Alle inzendingen over daar

Nog voor mijn inwendige brutaaltje guitig samenzweerderig in een gedicht kon blikken om iets stouts schrijven, onderbrak hij mijn droom. Hij speelde de Jani van het huis. Hij wou over deze belangwekkende kwestie enkele gedachten verzamelen voor een woordenvloed naar mijn hoofd te laten stromen. Ik zag de bui al hangen. Mijn gefundeerde…

hoe ze keek hoe niet waarom dat vroeg ik mij nooit af niet tijdens en niet daarna het was en het was hoe hoe ze keek melancholiek kan dat? kun je zo kijken? want het was hoe het was hoe ze keek…

Uit onverwachte hoek blaast de wind glanzende sneeuw door stille straten. Lange vingers glippen door het zand en draaien de zandloper om. Boa's nemen de wijk en laten hun tanden zien niet te handhaven. We willen allemaal een betere wereld maar het lukt voor geen meter. Maanlicht op het water ik heb heimwee naar de toekomst waar…

De jeugd krijgt thuis vaak ongezond te eten, De bloem der natie groeit daarom als kool. Maar godzijdank bestaat er nu een school Waar elke dag verantwoord wordt ontbeten. En blijft het kroost dan nog op z’n gewicht Dan wordt ook een dinerschool opgericht.…

hij ziet haar aan komen lopen zeker drie truien over elkaar het is een zachte zomeravond toch heeft zij het koud. ze heeft het altijd koud hij kan en zal haar helpen geeft haar waar ze naar verlangt. maar voor wat hoort wat (das zeker) zij krijgt haar witte geluk en hij die gek is op magere lijfjes zal van haar genieten want zo…

ze gooide met grote precisie het tuinhekje in het slot ik bleef even naar haar kijken. moest denken aan hoe ze ooit mijn leven binnenwandelde de zon begon te schijnen ze lacht naar me en ik vraag me af wanneer ze geleerd heeft zo goed toneel te spelen. het moet gebeurd zijn toen ik lag te slapen ze komt terug van een weekend bij…

Zijn hoofd is een wirwar van draden. De verbindingen zijn zo uitgebreid, dat hij een gespannen leven leidt. Hij moet zoveel doen, daar wringt de schoen. Zijn haren worden grijs, dat is de slimheid zijn prijs. Hij woelt dag en nacht, tot hij bijna versmacht. Het ventje in zijn hoofd, kan maar niet worden gedoofd. Hij slaakt een diepe zucht…

Pinksterfeest voor de deur een andere wind gaat waaien een feest voor de geest perspectieven gaan draaien Midden mei, bloemen en kleuren de wapens verdwijnen de zon gaat schijnen het zou toch kunnen gebeuren Geweren leggen we neer we zoeken het in woorden geen staakt-het-vuren akkoorden het woord wint het telkens weer O geest, maak…

Liefde zonder enige mogelijkheid tot ontsnappen Is een zware last om te dragen, zelfs voor monumenten. Weten die tortelduifjes dat wel? Of doe ze maar wat? Pure roekeloosheid op sleutelmomenten In hun prille leven. Steeds meer lees je over bedrog en het gekonkelfoes, de leugens en de intriges. Zouden er daar ook van die sleutelhangers…

Laten we de duisternis niet vervloeken, lucifers en kaarsen schrander bewaren en hoopvol gebruiken, onze onschuld van ooit niet verliezen. Laten we niet leven naar het oordeel van dat leger en die dictator die ons en zelfs de grond naast en om ons huis niet kent. Laten we de verdwijningen, de erbarmelijke humanitaire omstandigheden, de schendingen…

Ben je als perfectionist nou een optimist of toch een pessimist denk geen realist misschien idealist maak je niet te druk over hoe of wat is’t doe gewoon je ding…

Champagne bij mijn dagelijks ontbijt En zalm en zachtgekookte kwarteleitjes En ’s avonds hazenrug of kalfspasteitjes Ja, ik heb geld genoeg de laatste tijd Ik heb drie honden die ik nu per uur Na negenen aan wie maar wil verhuur…

Alleen... de dagen worden stil geen enkel geluid je zit weggezakt in je stoel en kijkt naar buiten. De mensen zijn bezig. Ze hebben zo'n haast. Alles moet vlug, gauw, gauw! Wie kijkt er naar jou. De radio doet hetzelfde, schreeuwerig en fel, met steeds die reclame ertussen. Misschien haalt iemand me wel. Steeds weer die hoop... maar…

Hang niet met je hoofd in het verleden Maar hou hem vast, hier in het heden…

Waar is de tijd dat onze eerste corona dode nog groot nieuws was. Mogelijk worden we vandaag wakker met honderd nieuwe doden in België, want mensen houden zich niet bepaald aan de regels. We hebben zeer veel sterfgevallen gehad. Onze virologen zegden altijd dat we op schema zaten. Dat de curve aan het afvlakken was. Misschien nog niet…

Ik wilde geen tekening maken. Ik wilde niet schilderen. Toch wilde ik iets op doek. Mijn geheugen bleef kloppen. Ik zag het vrouwengezicht voor mij maar het was omgevormd in streepjes. Ik had de volle vlakken niet om in te kleuren. De omtrek had mijn hand ook ontweken. Toch verschenen haar ogen, met een verleidelijke blik. Haar lippen kwamen…

Al zijn ze bij ons kennelijk beroemd Toch vindt men in het grote buitenland Het trio ongetwijfeld arrogant Dat zich bij voorbaat al “de Toppers” noemt, Iets wat ze weldra niet blijken te zijn En ook hun tophit “Shine” is enkel schijn.…

Ik heb een streep gezet In mijn bestaan op aarde Nooit, nee nooit, Ga ik er meer over heen Dat heb ik vast besloten, En als ik wakker word Ligt de streep bijna al Onzichtbaar achter me Zonder het in de gaten te hebben Wandelde ik er doodgemoedereerd Toch weer over heen…

Een pauw kom je veel tegen in glasramen, De oudheid zit daar voor veel tussen. Om geliefden in hun overspel te sussen. Zodat ze altijd terug naar hun vrouw kwamen. Zeus de oppergod was niet monogaam Hij had een minnares zonder schaam Zijn vrouw liet haar betoveren en bewaken door de reus met honderd ogen.. Hij werd vermoord en de minnares…

Ik had spontaan een masker opgezet, maar heb intussen ook wel door gekregen: het stelt gerust, maar houdt geen virus tegen. Dus nu me suf gezocht op internet. Remedie van een arts uit Barcelona: een mondkap met een kleefstrip van Vapona.…

Voor Mijn Moeder achter de wolken. Moeder je droeg mij, en met liefde gedragen. Moeder je baarde mij in liefde door de pijn heen. Moeder je ving mij op in je armen, en troostte mij. Moeder je beschermde mij in mijn bestaan. Moeder je leerde mij het leven kennen en het te waarderen. Moeder je leerde mij al wat leeft, groeit…

De verlaten eenzaamheid kon eindelijk zichzelf zijn…

Sneeuwklokjes wiegen zacht, nietig en bescheiden, worden bemoedigd door heersende narcissen. Knipoogt dichter Staring nog?…

De keeper drijft de bal op met zijn voeten, Een grote kans dat er een doelpunt valt. Bewaar me als een keeper meevoetbalt, Daar moet ik met een hartaanval voor boeten. Ach keepers, speel de bal toch met de handen, Laat mij niet in het ziekenhuis belanden.…

Vele tranen, een leemte in de ziel en verdoofd elk gevoel. Verbitterd waarbij telkens wordt verdrongen die pijn om jezelf te vergeten... Wonden die eigenlijk niet zijn te helen worden verzacht door de tijd en met veel geduld. Maar het angstgevoel en de afschuw raakt men niet meer kwijt, getekend voor het leven zijn zij.…

Al tweeëntwintigduizend winkels sloten En men verwacht er meer nog volgend jaar ‘n Keten blijkt, zo alles bij elkaar Uiteindelijk ‘n reus op lemen poten Het komt niet meer op naam of status aan We wankelen maar voort in ons bestaan…

Ik had je lief en je was verdwenen geen afscheid, plots, niet meer samen verstard onbegrip was verschenen juist waar wij tezamen kwamen in een tongzoen van puur geluk eindigde met een enorme smak verbrijzelde maakte alles stuk met jou in het verwrongen wrak help mij bij mijn terugkeer op aard uit de wreed onzekere droefenis ik stuurloos…

Zij speelt haar lied aan de rand bij het riet. Haar lokken deinen om in de wind te verdwijnen. Zij beroert iedereen als ze lonkend voorbij glijdt. De cirkels op haar glanzend lichaam duwen zacht tegen de Leieboorden. Zij is het kloppend hart van onze Stad. Zonder stroming is ze als een spiegel zo glad.…

Mark Rutte sprak bijkans van man tot man: “Je moet bij elke goal je bek maar houden”, Ik denk nu aan het oude en vertrouwde, Omdat Jan met de Pet dat heus wel kan. Men weerde zich bij elke goal geducht, Het volk smeet dan de petten in de lucht.…

Kun jij de stekker met wegen verbinden, het nog prille voorjaar helder verlichten, wellicht ook een munt bij de randen, bijen wachten ook daar al zo lang. De hemel wordt steeds een bewolkte maar zij willen de bermranden tonen, ogen roodoranjegroen wellicht klonen tijd ook in één leven prijzend helpen deze zielenpijn bij de inwoners stelpen…