Alle inzendingen over dichtbij

Ik houd van mezelf. Ik heb altijd aan mijn ziel, zonder roepnaam of lichaam de trouw beleden. Het was, is en zal zijn: een loflied op mijn expressie, totaal. Totalitair zal men alleen nog praten en napraten. Het zijn de hiaten der mens. Ik bezit nu, momenteel een heel scherpe ooglens!…

En dan komt je gezicht opeens Heel dichtbij. Bij mij. En doe ik mijn ogen dicht……

Als je naast me loopt vind ik dat heel fijn zo samen wandelen zonder eenzaam te zijn als het kouder wordt pak ik je onzichtbare arm dat voelt zo goed wordt van binnen warm als ik zacht om je huil is dat niet van de pijn gewoon vreugdetranen omdat ik zo dicht… zo dicht bij je mag zijn.…

weten dat de hemel dichtbij is zo dichtbij dat je hem nooit zal kunnen raken…

Ik leerde jou kennen Dat was fijn Waarschuwde al Kom niet te dichtbij! Gebeurde toch Gevoel weg Ik weet niet meer Wat wil ik nou? Paniek! Zo een verdriet Gevoel is weg En ik weet het niet Voel niets! Ik weet het niet Ik raak je kwijt En dat is wat me spijt…

Heer U kent ons, U weet wie we zijn U kent onze gevoelens van eenzaamheid U ziet onze zorgen en onze onzekerheid Daarom vragen wij, wil dichtbij ons zijn. Wil dicht bij ons zijn in onze voorspoed Want dan o, Heer, vergeten wij U vaak Dat is niet goed en is een slechte zaak God, behoedt ons voor alle overmoed.…

Zo dichtbij als jij is er niemand, zo dichtbij bij dit dat er kwam mettertijd, onverwacht kwam ik daar weer voorbij, en daar was jij. Zo dichtbij kun je bijna niet komen, zo dichtbij als hier als bij jou en bij mij.…

laat mij nog even heel dichtbij de wolken verkleuren de bomen zwijgen stil het enige wat ik wil even heel dichtbij genaderd op afstand op de rand van overgave laat ik je gaan er is zoveel meer dan toen ik nog niet wist van je bestaan…

Al weet je niet waarom, je bent er altijd naar op zoek, en het zoekt jou het kent je twijfels al te goed het deelt je angst en toont zich pas wanneer je roerloos durft te blijven kijken het is al lang en breed verdwenen vóór je dacht te kunnen zeggen wat het is het is zo stil, zo klein, zo echt en het gebeurt verwonderlijk dichtbij…

Het zijn de bladeren in de wind en de geur van bloemen Het is het eerste ochtendlicht en een zachte regen in het gras Het zijn de wolken, een langzame schaduw en het tikken van leeg horloge Het is de glimlach als ‘s avond weer de zon gaat dalen…

Een korrel los zand in mijn hand helemaal vrij om te vallen maar de korrel ben jij die blijft liggen altijd dichtbij…

Wanneer krijg ik eindelijk die kracht zonder jou verder te kunnen leven jouw warmte te kunnen missen die jij me toch alleen kon geven? Wanneer zal ik jou kunnen zeggen kom, geef me weer die kracht maar dat valt niet uit te leggen jij had me helemaal in je macht. Wanneer kom ik van je los, ben ik vrij al had ik je nog zo graag bij me gehad…

Zoeken naar het volmaakte het hemelse op aarde onvindbaar blijkt terwijl het onvolmaakte met geheimen vragend aan je voeten ligt…

De winter is gestorven, vogels gaan als gekken tekeer, de zon kijkt over ons pannendak, dikke hommels zoemen weer. Poes is binnen. Mussen tjilpen. Tortels minnen. Duiven vliegen af en aan. Merels zingen. Muggen dansen. Kauwen swingen. Het gaat zoals het altijd gaat. Vroege Vogels nestelen vroeg. Hier, in onze tuinoase. Nu, in dit wilde…

Zo ver en toch zo dichtbij In jouw geval zo ontzettend waar Altijd en overal ben jij Ik sluit mijn ogen en je bent daar Ik hoef met jou niet per se Dezelfde maan te delen Het hele idee van afstand Kan mij helemaal niets schelen Ik hoef niet met de sterren De contouren van je gezicht te omlijnen Ik doe simpelweg mijn ogen dicht En zie…

Kijk ik met lange ogen dan zie ik wat dichtbij lijkt op mijn gevonden gezicht met een mond die me uitlacht zonder te kijken wie ik ben…

Ik ben zo dichtbij je geweest Jij liet me eindelijk in je Leven Heel even Een druppel geluk Bracht een zee van ellende Heel veel Zo dichtbij En toch ook weer niet Ben je het vergeten Doe je alsof Je bent niet Wie ik dacht dat je zou zijn Of juist wel Maar mijn hoop was sterker Ellende Met niemand te delen Het begin van Een…

omhels me niet, het zal me deren losmaken wat vast had moeten zijn als je me draagt naar de horizon in je armen die de mijne niet kunnen zijn toe, verlaat me zoals je kwam en vergeet vergeet dat ik er was en dat jij me vond het is niet voorbestemd en we moeten verder waar we bleven voor die tijd in de wereld veraf, voor altijd dichtbij…

Niets van dat ene zag hij Maar toch klonk zijn stem heel nabij Al is het nog maar maart en geen mei Ook die persoon voelt heen dichtbij. Al was het een golf met wederkeer Ik zie hem duidelijk telkens weer In de ochtend met steeds glanzend haar Mij wekkend met een heus gebaar. Steeds tot hij bezwijmt Voelt leven alsof alles rijmt.…

We boeken ons aan verre reizen arm We smijten om te reizen met miljarden Want wat hier wordt beschouwd als "niet te harden" Heet in een ver, vreemd land plots "lekker warm" We gaan naar hete oorden en ontlopen Daarmee de eigen Nederlandse Tropen…

van dichtbij is alles anders niet noodzakelijk mooier of beter lelijker of meer of minder interessant maar anders of dat op zich niet - man, wat kan jij zeuren - al meer dan voldoende is ------------------------------ uit: 'planeet jeugd', 2003.…

Maar zo blijf je toch dichtbij!…

Na het dichten vallen straks mijn ogen dicht en droom ik over dootjes waarvan sommige met een gezicht…

woorden komen niet over gesloten lippen alleen uit mijn pen…

als de dood dichtbij komt en liefde verder weg schuil ik, mijn vriend daar waar de schoonheid woont mijn hart een plek aangeeft waar kracht is terug te vinden brengt de muziek mij bij de bron ontroering bij het leven…

Er was eens een bij Geen zij maar een hij In werken had hij geen zin Wel in muze en min Hij dichtte mooie zinnen Dichtbij kwam ver Het volk vond hem een ster Uit alle hoeken en raten Ja, zelfs andere staten Vloog men binnen Ook de Koningin genoot Geroerd luisterde Zij en zei: ‘Een kunstenaar als jij Kan mij goed beminnen, Vlieg met…

Al weet je niet waarom, je bent er altijd naar op zoek en het zoekt jou het kent je twijfels al te goed het deelt je angst en toont zich pas wanneer je roerloos durft te blijven kijken het is al lang en breed verdwenen vóór je dacht te kunnen zeggen wat het is het is zo stil, zo klein zo echt en het gebeurt zo vreselijk dichtbij het…

Ik weet dat achter de zee waar de horizon geboren wordt en de aarde kopje ondergaat dat daar werkelijk geluk bestaat. Ik weet dat verder dan de lucht waar sterren zwarte gaten zijn en alle zuurstof weggewaaid een vuur van eeuwge liefde laait. Ik weet van heel ver weg van buiten mijn bereik maar zover hoef ik niet te gaan als ik maar in…

Ik houd van dit landje en haar vrolijke brij: Saamhorig nabij en dichtbij is dichtbij.…

smeulend danst hij zich door elke regel elke strofe heen dat sprankje hem tussen mijn woorden laat zich niet verdringen letters blijven stoeien ik schrijf hem nog specialer dan hij is vormend tot mijn held dicht ik hem een beetje dichterbij…