Alle inzendingen over de worsteling met taal

Een slechte worstelaar uit Hoven Bleef toch maar in zichzelf geloven Hij trok naar Zeeland Met het idee, want Daar is ’t “Ik worstel en kom bóven”…

farmaco-protocol En is het de stilte die Mijn denken overneemt Alles overheersende stilte Geen geluid meer te horen Geen beeld meer te zien Oorverdovende stilte die Als laatste bewoner nog In deze bovenkamer woont En ik, mijn ik, - wat nog rest Van de mens die ooit zo Genoemd werd - die in totale Eenzaamheid achterblijft Gevoelloos, worstelend…

Ik zoek ik zoek naar woorden naar woorden om zinnen te formeren zinnen om gedachten mee te dichten om gedichten te creëren gedachten onder woorden ik zoek Ik worstel ik worstel met de zinnen maar ik worstel en kom boven wanneer ik de zinnen overwin vormen de zinnen strofen waarmee ik mijzelf bezin Ik vorm ik vorm mijn gedachten een…

in trage uren gist de taal in het duister later na het rijpen in de zwarte nacht lijkt wat ze zeggen wil zomaar uit het niets aan te waaien ze ligt voor het oprapen woord voor woord maar haar klank loopt vast zie haar ontsnappen fanfare zonder muziek hoor haar knarsende ledematen achter de huizen in een doodlopende…

zo'n echt ouderwetse strandstoel je weet wel met houten raamwerk en een gestreept linnen loper de theatrale worsteling waarmee het uitklappen gepaard ging...…

Op de weg Naar mijzelf Ben ik mij aan het Los worstelen Van alles Wat mij verlamt En benauwd Op weg naar mijn zelf Op weg naar mijn vrijheid Op weg naar mijn zijn…

wat er nu voor of achter ’nadat’ volgt waarom beginnen met lange zinnen en kort eindigen? het zicht is geheel aan mij wie bepaalt de regels? zij die soms niets delen doch alleen incasseren zoals reacties onder poëzie zoals ik, die toch graag deelt want lezen is gelijk uit een bundel zoals de Bijbel de Thora of Koran waar kan ik reageren…

zo creëer ik eenzaamheid zei de kunstenaar en hij probeerde het beeld op te roepen in zijn worsteling weer boven te komen kwam hij tot niets…

Wat geuren met je doen: ze brengen terug wie je niet meer bent ze kussen wakker wat je niet meer kent: heel die drukte in je hoofd, heel het worstelen om zin.…

terwijl hij uitkeek op de hoge witte blinde muur zag hij het mangrove moeras de reflectie van de vurige zon op het water hij zag de adelaar in het grijze licht de wilde haas in de verte het glooiende land het wisselende wolkenspel erboven geen ijdele woorden maar pure poëzie waarmee hij de zieke uit zijn bed bevrijdde…

Een kunstenaar lost de worsteling met zichzelf op in materie, letters of klanken. Versluierd zet hij zich in de verf. Kunst is zijn enig bindmiddel met geluk.…

Ik strijd, ik worstel en ik vecht. Ik wil de beste zijn in wat ik doe. Ik strijd, ik ijver, ik betwist, maar ik word zo moe. Ik faal, ik val en geef op. Ik wilde graag de beste zijn. Ik val en ik sta op. Met tranen, want vallen is niet fijn. Vallen dat doet pijn. Ik vecht, ik strijd, ik blijf worstelen.…

woorden scheren langs mij heen ik probeer ze te verstaan de taal lijkt mij buitenissig lucht perst zich door mijn longen naar buiten mijn lippen in beweging van eenvoud ik worstel door een stroom van intense gevoelens welke mij beheersen voor mij staat iemand te bewegen de mond gaat heen en weer geconcentreerd…

Daarom ben ik vaak wel wat ontdaan, van wat ik op deze site soms moet lezen, met alle leestekens naar de hel verwezen, worstel ik mij door een eindeloze woordenbrij. Ik lees het wel, maar niks voor de poeët in mij!…

Vier keer achter elkaar Hetzelfde stapeltje Washandjes recht leggen, Zes keer dezelfde sleutel In het slot alleen maar Om zeker te zijn Dat het klopt voor mij, Voor mij, vandaag, Zoals ik elke dag alles In gedwongen regelmaat Moet doen Om vrede te houden Met mezelf - maar Het verlangen blijft Naar een leven zonder Angst…

we wilden ineens het kind uit ons dromen vroegen elkaar wanneer het kon komen zijn lijfje groeide bolde jouw buik krijste de lucht en zijn longen eruit blauwkleurend worstelen op de grens van bestaan kiezen voor leven of dood verder gaand wie heeft gevraagd of jij wilde leven heeft je gewaakt uit een heel diep vergeten ben je…

Prachtig zo'n vogel toch! Anser Erythropus Net komt hij onder die bremstruik vandaan Vlug, geef me even mijn Dubbelloopsjachtgeweer Kookboek en braadpan en tuinkruiden aan…

misschien ziet hij haar worstelend falen of neemt hij - op afstand - er nota van de daadkracht in zijn bloed is broos net zo broos misschien als haar onvermogen om te leven in een te koude winter…

jij en ik voelden ons nooit geworteld elkaars taal verstonden we niet hoe lest men de dorst naar rakende woorden onder onze blote voeten schuift schurend los zand konden we elkaar eens van kroon tot wortel spreken…

DER TALEN.…

De tijd baart rozen, zeggen ze, verstekeling klimt aan boord, container vol relieken, taal en nog eens taal, een ansichtkaart, een brief, een boek, muziek - mazurka van Chopin, die mis van Haydn, strakke Bach op achterplaats in Calzadillo - ook veel verzameld daar: eikels, kastanjes, allemaal bermspullen, een stoel en nog een stoel, een stugge…

De tijd baart rozen, zeggen ze, verstekeling klimt aan boord, container vol relieken, taal en nog eens taal, een ansichtkaart, een brief, een boek, muziek - mazurka van Chopin, die mis van Haydn, strakke Bach op de achterplaats in Calzadillo - ook veel verzameld daar: eikels, kastanjes, allemaal bermspullen, een stoel en nog een stoel, een…

waarom liefhebben beperken tot verjaardagen waarom niet verdagsecondes, verweekminuten en vermaanduren ook want nakende zijn ons beider vereeuwweken…

En nu moet ik vechten voor mij, De schoonheid tegemoet, Worstel ik me eindelijk vrij...…

Het was een huisartscrisis in acht delen Een worsteling met de moderne tijd Een psychiater en een jonge meid En echtelijke onmin-taferelen Voor kijkers was het leukste ongemak Dat eenheid in de tijd en plaats ontbrak…

geboren uit de wetenschap dat geflirt tussen zon en mist juweeltjes van kleuren schept verzameld in een druppel, hangend aan een tak, worstelend met zwaartekracht, zomaar naar beneden valt. …spat!…

Weg is de romantiek Het verdriet en het kwaad worstelen met elkaar op de grens van liefde en haat tussen twee oren die niets meer te luisteren hebben een mond die niets meer te vertellen heeft want woorden bereiken enkel een bestemming waar geen antwoord leeft…

ieder mens pleegt de herinnering te koesteren aan het zoeken naar de eieren met pasen verbazingwekkend daarom te zien hoe wij allengs worstelen met de vraag van: waar kan ik nu mijn ei nog kwijt? Lejo van Kuijeren…

De moraal die ik zal uitdragen, is een diep ethisch verlangen om antwoorden op allerlei levensvragen, waar ik mee kamp, mee worstel mijn gevecht lever... een mens als ik.…

worstelen uren verstrengeld in nachtwaken willoze wekker.. korten de dagen dempen donzen geluiden in duistere drift.…