Alle inzendingen over dieprood

Mmm, even voelen, dieprood gebakken stenen verwarmd door de zon. Mmm, even kijken, priljonge lenteblaadjes duizend kleuren groen. Mmm, even ruiken, tere leliebloesempracht, eeuwige lente. Mmm, even denken, schoonheid is van elke eeuw, de zin van leven?…

Doornen raken de dageraad prikken lucht in het ochtendlicht daar, midden in de roos ligt de pijn schuingesneden steel jij de dauw van fluweelzacht geopende handen waar het dieprood d’aderen raakt sterven nerven in wortels en rafelt gevlochten leven bruusk in het groeisel van de tijd sedert terra vochtige grond scheurde tieren netels…

In het water van deze haven lopen geen schepen meer binnen, zacht wier wiegt rustig in de hoeken, oude mossen schilderen het vale hout van de deuren dieprood en donkergroen, mengkleuren van de bladeren die rottend oplossen.…

Stil sluit zij de dieprood fluwelen gordijnen geplooid en wel ontvouwen zij onzichtbare herinneringen eenmaal gesloten loopt ze langs de donkergroene rookstoel met het gehaakte kleedje nog op de leuning haast teder gaat een hand langs sleetse plekken en haar blik verstijfd bij dat ene verschoten schroeiplekje op de brede leuning…

Op onze koers verscheen worp van het noorderlicht een medaillon tegen de onweerswolken en begon te stralen als gedolven marmersteen uit Connemara: groen met daardoorheen opalen regen, boog die welfde, won aan gloed van blauw, een purperpoort, een bron van geel, oranje en dieprood inéén.…

Haren wild dieprood gekruld Mijn schaduw glinstert glans Dartel op hooggehakte pumps En heb de godganse dag sjans Mijn huid lijkt wel van brons Ogen lijken groen op te lichten Glimlach schijnbaar aanstekelijk Laat geluk naar buiten richten Parfum als een heerlijke hypnose Zweemt bedwelmende rozengeur Mensen lachen spontaan en lief De…

Een mooi intiem gedicht komt uit de inktviszwam die met zijn discus uit het duivelsei - een huidig balletje - losbreekt Waarbij als jij de lens richt in wat er uit steekt dieprood van binnen als je goed blikt in het doosje zie je vlezig en vochtig picturaal golven gelijk vulva clitoraal ongewild niet getrouwd bloos je los gemaakt in…

gepoetst lijken ze sprekend op elkaar weliswaar de ene rechts, de ander links in het midden verbonden door een rits met mijn rechter hand gestoken in de één de linker aandachtig verborgen in de ander stond ik plots met handschoenen aan eerste paasdag was ze onverwacht verdwenen geruisloos en blootvoets opgestegen alle nagels voor vertrek dieprood…

De kleuren van de balcons vallen op roze, dieprood en nog dieper rood tegen een achtergrond van groene bergen als de zon en de wolken hun spel spelen van licht en schaduw, schaduw en licht tintel ik van vreugde en dankbaarheid dat dit prachtige Harz-gebergte sinds november 1989 voor alle Duitsers grenzenloos is opengesteld in de ruime…

Baas Blatter behoort tot het soort fossielen, dat niet in een museum moet worden bewaard, maar het veld af moet met een dieprode kaart en horden woedende fans op de hielen. Doch Koning Sepp lacht om ieder relletje Ach, zeur niet zo! Het is maar een spelletje!…

O weergaloze mooie mond, daarom dat ik terstond toestond de blikkering van tanden achter dieprood omlijnde randen Met huid, haar, hart en ziel, verblind door lokkend tuiten lispelend vol lieve list keerde je al m'n binnenste buiten Verliefd maar verlammend verloren, totaal gehypnotiseerd, capituleer ik vol bewondering, schijn jij geamuseerd…

Maak van mijn moeder twee kameleons zonder ogen: Groen gokte hij en hij streelde haar buik, Die zij dieprood naar hem toe had gebogen, Waarna iets mooiers ontluikt. Maak van mijn moeder een lichtkathedraal in een kistje. Open het elleke ochtend en hoor Hoe zich daarbinnen een meerstemmig misje Opent om wat het verloor.…

Schaam je gelogen zinnen in dieprood Beeldvorming van jouw hallucinatie Draag mijn dromen naar niemandsland Wees stil ontzie je verzegelde lippen Kijk niet in je verblindende tweestrijd Verzwijg mijn bestaan diep in je ziel Schop de schenen van machteloosheid Mijn pijn grenzeloos gelijk aan liefde Dool maar door de paden van je daden…

ze proeft gulzig Homerus' bronsgroene woorden met haar zachtsmeulende, intens roze lippen, terwijl haar sterke, slanke handen teder het vroege, gezeefde morgenlicht strelen, tot het van rood naar dieprood kleurt loom en traag strekt ze haar mooie lijf, de ronding van haar borsten zoekt uitdagend de stralen van de zon, een helder flonkerend…

Zie jij dan niet aan mijn ogen glans hoe dieprood mijn ziel zich verhardt.…

En als de lampjes geverfd door God in blauw, melkwit, groen als de sepia, en diep en dieprood, bloedschreiend in de nacht. Ze zijn zo ver weg, de sterren. Ach waarom staan jullie zo ver weg! Waarom komen jullie niet fonkelend hangen in onze jongensslaapkamer?…

Onder weg zwierende zomervogels tegen teder geel gesneden horizon sluimeren driften gezwind en ontvlammen kussen naar lomer bindt de wind ons warm witte lichaam dat kronkelt oneindig tezamen op vocht groene mossen rond dieprood knisperend berk en beukenblad zojuist gevallen door de herfst zacht uitgelegd in geulen van ons verhittend…

alles ligt zo stil te wezen op dat geschilderde stilleven toch die glimmende appel hé wacht es even die glimt zo omdat ze lacht en die fles dieprode wijn bevat een kloppend hart beïnvloed geestelijk leven en kijk eens wat je nooit verwacht en slechts ziet in je stoutste dromen is dat trosje druiven zich zien verheugen om tot leven te komen…

verslaafd nooit eerder zo bewust van mijn nonverbaal staar ik via de spiegel naar je complexie die reflecteert in een roes van Chagall en Smirnoff Jij houdt ook van muziek je zet Bootsy Collins op Golflengten waarop ik zweef als een dronken love-piñata in een hangmat In plaats van me uit je kamer te meppen en mij te laten barsten in een dieprode…

Je wasmachine kraakt, maakt overuren, bij AMRO sta je dieprood in de min, je schoonmoeder woont praktisch bij je in, je vrouw heeft postnataal depressiekuren. Je droomt over het leven dat je had, zijn toekomst, en het bloed stijgt naar je wangen, de drank, de drugs, je ziet de bui al hangen en toch zegt iedereen: Proficiat !…

tweederde wandelweg wazig bekeken tweederde van tweederde liter wijn begint zich nu met zware treden in afgedropen lijf weer te wreken zwetend nu een derde nog te breken en dan genadig languit het refrein O zalige dieprode wijn in warme kersentuin met verse geuren van tijm oregano melisse en rozemarijn…

ik stond daar in die canyon, zo nietig in schril contrast tegen die magistrale rotsformaties in een diversiteit aan kleuren, van dieprood naar zandbeige. de geschiedenis van de aarde ontrafelde zich voor mijn ogen in miljarden jaren evolutie vol probeersels en vergissingen.…

verbaal in zachte en tevens harde kern waarin ik mij herken, als ziener naar het lot, ontvankelijk van een gewortelde daad, als het in goede aarde valt zoek de sporen in een verklaring naar die oorsprong als pril begin van oorzaak en gevolg, vertolkt in causale feiten van instinct, goed of slecht gezind, maar door onbewerkte aarde dieprood…

zoveel moois op deze wereld ik verbaas me erover als ik die beelden zie op tv luxe schepen doorklieven golven dieprode kleuren van zeilen het prachtig blauw van de zee de snelheid van het leven een vliegtuig komt los van de grond verdwijnt achter wolkenmassa's het blauwe heelal verblindt haar schoonheid stilt mijn stem een vrouw rekent…

Soms dan tolde jij om dingen die wij ongezegd verzwegen bloosde jij dieprode nerven van november op mijn pad zocht jij in wolkenwit gestaag verlegen land in noorderwind vocht jij als weerhaan op de spits het jonge roest - verloren regen Soms dan wist jij als geen ander wat voorbij ging in de stad zag jij er meer nog van mijn hart dan ik…

En als de zon dieprood aan de hemel schijnt dan heeft ze een hevig verlangen. Het is een stille ster. Ver van alles wat we kunnen begrijpen. Deze vreemde ster heeft geen bed noch een kussen voor haar hoofd. Ze moet dag en nacht werken en verhitten, branden en schijnen. En haar stralen bereiken de verste vertes van onze planeet.…