Alle inzendingen over die Marsmannen toch

Ze heeft nu toch haar masker laten vallen. Al raakt ze ook dat masker nooit meer kwijt. Geen enkele komiek betuigt zijn spijt. We lachten om de grappen met z'n allen. "Haha, die botox, trut, je eigen schuld." De waarheid bleef verrassend lang verhuld.…

Gehoorzaam, met mijn oproep in de hand Liet ik mij tegen griep braaf vaccineren. Proefondervindelijk kan ik beweren: De griepprikmaffia beheerst dit land. Want die is het, die hier de vruchten plukt, Al dagen ga ik onder griep gebukt.…

Het zijn de gouden muren van jouw hart het zijn de spelonken in jouw denken, waaraan ik géén aandacht meer wil schenken de creatie van jouw eigen leven heeft je vrijheid en verwachting gegeven van jongs af aan wist je je eigen weg te gaan wij dachten en wisten laat haar maar begaan toch is er een keerpunt gekomen waarvan wij nooit konden…

'Met je poten in de klei' 'Met je handen aan het bed' laat staan 'Met je handen in het sop' De directeur blijft buiten schot blijft in z'n kamer met de deur op slot Lekker ronddobberen in z'n werkbubbel en ook privé in z'n bubbel met bubbels En hij, zij bijvoorbeeld de schoonma(a)k(st)er met een biertje van de rijkste Mevrouw…

licht gekruide smakelijke woorden glijden bevallig van mijn board ze kijkt er van op, blij verrast die had ze in tijden niet gehoord grijs, grauw, kleurloos is steevast de discussie geen romantiek, geen vrolijke flirt het heeft wel wat van ruzie vaak gaat dat zo, onbedoeld geluk blijkt somtijds zuinig gestoeld de onrust is thans weggeappt…

En dan ineens is ze daar weer, de onbarmhartige leegte. Want dat is wat hij achterliet, toen hij ervoor koos om alleen te gaan. Alle banden verbroken, van iedereen gescheiden behalve van zichzelf, maar ook dat is maar de vraag. Niet begrijpend en onbegrepen zocht hij zijn weg in een wereld die niet de zijne was. Geen vader, moeder of zus die dat…

Slaap zacht grote jongen, Fluistert mama mij toe. Ze heeft voor mij gezongen, En ik ben doodmoe. Slaap zacht lieve meid, Maak vele mooie dromen, Zegt papa mij altijd, De zon zal snel weer opkomen. Dag speelgoed, hallo papfles, Wie leest er vanavond voor? Een verhaal met een prins en een prinses, En krijg ik een kusje op mijn oor? Tandjes…

Een rusteloos gedoe speelt zich af, in mijn creatieve hersenkop. Nieuwe ideeën worden er gesmeed, in mijn oude smidse. Angsten worden er gepord of bezworen. Fossiele plannen worden omgesmolten in mijn nieuwe smelterij. Archivarissen slaan gebeurtenissen op in mijn slapende archieven. Wat ik me niet meer herinneren wil, wordt versnipperd…

De dood neemt een prominente plaats in bij Op 1 de dood schuift elke avond aan tafel bij Op 1 “De dood” zegt u?? “Neen ik bedoel de kist niet die van Evangelische Omroep maar van alle gezamenlijke omroepen" de kist zo mooi vormgegeven en in de tafel verwerkt van Op 1…

Er ligt alweer een potvis op het strand. Ontsnapte krokodillen, spreeuwenplagen. Zo vullen ze de kranten dezer dagen. Het is weer zomertijd in Nederland. Vergeefse zoektocht naar een witte raaf. Elke krant lijkt op De Telegraaf…

Zat in de zon, op m'n balkon, zag in m'n ooghoek een vreemd object Was het een schittering een luchtballon Het hing stil warempel was net, een bord, een schotel, een UFO misschien? Zou de zon rare dingen uithalen, of heb ik het goed gezien? Het ding bleef hangen, rode lichtjes flikkerden af en aan Bleef even staren, voor het besloot…

Morgen komt er weer voor mij een jaartje bij: wat zal het brengen, leed en vreugde zoals elk jaar dat bracht, en zoals de herfst met bonte kleuren vriendelijk oogt zal ook het nieuwe jaar wel zegen brengen en de dagen nu en dan een fleurig uitzicht bieden. Maar ik word oud en zou wel wijzer moeten zijn en weten dat geen mens ooit kan ontkomen…

God dacht nog met trots allemachtig De mensheid te scheppen was prachtig Zijn zoon zei bedeesd Ik ben daar geweest Verknallen dat lukt hun reusachtig…

Gods wegen zijn ondoorgrondelijk hij is het die nooit faalt het is een zegen dat Van Gaal het beslist voor wat het Nederlands elftal aangaat – hij bepaalt Gods wegen hebben wij slechts af te gaan maar Van Gaal kunnen we altijd nog ontslaan ik vermoed dat u mijn kijk op het een en ander rangschikt onder de noemer van een totaal misplaatst…

Ik koester de amechtige epistels in mijn bezit. Schaamt u nooit voor de brief welke u anderen hebt geschonken. In een vlaag van helderheid hebben een vriendin en ik ooit brieven die we van elkaar hadden gekregen, gefotokopieerd en de kopieën aan de auteur geretourneerd. De vriendin is al vele jaren dood, onze soms aandoenlijke correspondentie…

worden wie we zijn klinkt wijs ik raak er niet uit of in want vandaag is lentesneeuw in mijn ziel veranderd in ijs oude versleten gedragspatronen duizendmaal dolgedraaide CD wekt me tot nieuw in de wereld van springlevend kom kleine paasgele pracht bloemboeketjes, aardekracht maak alles zacht en wacht dan word ik weer wie ik ben…

de stilte begrijpen met mijn vingers tasten om de schors van een krachtige boom letters nestelen bekorende woorden pennen als milde poëzie soezen in een dagdroom duizelen van rijke ontluikende bloesems spikkeleieren bewonderen in een liefdesnest ik wilde dichten maar… er is raadselachtig gekras veert op en voegt zich driftig…

Het langgerekte weekend is voorbij We zitten weeral in het doordeweekse In delen van inwisselbare reeksen Daartegen helpt geen Heiland, haas of ei Zo is de alledaagse gang van zaken We kunnen er geen chocola van maken…

een vrijstaand huis met grote tuin een met koi karpers gevulde vijver een tennisbaan een bad om in te zwemmen een dikke nieuwe Mercedes uit de C klasse waar mijn vrouw en al haar etterbakjes van kinderen in passen de aller braafste zelfs luisterende Afghaan een lieve vriendin met hele grote volle …... buren blakend van de ijver die…

Vandaag ben ik eens bij de neus genomen. Ik had hem iets te lang gemaakt. Maar ja, 'k laat mij niet ringeloren, maar werd er toch diep door geraakt. Ik kreeg de wind van voren, de puntjes kwamen op de i. mijn oren weer goed schoongewassen. Ze staan nu diep in't rood als ik ze zie. De kaas is van mijn brood gegeten. Maar 'k leerde zo bescheidenheid…

- wat jij nodig hebt, is een warme douche, een bord erwtensoep en een goede beurt, - zei zij 'dat is nogal drastisch', vond ik - kom nou maar – en ze gooide haar benen open en krabde aan haar dijen 'moet ik niet eerst douchen?' haar voetjes duwden als scharen van een krab hem al naar de killing fields van haar maanmond op weg naar het…

‘U bent onschuldig volgens het OM.’ Ik dacht: ‘Meteen Marina even bellen om haar de blijde boodschap te vertellen.’ Toen hoorde ik een onbekende stem: ‘Dit gaat u absoluut niet lukken, mister. Uw vrouw staat in het bel-me-niet register.’…

Het kan nog van drummen komen, van heerlijk roffelen, van geweldig tekeer gaan op gespannen vellen, terwijl snaren stevig reflecteren. Ja zeker, van trommels komt geluid, durend slaan stokken heftig neer, een lieve lust maakt klappen hard, zin in leven ktijgt in ritme weerklank. Ik zoek nog ruimte, ruimte voor herrie, waar ik drummen…

Je kon er eerst maar geen genoeg van krijgen Maar al dat voetbal gaat je langzaamaan Daar je zo overvoerd wordt tegenstaan Om van dat nabeschouwen nog te zwijgen Je leeft bij menig match dus net zo mee Als je zou doen bij Emmen-RBC…

verbrande boeken verwarmen nog steeds lezers oerdom nazidom...…

Voor de verandering kerst op Antarctica. Maar voor die kou sloeg ik snel op de vlucht Haal, beste Geert, in het polenprobleemgebied alsjeblieft snel alle kou uit de lucht…

Er wordt een kindje afgestaan Noch maar net een uur geboren De moeder heeft dat zelf beslist Maar ze voelt zich zo verloren Graag had ze zelf haar kind verzorgd Maar ze kan het echt niet aan Ze is slechts veertien, ook een kind Dus ze moet het laten gaan Verscheurd door liefde en door pijn Staat zij toch haar kindje af Ze voelt zich leeg en…

Een vogel zie ik landen in de tuin. Of zou het dalen zijn? Hij doet dat omdat hij bij ons wil leren. Wat wij met vallen en opstaan doen. Zijn en onze natuur verkennen. Daarna vervolgt hij gewoon zijn weg. Zijn natuurlijke vrijheid tegemoet. Op weg naar alle openheid. Of zou dat stijgen zijn?…

Samen met haar zoon zit zij in de trein, als er nog een passagier instapt, zoekend naar een zitplaats, een klein rukje aan een riem, aan het einde van de halsband een hond in speciaal tuig. Zoon vraagt: mamma is die meneer blind kan hij niks zien? Heeft hij daarom die stok en hond misschien? Mamma zegt lichtelijk verlegen, ja joh stil nou…

Ze hebben me vaak niet begrepen en dat begrijp ik maar al te goed want ik ben een ‘rotte appel’ niet letterlijk maar figuurlijk een appel op weg naar totale vergankelijkheid een rode van oorsprong, een roodgloeiende hoogstens nu nog wachtend in de compostbak om als mest nieuw leven te laten ontstaan want voor je iemand of wat wilt kunnen…