

Na een ampel kwartiertje, waren we terug in de tijd, met een meevaller: mijn schooltas hoef je niet meer te dragen. ’t Was alsof er geen verleden bestond, of er geen heden bestaat, we praten verder, waar we ooit zijn gestopt, met dit verschil, de conversatie is iets anders. Maar tjonge wat is dit leuk!…

Haar geanimeerde conversatie ratelt door zo, zonder spatie. Het is moeilijk haar te horen, blonde haartjes onder haar oren glanzen zacht in het licht. Ze deugt niet, is wel 'n gedicht. Vaag hoor ik de vraag: mijn mailadres? Ik aarzel, niet op tijd bij de les. Een bleke baardling blijft nu staan. Zo zie ik haar even later gaan.…

Ik wil deze doodlopende conversatie in mijn vuist samenballen. Mijn pogingen lijden echter schipbreuk en ik zoek vaste grond onder m’n voeten. Eén ding is nu wel duidelijk; het is de schuld van het Heilige Moeten.…

En hij vertelde, hoe hij ingeklemd dagelijks de overtrekkende vele vogels volgde, de Franse conversatie van zijn werkende lotgenoot daar troostend dagelijks vertolkte.…

vraagt of dit wat uitmaakt Verschil speelt geen rol, 't is jouw gedicht Dat mijn gevoelige snaar raakt Ik ben voor je gevallen, voelt bijna als gezwicht We zagen elkaar en het klikte meteen Wil even met je praten en doe dat via een gedicht Een vriend zoals jou, zo is er geen één Ik hoop dat mijn versen je opbouwend raken Want een gewone conversatie…

Het was Kerstmis, we zaten aan tafel en we wilden een aangename, liefst literaire conversatie daarom zei ik: vrienden, we weten dat de materie op ons bord en in ons glas kan vervluchtigen in ons lichaam tot pure poëzie maar wisten jullie dat onlangs ook is gebleken dat op poëtische wijze heerlijke gerechten kunnen worden gemaakt…

Je duffe conversatie Is éne lamentatie, En nergens zie je licht; Je snatert en je snottert, Je steunt en stikt en stottert... 't Is wat een vies gezicht. Gedaalde metallieken, Failliete republieken, d' Effektenhoek vol vrees; De kooplui in perikel, Heel de aard op een karikel, De wereld op de sjees!…

Een oceaan is spiegelglad Geen rimpeling te zien Stilte heerst hier Stilte is een storm Nergens een geluid Stilte slaat toe als een dief in de nacht Nergens een plek om te schuilen Stilte is altijd en overal Stilte is soms luider dan geluid Mensen bij een raam Eten, lachen, blikken worden uitgewisseld Stilte Mensen aan een tafel Conversatie…