Alle inzendingen over deeltjes

ik heb het licht ontleed tot in de kleinste deeltjes uit de ontdekking die ik deed bleken de deeltjes ook golfjes bond gekleurde golfjes tot een grote witte streng reeg deeltjes tot een snaar die lichtend wit tot kleuren trilde gelukkig hebben snaar en streng dezelfde bron zij stralen al eonen lang uit onze zon…

Deeltjes proefkonijn.…

Hicks deeltjes organiseren die materie. Atomen vormen moleculen. Uit moleculaire oersoep ontstond leven. Het evolutieproces begon. Energie is van nature creatief. Darwin deeltjes organiseren die energie, zoals Hicks deeltjes materie organiseren. Einstein ontdekte de samenhang. E=MC2. Wie zal het ontbrekende deeltje ontdekken? Niemand!…

waar deeltjes botsen in het cyclotron ontstaan weer nieuwe energieën waarvan de massa’s om en om althans naar oordeel van de wijzen in deeltjes of golfjes verblijven zouden dan de golfjes in hun langgerekt verschijnen de snelheid van het licht iets overschrijden de snaartheorie gaat in dit spel heel hoge ogen gooien alleen…

uit onderzoek blijkt dat dichters bestaan uit zwevende materie als de tijd verstrijkt en ze er nog staan raak je hun mysterie van deeltjes op aarde met eeuwigheidswaarde…

nimmer zag men geeuwen ze tuurde plat op de rug gelegen naar de meeuwen dan opgestaan in het arendsduin de meeuwen in t zwerk ze kenden haar zij zwom daar had altijd stille wenk van flad'rende vleugels straks in deeltjes uitgestrooid wordt zij gevangen door fladr'end gevleugelte brengend haar naar hogere lagen waar meeuwen met deeltjes…

zag ze verschijnen de deeltjes die golfjes worden in het grootste versnellen van ooit hoorde de opmaat van snaartheorie luisterde naar de muziek die ooit ons heelal zal verblijden waar blijft het genie die dat orkest zal dirigeren die weet hoe golfje en deeltje in akkoord kunnen vibreren om onze heelalmuziek te genereren…

het genie is niet gek bouwt kastelen van stenen die ooit zijn gelegd gebakken van lucht in de heersende wind gedroogd in het sterven van testamenten die censuur nooit zijn ontvlucht kom maar mijn deeltjes zo breekbaar en fotogeniek ik golf weer de pijn schreeuw de muziek van nog steeds niet begrepen te zijn…

Ik troost me met de gedachte, dat we artistieke deeltjes zijn, die mysterieus verbonden blijven, met al wat sterft en leeft.…

De lach die hij liet in haar viel dwarrelend in deeltjes wij onbreekbaar achter blauwe ogen gesmolten zijn stilaan voorbij er is papieren honger en leeg van verliezend wachten klein…

De lach die hij liet in haar viel dwarrelend in deeltjes wij onbreekbaar achter blauwe ogen gesmolten zijn stilaan voorbij er is papieren honger en leeg van verliezend wachten klein…

Het grote geheel lijkt zonder inzicht op chaos zonder uitzicht ik zou het moeten opdelen in grijpbare deeltjes maar het mes ontbreekt het is te scherp en hard voor blote handen waarvan de meeste wonden nog niet geheeld zijn…

Een kleur is slechts reactie in je brein op golven/deeltjes licht die binnenvallen; wat dit betreft zijn wij niet meer dan kwallen al ben ik blij dat wij geen kwallen zijn gelukkig heeft ons leven veel meer kleur dus blijf ik lachen om te veel gezeur…

ze flitsen voor mijn ogen komend uit het niets verdwijnen zonder spoor van iets spikkelen als kleine deeltjes mist lichten op in kortstondige weerkaatsing als gevangen schicht het is info zonder beeld vorm en woorden zijn er ooit geweest in deze littekens van de geest…

de transparante deeltjes van het geluk zijn voor anderen niet zichtbaar doch zelf merk ik de beleving van destijds nog altijd daar de tastbare momenten van optimaal genot uitvergroot door een rozegetinte bril...…

stil staat de droom half gereefd blijft het zeil gedrang van deeltjes steen op steen stoot water tot beweging nadert een eiland altijd op een steenworp afstand schip gemetseld in een lucht van bladgoud -------------------------- uit: Maatstaf, 1979.…

diepte keek afgrijzend leeg de afgrond in zwaar vallen en afglijden naar was de klim nog balancerend blaas me weg laat me maar afgaan zo dat niemand me ziet blaas me op kan ik jullie verlaten in deeltjes verdriet blaas alles maar af ik ga…

pijn zo diep ervaringen in de mist fijne deeltjes bijeen in nevel uiteen ongrijpbaar verleden voorbij de gedachten van toen verdergaan in heden ontastbaar is de toekomst gedachten worden angsten het barre bestaan in heden vergaan de ondenkbaarheid voorbij...…

Tijdloos dwalen we in warmte oprecht in leugens versplintert het geheel tot deeltjes. Verdraagzaam praten wij over al wat ons niet zint en daarmee winnen wij aan liefde. Absurd zijn gedachten van tolerante mensen om ons heen waar wij samensmelten.…

Tergend langzaam blijven straten onbegaanbaar verbleekt de zwaluw in de tijd zwemt in deeltjes regenbogen purper kortdurend haar toevalligheid kwinkslagen schieten flarden luchtkastelen zinnen melken herinneringen zomaar alsuit het niets kan schaduw ruisend zijn?…

stukjes leven vlocht ik tot mijn matje kleur deeltjes van een ander die pasten bij mijn geur ze leerden me het leven vooral hoe ik moest geven wie ben ik nou is er niet méér te wensen dan de kleur en geur van andere mensen ben ik zelf niets de schaduw slechts van anderen doe ik vandaag nog iets…

Mechanica zwoegt het voortbewegen van raderwerken, onderworpen bij wet en regel door feilloze finesse van fysica samen hebben zij de deeltjes en krachten tot elkander gevlochten uit liefde een kind in ruimte en tijd gebracht en quantum gedoopt die alles ontspoort en niets doet zoals het hoort…

Deeltjes gevormd tot één grote als woorden uit letters die kleine gedachten vormen tot geniale vindingen in besef van eigen geringe waarden en samen opbouwend steunende pilaren zijn van wat eens de mens ten dienste is. Maar nóóit in eigenwaarde de ander kan missen!…

Mijn spieren doen vertraagd mee, door de kleine onrust draait heel mijn lichaam zoals de aarde om haar as tolt, door heen en weer rond schietende elementaire deeltjes Ik zit er midden in en voel de snelheid niet, éen met mijn eigen storm, een en al beweging Het heet traagheid maar ik noem het leven…

Straks zal je na mijn afscheid voor altijd blijven zweven in deeltjes uitgestrooid waar alle meeuwen je naam nog kennen. Kippenvel met tranen.…

. -------------------------------------------- Een wetenschapper deed mij uit de doeken De vondst van minuscule deeltjes Higgs. Zo’n deeltje weegt veel minder nog dan niks, Ze hadden zich de pleuris lopen zoeken. Euforisch, die verzamelde genieën: “Tot nu toe kloppen alle theorieën.”…

ineens nam ik de pannenkoek en niets of niemand ook stond rustig aan mijn zij ik speelde hem gehaast naar binnen vooruit dan maar en geen getalm van nu af word je mij troost zal je zeker vinden jouw deeltjes komen vrij en klimmen op in rang wie heeft uiteindelijk zo'n keuze ik zweeg omdat ik even bloosde maar ook weer niet te lang…

ik heb mijn handen gewassen met licht zon straalde overvloed in winden waaiden zachte energiestromen hun vitaliserende gloed het was geen schepping maar eerder herschikking van wat al eeuwigheid had materie in deeltjes gebonden door warmte en creatief geestelijke kracht ik lach in mijn droom om de onschuld van bestaan welke realiteit…

Ik werp mijn anker naar de zon schep deeltjes, zie ze reizen met bloesemwolken over de zee. Ik blaas stof over mijn haven duizel onder het verborgen licht en het diepblauwe gezicht. Ik vluchtfladder uit gedachten rijg een snoer van lente over al mijn eenzame nachten.…

Stam die uit Duizend deeltjes Bestaat, bast Doortrokken van Leven dat Voorbij kwam, Die op de grens Van wat van mij is Stormen opving, Dodelijke ijskou Trotseerde, beschutting Gaf in zinderend hete Zomerzon - jij staat Hier zonder te weten Dat ik hier woon, Dat ik hier mens ben Zoals jij voor Iedereen en voor Niemand…