inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 37.024):

S staat voor stilte

de wind speelt het eigen spel
stormachtig
zweept golfslagen
doet bomen kreunen tot in de wortel
maar stevig is houvast
terwijl mijn net gekamde haarbos
wappert
gaan mijn gedachten
naar DNA onbekend
van gisteravond

tja ik heb zo mijn bedenkingen
vroeger werd er veel onder het tapijt geveegd
zou het heden ten dag anders zijn
”hoerenjong” ik zag het leed van jaren
gedragen door een man op leeftijd
zijn geloof in de moeder
was loyaal maar ze duvelde van haar sokkel
bij de uitslag: onomstotelijk bewezen dat……

mijn hart sloeg een slagje over
ik dacht aan die avond van ooit jaren her
“geloof jij wel, dat die man die daar zit, je vader is”
nu glimlach ik er om
toen schudde God mijn wateren

niemand weet, niemand weet
dat ik repelsteeltje heet
beroemde sprookjes woorden
nee voor mij geen DNA onbekend
we zijn alle zeven kinderen van een moeder

Schrijver: windwhisper, 14 januari 2011


Geplaatst in de categorie: moraal

3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 268

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
14 januari 2011
Email:
maryama37hotmail.com
inderdaad , Niemand kan de wateren der liefde schudden en liefde is het enige dat telt.... Mooi gedicht!
Naam:
Peterdw.
Datum:
14 januari 2011
Email:
peterdw-hotmail.com
Van die zeven ken ik jou, en daar
ben ik blij mee Cobie!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)