Alle inzendingen over dood en brood

heden schuiven nachten voor de zon verstijven gordijnen tot mummies bleekt euvel licht tot vale hapering verteren magen het dagelijks brood verwateren straatstenen tot knarsen onder haastige zolen van onbestemde spoed volgzaam zwijgen vogels, zaaien ochtenden in blijvende herinnering en wordt het stil rond de oren…

het is niet echt koud maar de meeuwen zijn er in het midden van stad aan de randen van de grachten zitten ze te kijken of wat maar als er een paar stukjes brood door de lucht vliegen van een man vliegen ze overal en overal krijsen je zou een meeuw bij de keel willen pakken maar lukt je niet de trams, de auto's, de fietsers de…

er zijn situaties dat je moet vluchten evengoed ook situaties dat je zou kunnen blijven lange doeken hangen in de straat om scherpschutters het zicht te benemen dat was je vertrouwde straat en de bakker zegt dat hij blijft met zijn brood en niet weg gaat zijn kinderen zeggen dat ze gewend zijn aan deze puinhoop blijft wel hun straat…

Het is laat zoals ieder jaar, de tijd zit krap in zijn heden, de dag is steeds weer geweest steek dus het licht aan dat de toekomst nog uitspaart, spreek het brood aan dat nog niet doof is, maak de taal waar achter zijn tekens, spel het vlees, stil de tijd, leef nog even --------------------------------------- uit: 'De totaal witte kamer…

LEVE EEN GEDICHT Een gedicht moeten maken van een gelukkig moment wakker worden van het lied van een merel op het dak Jij bent al opgestaan brood geroosterd, thee gezet Ik ben meer een avondmens wakker gemaakt door verse munt Buiten tikt de ochtendregen in bed voelt het laken als achtergebleven vochtig verwaaid met de wind…

Haar ogen deden nimmer kwaad; zij gaat en doet haar plicht; het leven heeft het aldus ingericht dat zij – als ’t avondt – in de straat moet dalen om daar het geld voor kamer en wat brood te halen, - een kamer en wat brood; zij wil niet dood, en in dees buurt is zij bekend en aan de straat en elk huis gewend.…

Wanneer diagnose dood betekent. Wanneer we pijnlijk sterven moeten. Wanneer ons laatste oordeel wordt geveld. Vertrouwen, tegen al ons denken in. Dat wit zonder zwart niet kan bestaan. Dat dood zijn de tegenpool van leven is. Vertrouwend op het onmogelijke. Oog in oog met de dood. Moedig in het leven staan. Dat is véél.…

In een bad als een gemankeerde baarmoeder kijk ik terug en reminisceer, het gedaas, de grijperige maanden, de hele winter of discontent. Er was het meisje met de rode laarzen de neuzen waren versleten maar de maantjes van haar vingers waren gaaf En later zat ik aan haar bed en lepelde vermoeide wijsheden binnen.. een frêle bosnimf op ziekenhuiswit…

op ons liefdesplekje waar zo veel zoete herinneringen geboren werden spreid ik jouw liefdeskleedje voor je uit Ik streel je door je manen van riet Uit liefde nestelen wij sluiten wij saampjes de deur En de dood nog even buiten…

Licht en donker Dag en nacht Liefde en haat Een grauw en een kus Leven en dood Naadloos geheel, Zijn niet meer Dan broer en zus…

De wind blaast in je oren Rare woorden, mooie kleuren Je fietswiel meld je piepend Dat het koud is in de schuur Het diep heeft diepe rimpels Elke boot weer een verhaal Een vergeetachtige kapitein Kabbelt rustig voort Het konijn springt uit een hoed De aap komt uit een mouw Brood uit je hersens De eenden jamontbijt…

barbaars: omgekeerd leven brood op de plank handen even vouwen bij het licht van een kaars in een gebaar van dank gebed: ingetogen woord in Godsnaam niet weer onverhoord een smeekbede op rijm gezet als gedicht van verdriet patroon: schuw de materie een beloning in mysterie vol heilig licht als een icoon een klooster als woning…

dichtgevroren gracht uit het wak onder de brug vliegen drie eenden twee eenden zwemmen op het gestrooide brood af en meeuwenvluchten eenden weten zo goed om en om groen en bruin elkaar te vinden eenden op bezoek ze inspekteren de bloembak nog een keer broeden een koppel eenden vormt het vliegende schuim van storm en regen…

ze wonen er, mijnheer dat doen ze al jaren in huizen van karton rond straten zonder steen ze warmen zich, mijnheer verkleumde handen tegen grauwe wangen ingevallen waar loosheid in liefde speelt en soms lachen ze, mijnheer met het getinkel van een stuk dat glimmend wordt aanvaard voor een stukje brood morgen ze zijn er, mijnheer dat…

ze wonen er, mijnheer dat doen ze al jaren in huizen van karton rond straten zonder steen ze warmen zich, mijnheer verkleumde handen tegen grauwe wangen ingevallen waar loosheid in liefde speelt en soms lachen ze, mijnheer met het getinkel van een stuk dat glimmend wordt aanvaard voor een stukje brood morgen ze zijn er, mijnheer dat…

eerst vrijen in ons bed en dan bij 't naar beneden gaan de geur van versgebakken brood de zon, de aardbeien op toast en prachtige muziek, het kan niet op, bijzonder allemaal' dat kom je mij vertellen-kus- terwijl het bad volloopt en ik de virtuele werkelijkheid opzijschuif voor de echte- ik heb de zondag lief ik voel mij goddelijk…

Eerst at je, wat ik bood; Nu wil je lekkre beetjes En lust niet eens meer brood.' De mop zei hierop tot de knaap: 'Hoe dwaas praat gij daar toch! Had gij mij niet bedorven, 'k Was een lief mopje nog.'…

Die dijk was soms wel erg lang toen ik als kind van zes 's morgens naar de schoolmis moest thee in een eau de cologne fles in een oude krant het brood verpakt waarop letters stonden je keek er niet van op en alles werd verslonden houten bankje in een gang schlemielen bij elkaar hufterend van de kou en niemand vond het raar.…

Herfstdag voel me kijken jouw donkere sneldrijvende wolken ritselende dorre bladeren gedreven in een hoek het oude brood -rest eten geworpen in het vogel voederhuis een brutale zwartgrijze kauw komt vreten en de kleine roodborst bang jouw zwiepende regen wind en herfstnevel vertroebeld mijn kijken.…

onlangs op een bijeenkomst met andere dichters tot m'n spijt weer eens gemerkt hoe weinig collegiaal de meeste dichters zijn elkaars werk lezen blijkt voor de meeste van hen een taboe terwijl goed luisteren naar andermans verzen al helemaal uit de boze is het lijkt waarempel broodnijd ware het niet dat er met poëzie geen droog brood…

en sloeg als boeg beelden naar wie maar wilde horen taal schreef jij vele malen dichterbij eilaas geen enkele zin sprokkelde kromtaal recht zelfs aan zee waar jutten dagelijks brood verwierf stierven klanken af en raakten verloren in donderende golven jij noemde het poëzie…

Brood, aardappel of maaien? En dan uit het niets de vraag: Pappa, zwemmen hier ook haaien?…

Er lag een woord op de trap ik zag het stak het in mijn zak nu woelt het daar rond het laat zich niet vangen er lag een woord op tafel ik zag, belegde het brood deelde en at er lag een zin op de bumper van een oude auto ik zag het sloot zich achter het mijn ogen.…

Het bakken van smakelijk brood, zullen we echt zelf moeten doen. Leermeesters in het levensvak, leggen ons de beste recepten uit. Met liefde gebakken levensbrood, smaakt zoals banket dat doet. Meesterlijk gebakken leven, doet ons leven super goed.…

Het zijn doorgaans niet de mensen die het zich kunnen veroorloven om in een restaurant te gaan eten die het koud hebben het is koud voor de mensen die door de maatschappij in de steek zijn gelaten zij hebben het koud en het laat de meeste mensen koud dat zij het koud hebben men voert liever de eendjes dan een zwerver zonder brood mijn…

hoe lang hebben we nog om het water terug te scheppen ondertussen wacht het verleden op morgen hangt hemel aan lasdraad is huid boven kleren gegroeid en niemand die het vertelt brood is in de aanbieding honger is stiller dan adem niets gaat vertraagd, overal aankomst en zijn vogels ergens vertrokken om in te schepen alvast, tot…

Vandaag wil ik mijn dank bezingen Voor grote en voor kleine dingen Die mij in mijn lange leven Overvloedig zijn gegeven De boer verbouwt voor mij het graan Waarmee de bakker aan het werk kan gaan Die bakt voor mij mijn dagelijks brood De dokter helpt mij uit de nood Zo zijn velen voor mij aan het werk Terwijl ik er amper iets van merk Ik…

De Dood rijdt vóór mij Ik rijd er achteraan de Dood rijdt voor mij... Ik laat geen traan De Dood rijdt vóór mij achter haar de stoet van mensen die nog leven en de dode een laatste groet gaan geven De Dood, zo tastbaar, heel dichtbij de dood rijdt voor mij Ik zie de kist, de bloemen... De Dood is als een dichte mist voor mij.…

Dood zijn is niet meer leven. Leven is niet meer dood zijn. Dood zijn is niet geboren worden. Welke dode zit daar nu over in? Geen één. Dood zijn is niet langer leven. Welke levende zit daar nu over in? Bijna iedereen. De dood is een doodgewone leermeester. De dood leert ons hoe we kunnen leven. Doodsmoed is doodgewone levensmoed.…

D'een nog onbewust van d'ander knabbelde aan zijn stukje brood. D'ander spiedde, bukte, en likte even aan zijn achterpoot. Na een poosje klom de rat toen langzaam tegen d'oever op. Plots... daar stond ie, plompverloeren voor de wrede katerkop.…