Alle inzendingen over dna

stram en stom de mensen in drommen gedwee het verval af te wachten tot het klapt en knakt Maar ze zijn verveeld en ontpoppen zich als klapvee als de wereld verdeeld de weeën opwekt en geboorte geeft aan de nieuwe mens die ontstaat uit een streng van genen Als ik dit zie kan mijn hart wel onbedaarlijk wenen “ Geknoei met God’s DNA…

aan wie dit leest mijn levenslijn ging over pieken en dalen mijn broedsels kunnen daarvan verhalen hier afgelegen was de avondvoorstelling laatste toegift die nog applaus ontving het dna van gegeven zoengeld zal uitwijzen hier leefde hij: een held! de bast van deze wijze berk moet dienen als kleed van mijn zerk…

je DNA heb jíj niet in de hand je daden? nooit geheel je eigen schuld je eist van anderen soms veel geduld al pest - verpest - je sóms het hele land maar wappies, tokkies, would be “criminalen”: terecht dat ze jullie op komen halen…

we weten niets meer zeker; of een komeet in een kooi past het portret nog onder de wolken hangt ik ken hen ergens van ook zonder dna toen waren er dezelfde kleuren was water net zo vloeibaar schoof dezelfde wind voorbij zou Adam Eva nog herkennen en dat na al die jaren ook toen niemand foto’s had…

. ----------------------------------------- De dader is na dertien jaar gevonden, Waarbij het DNA de doorslag gaf. Heel Friesland komt nu van dat trauma af, Omdat men deze zaak nu af kan ronden. Voor nieuwe trauma‘s is dit een begin, De dader is ook hoofd van een gezin……

dat het in kleine dingen schuilt stof dat verborgen gaatjes vindt geen ruimte meer laat, aankoekt misschien ooit nog eens diamant een daad ernstig genoeg, moord op zoek naar sporen van DNA dichte plekjes openmaakt een oplossing aantreft voor raadsels teruggaat in de tijd naar nu geschiedenis geschreven raakt…

Elk jaar raak ik door ’t zelfde uit mijn doen Kijk: wodka rijmt echt niet op chocola En halma evenmin op DNA Een klapzoen kan niet samen met kapoen ’t Is schrikkelrijm waarvoor ik mij diep schaam Zet bij zulk broddelwerk dus nooit mijn naam! Teleurgestelde groet, Sint (sic!) Nicolaas…

Des avonds wordt een koudschuim traagsonnet Gebrouwen door de Bonte Korenaar Hij praktiseert nog op zijn Gouden Snaar Maar miste een twee pruimpjes naast zijn bed Hier liggen reeds zes regels voor hem klaar Een handvol fictie, niets is minder waar PS: voor DNA en Vrije Wil Zet ik bij dezen graag de kloktijd stil...…

Rond waart de schemer van sporen van genen gemodificeerd in een obscuur domein. Vliesdunne flinters omhullen en vullen van buiten en binnen onzichtbaar een luchtbel, aldoor transparant. In pastel polychroom draaiend, bewegend onthullen zich flinters, zichzelve gelijkend, aan de laborant. Sliertend en slijmerig waart er nog…

de wind speelt het eigen spel stormachtig zweept golfslagen doet bomen kreunen tot in de wortel maar stevig is houvast terwijl mijn net gekamde haarbos wappert gaan mijn gedachten naar DNA onbekend van gisteravond tja ik heb zo mijn bedenkingen vroeger werd er veel onder het tapijt geveegd zou het heden ten dag anders zijn ”hoerenjong…

Vandaag op de honderdste dag het elfde uur dat je mij verliet om een patatje zonder te halen bij 'Venetiaan' gedenk ik jou en huiver Hoewel aangegeven als vermist vond men geen spoor van jou zelfs geen deeltjes DNA terug Uit het buurtonderzoek bleek dat je verdween onderweg Nu om kwart voor twaalf zou ik als jij willen gaan opgaan,…

in strengen genen van mij huist eertijds vrezen om levende dood omgeven welk dna asielt veronderstelt moleculair ooit om brood het eigen bloed gelaten naast huurling in mij en het leger van zovele hanen heeft het niet om Schots hoogland en eigen volk gestreden om de weeromstuit is wat tot Pruis verworden nu mijn onderhuids…

Vandaag op de honderdste dag het elfde uur dat je mij verliet om een patatje zonder te halen bij Snack Vander Laan denk ik aan jou en huiver Hoewel aangegeven als vermist vond men geen spoor van jou zelfs geen deeltjes DNA terug Uit het buurtonderzoek bleek dat je verdween onderweg Nu om kwart voor twaalf zou ik als jij willen gaan opgaan…

Gandhi gaf zijn leren sandalen aan een soldaat om op te lopen zijn bril aan een Indisch officier door voor hergebruik als vizier Je zou denken niet te betalen toch worden ze met zijn bord kom en zakklok nu in New York weerloos van waarde geveild Er viel ooit een visioen mee open al is nog niet op DNA gepeild Zie: www.nos.nl/nosjournaal…

symbiose zij kende de kleur van seizoenen wist dat wind met stormachtige vlagen haar bloempjes tot toekomst zouden maken jij hebt met de wallen gesproken en stukjes geschiedenis opgedoken uit hun lange reeks contacten met vreemde passanten zij hebben weet van vele generatie die met hun handen verbanden uit hun gezamenlijk dna…

Voor ouders komt er nog meer keuzestress Ze moeten nu al zoveel keuzes maken Straks komt er heel wat bij in alle smaken De geest is bijna uit de babyfles Het haar: brunette, blond, of hemelblauw? Kom schat, we gaan bestellen, zeg eens gauw…

Ik vraag me af waarom Karbaat dat deed Dacht hij: mijn eigen kinderen zijn plaatjes En wou hij daarom legio Karbaatjes Of was hij diep begaan met vrouwenleed? Hij had het vast volmaakt onder de knie De hoogedele kunst der onanie…

Een eiwitspinsel van geregenereerde artificiële windsels aan bewakers van beide hersenhelften ontsnapt Een nonexistent fantasma van uitgestort levensvatbaar diepgevroren humanoïd zaad aan mensenhanden klevend dna Een entiteit die enkel door een tour de force in mijn dichtersgeest is neergedaald En als 'Realiteit' linea recta…

onder de loep is het strand een heelal van spiegeltjes en kralen is bij het morgenlicht je haar een kanten spiraal van goud is bij avond je gelaat verlicht als de bijbellezer van Rembrandt, krioelt een druppel van leven in het koekoeksei van je DNA en onder het plaveisel: het vermoeden van strand onder de tijd: het vermoeden van het grote…

Hij zei: “Ik zat laatst te denken Meer aandacht te schenken Aan onze gemeenschappelijke grond. ” De hond dacht na En zei: ”mogelijk het DNA. Ik heb wel eens gelezen, Dat dat de bron moet wezen Wat ons, mijn vrind, Zo samenbindt In ons wezen.” “Maar dieren op twee poten, Helpen de zaak naar de kloten.…

van nature ben ik niet zegt de wetenschap aanhankelijk lief en sociaal door de eeuwen heen in het script van mijn dna zijn er fouten geschreven niet meer of minder is het aangeboren een beperking aldus zeggen de geleerden een foutje in het systeem die aan baasje en bazin trouw zich verbinden laat een open gezicht denk ik met een zonnig…

haar naam was Sanderina ja schonk haar fiets aan een vluchtende Joodse man hoera bracht verzetskrantjes rond met haar oudste kind slepend in de kinderwagen 40/45 mijn DNA was werkend als kindermeisje Joods echtpaar en enig kind Maud vader hiervan sloot angstvallig vlug de overgordijnen dicht vanwege het kletteren…

De DNA-test geeft het feit. Urgent... ondanks deze droevigheid. Een moeder die zoekt naar haar kind. Een vader die een ander vind. Tsunamie de oorzaak van verdriet, die baby 81 wel in leven liet.…

zij neemt mij niet meer af het patiné verdiept zacht onder deeltjes van stof van wie eens beweging was en slijt de verse dna in fijn tot zeer fijn mocht er een methode zijn zij bouwt zichzelf op van microscopisch klein tot een reuzin, zeven voet lang en voor niemand bang wiegt zij haar liefste zij zegt: wie spaart heeft wat aan…

ik wist tijdslagen te maken emoties te raken die zweefden in vergeten tijd waarvan het kruit niet verschoten was de damp nog hing in het gevang bloed geen dna kende en een dader die niemand ooit zou herkennen in een maatschappij die wist hoe dader met tegenstander quitte speelde er was geen oud zeer en agressie meer…

Verworpen in eeuwige strijd van zelfbeschikking geen enkel doel dat heiligt, ook heb ikzelf mijzelf gestenigd, oneindig lang de tijd gepijnigd rollen vuurstenen aan om in het mooiste uur tegen elkaar te slaan, vonken bloed gaan een relatie aan, maar zwijgen in de loop van een fossiele natuur herschikt het DNA zich labyrint…

Roem en Gif: disfunctionele broers ontkenners van een gedeeld DNA voor deze jongens is het samen drinken één pot nat geen fijnproevers van huis uit de bekers onafscheidelijk naast elkaar geheven: proost Gif proost Roem de drinkebroers hebben alle wijsheid in pacht ze drinken de zanderige bitterheid weg tijd gaat verloren…

Mijn huid is verschroeid en verschrompeld; Mijn hart klopt steeds langzamer; Mijn DNA is voorgoed gemuteerd; Ik ontdekte in de scheikunde een nieuw element; Mijn hart doopte het 'Liefdenium' Elke dag gaf ik mezelf bloot aan de radioactieve stof, niet wetend dat het mij van binnen opvrat.…

De wetenschap heeft nu door analyse Een wetenswaardig feitje te vertellen Het bleek niet eens zo moeilijk vast te stellen Met restjes bot en menselijke kiezen Het is iets wat Thierry en Geert verwart De oer-Hollander was niet wit maar zwart…

zacht dansen vreemde vormen in hun eigen gel gekleurd is hun vel naar functionele groepen zij ontsnapten uit het onbekende op zoek naar de vertrouwde sluiting van het eigen dna om in samen delen de potentiële mogelijkheden zo goed als mogelijk te benutten als geheel om de bouwplaat te kunnen lezen moesten er wel ogen en hersens…