72 resultaten.
Burn-out verrijkt je, ijkt je..
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 161 Het is noch je vriend
Noch je vijand
Want als je gaat vechten
Dan verlies je
Helemaal niets doen
Kan ook niet, mag niet
Ik zeg niet moeten
Want moeten moet vooral niet
De Burn out
Is vooral van jou
Zit vooral in jou
Zit er niet mee
Leef ermee
Koester het niet
Maar verwerp het ook niet
Want wie verwerpt die verwerpt zichzelf
De burnout…
Weeralarm weer
gedicht
4.0 met 96 stemmen 13.774 Kijk, afval, na het zinloos zwerven
eerst opgewonden rondedansend, vindt
nu doodmoe zijn einde, laat zich zinken
langs de kanten van een sloot.
En regen striemt en slaat
en laat het water klimmen
naar de stormvloedkering.
sluizen schuiven veiligheid.
Mijn vlakke lage hogeland
wordt, nu gerust, in slaap gesust.…
Konterfeitsel
gedicht
1.0 met 7 stemmen 3.865 '
'Die komt in Nederland werken, en wordt er doodmoe van
dat mannen haar altijd complimenteren met haar intelligentie.'
'Je aapt gigantisch Tonnus Oosterhoff na als je dit
allemaal zo letterlijk gaat zitten opschrijven, hoor.'
---------------------------
uit: 'Luchtwortels', 2006.…
TER HERINNERING
hartenkreet
3.0 met 22 stemmen 2.178 Uren en dagen heb ik aan jouw bed gezeten
onze woorden en gebaren zijn gesleten
doodmoe ben ik ervan geworden
doodstil heb ik naar jou geluisterd
met een doekje je mond steeds afgeveegd
je wilde yoghurt eten gemengd met sap
alles wilde je aan mij vertellen, je wilde het kwijt
je geest was helderder dan ooit, niet aangetast
nog nooit was je zo…
Nooit meer Auschwitz Birkenau
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 71 Ondanks geschokt door deze barakken
doodmoe van het doorlopend appèl
neergestort als een ongewenste werveling
weet je vastberaden zeker nog dat ene ding.
Leven is niet met glas, of nikkel of as afgedekt
al zijn de dagen wel met treurnis doorspekt.…
VREDE
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.184 Een broeder, de lanteern in hand, ging sluiten, als hem dacht,
met hoofd en lijf geleund lijk een die doodmoe is van reizen,
een spilde mansgestalte langs een pijler te zien rijzen.
Hij deed zijn sleutels rammelen en hij klutterde aan de poort.…
Pamperkunst
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 569 Ik word alvast doodmoe.
Van het zoveelste monochroom vallen mijn ogen toe.
Praten is verboden, maar op lullen staat geen straf.
"Nou, wat een doorleefd geheel, echt, dat werk is af!",
sprak laatst een stijve dame bij een opgerold stuk koord.
Was het een strop geweest, ik had het kreng vermoord.…
IN DE NOTENBALK VAN HET LEVEN
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 140 bent nooit klaar
wil je met hen praten, horen zij jou preken
Sol vertegenwoordigd zeker je vijftiger tijd
als je naar je goede pensioen gaat uitkijken
Je raakt langzaam die mooie haarbos kwijt;
én jonkies die niet meer voor jou bezwijken
De la is de plek waar je herinneringen zitten
die la beweert ook dat je over de zestig bent
Als je doodmoe…
Samenval
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.305 Ik loop in de regen te verdwalen
En word doodmoe, maar ik wil het wel;
Zie niets meer achter de grijze stralen
Dan grauwe wanden, zink in een wel
En ben verdronken: eeuwen geleden
Liep ik ook in de regen als nu,
Waar 't land uitstulpt in de rand van de steden,
Ik heette niet Slauerhoff maar Po Tsju.…
VUMC Poezieprijs: Een maakbare dood!
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 455 een worst wezen'
want ik wil eerst verlost
worden van mijn pijnlijke lichaam
en mijn nog pijnlijker geest
Mijn geest die vertrouw ik toe
aan het nieuwe
maar ook aan het oude leven
aan jullie
waar ik van gehouden heb
en zal blijven houden
tot over mijn dood heen
Dag lieve kinderen
dag lieve familie
dag lieve vrienden
Ik ben doodmoe…
Vierkoningen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 601 En Melchior wilde zo graag wat gaan slapen
doodmoe van de reis begon hij te gapen.
Het goud dat hij meebracht was mooi maar woog zwaar:
hij sliep goed beschermd door kameelwindig haar.…
hoe zij.......
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 358 Higgs
het is een kwestie van hormonen
kom, zegt zij, blijf bij me vannacht
het licht is doodmoe, mijn bloed te traag
je mag niet gaan
maar hoe kraait 's nachts een zatte haan
hoe wij duisternis met tong en lippen
sprakeloos aten en de gaten die wij sloegen
in de nachten dat wij zwichtten
al tastend met fluisteringen dichtten
hoe zij…