Alle inzendingen over de zee OR ondergaande zon OR rust

Geel is de rivier Rood de ondergaande zon Donker mijn schaduw…

ik keek haar na terwijl ze wegfietste haar schaduw midden in de ondergaande zon…

zich in stilte niet in de schoonheid van mijn uitzicht op de kalme zee die de ondergaande zon omarmt waardoor alle kleuren in elkaar overvloeien onontkoombaar en toch zo natuurlijk als de komst van nieuw leven Kom stille nacht de dood gaat weer voorbij…

waar witte anjers zich langzaam sluiten de merel zijn lied als ode schenkt aan het veld der doden waar eens de helden moegestreden nu in rust verzuchten in schaduw van de ondergaande zon als laatste groet van weer één dag waar het gekerm van menige strijd vergaat in het ruisen der fluisterende wind…

In het zicht van golvend water gefilterd door lage wolken zie ik de eindeloze branding als een schuimkraag van een groot glas goed getapt bier Een lichte bries aait langs mijn blozende wangen terwijl het taaie helmgras op de duinen achter mij me lauw nawuift tot later Dan sluipt langzaam de dag de zee in met de ondergaande zon de donkerte…

Zon, zee, strand Surfers in de branding De roodgoude gloed van de ondergaande zon op het water Strandwandeling voor stelletjes……

De vertaling van de Joodse tekst: Jeruzalem van goud En van koper en van licht Zie, ik ben een viool Voor al je liederen De heldere lucht boven de bergen De geur van cederhout Wordt door de zachte wind gedragen Daar rond die stad van goud De stenen liggen kaal te rusten Zij zien al eeuwen lang Hoe mensen deze stad begeren De pelgrim…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

het warme oranje van de ondergaande zon en de azuurblauwe zee bij Heraklion het frisse groen van een beukenheg en gele paardenbloemen langs een binnenweg rode klaprozen in het graan het indigo van een pauwehaan en het diepe violet van lavendel ja, ik besef het nu toch wonderwel dit alles valt mij nu te beurt dat kleurenspel, een lust…

Galmende, golvende muziekklanken vervoeren mijn vloed tot eb mijn schuim landt op het strand mijn lichaam laaft zich aan het nog warme zand als ik naar de hemel kijk laten de sterren zich maar wat graag raden ik zie de opkomende maan vriendelijk knipogen naar de ondergaande zon de zee zich spiegelen aan mijn avondrust van…

Misschien ga ik naar zee en probeer daar de lente. Opnieuw. Ik zal je herkennen aan het wijnglas en de ondergaande zon. Aan de golven. De golven in mijn buik. Het spel van eb en vloed. Liefste, ben je er nog ? Ik ben de meeuw die je teruggaf aan de wind.…

ondergaande zon vertraagd daalt een vliegtuig vanaf het balkon in de grond een steel waar elk jaar blauwe bloemen wortels onzichtbaar in het zonnetje een tafel onafgeruimd ober afgepeigerd in de tapasbar weer zwitserse kaasfondu de goedkoopste hap ondergaande zon een wezenloze stilte vliegt door het balkon…

De ondergaande zon kleurt ze hier en daar wat roze tegen het zachte blauw. Het wordt avond. De zon zakt achter de huizen aan de overkant. Nog even, en de schemer verdeelt zich over bos en veld De merel zingt nog zijn jubelend lied. zwart tekent hij zich af in het schaarser wordend licht. De mens, tot rust gekomen luistert stil.…

Ondergaande zon kleurt de lucht zachtrood omhoogkijkend gaan mijn gedachten nergens heen Het gezang van 'n merel bereikt mijn oren het geluid gaat nergens heen De nacht valt 't is donker lantaarns gaan aan het licht gaat nergens heen De stilte om me heen geeft mij een innerlijke rust ik hoef nergens heen ...…

dromerig staar ik naar de zee lig languit elke straal te vangen voor de avond zich laat vallen als een koele deken op mijn huid koester me in ‘t nog warm geglunder van de langzaam ondergaande zon terwijl schaduwen beginnen te leven spelen hemelse lichamen kameleon verleidelijk vlijt het maanlicht haar schijnsel over de branding en in een…

zacht vluchten dromen voor mij uit ik hoed ze als makke schapen de wolletjes maken nauwelijks geluid ze lichten op in ondergaande zon hun vachten kleuren fragmenten uit delen van de dag toen zon nog warmte had nu ademen zij wolkjes lucht waarin fantasie creaturen op de vlucht doet slaan en dieren rusten gaan in hun eerste slaap…

Grijze wolken temperen de sterkte van je zonnestralen die met een oranje rode gloed de azuurblauwe zee beschijnt de hemel bedekt met sterren die de wacht houden golven die traag hun weg vinden naar het strand en terug de zachte wind die de door m'n haren speelt genietend van de ondergaande zon hoe prachtig is dit aangezicht nog steeds…

vloed wat wil ik nog meer dan bij 'd ondergaande zon omhullend te genezen…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

nog donkert niet de lucht de ondergaande zon schijnt alle schaapjes rood intense drukte van de dag neemt langzaam af de stille schemering draagt sporen nacht gewijde tijd in terugblik naar het volle licht een mijmering over de dagelijkse plicht in ontspanning rust de avond vol vermaak die in voldane moeheid wordt genoten…

een reiger een diner een kistje uit IJmuiden zo maar vrij vers uit zee…

waar witte anjers zich langzaam sluiten de merel zijn lied als ode schenkt aan het veld der doden waar eens de helden moegestreden nu in rust verzuchten in schaduw van de ondergaande zon als laatste groet van weer één dag waar het gekerm van menige strijd vergaat in het ruisen der fluisterende wind en de merel ten top het veld…

De rode gloed van de ondergaande Zon tekent op je gezicht Ik weet dat dit de laatste keer is Je handen op de mijne Een laatste kus en alles is Weg.....…

Ondergaande zon verspreidt brede bundels licht door zwarte wolken; bomen gaan bescheiden schuil in voortglijdende schaduw.…

Als kind in de auto op de snelweg in de gloed van de ondergaande zon was plots het wonder waarin alles versmolt tot een tijdloze essentie die licht en liefde is…

hier welkom heten tis beter zogezeid dan één op één u moest verdorie anders toch us weten hoe vaak mij voor de mond komp wattik meen Durris al zo veel ongein in de zin en daarenbovendien nog per gezin ook tienmaal zoveel onzin in de gein dat Son en ik u graag ten dienste zijn We maken zo met alle Nederlanders van a tot z, te land ter zee…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

de horizon kleurt vaal oranje in het licht van de ondergaande zon aan de hemel verschijnt een donkere dreigende wolk we wachten op het langverwachte kind het vervlogen weemoedige lied de laatste adem in het schaarse licht kan eenzaamheid zonder kloppen binnenkomen kan verdriet uitbotten tot schoonheid in de schaduw…

geef mij wat glas dan breek ik transparanten vervaag ik licht tot mat verstrooid naar alle kanten ik wil onzichtbaar zijn in niets gevat beelden die ik bouw vandaag verkleuren in het perspectief van morgen schaduw vouwt zijn lijnen voor de nacht als de zon in ondergaande rust geniet en maan gewassen als zijn spiegel ziet ik speel…

wolken die je gedachten laten kolken laat de rust in je hoofd vrij haal de steen van je hart licht het lood van je voeten en spring samen met mij in de zee, die eindeloze zee…