Alle inzendingen over doodmoe

zo diep, sluit ik mijn ogen, en zie het vallen van mijn tranen, tranen van verdriet; soms verstop ik me van de wereld, opzoek naar de waarheid, opzoek naar jouw sterren en dat heldere licht, ik voel je warmte en zie je gezicht; soms wil ik naar je toelopen, ik wil je zoeken in alles wat ik doe, ik wil je volgen, ook al maakt het me doodmoe…

Masker op speel maar de clown laat de mensen lachen ook al ben je down Masker op niemand ziet je verdriet maak de mensen blij je pijn zien ze tóch niet Masker op, Masker af de twijfel slaat toe al die lachende gezichten maken je soms doodmoe Masker af je zit gevangen in een val mensen lachen niet meer zien je tranendal…

Iets kan je ontzettend raken Tot op je ziel aan toe Het valt niet te verklaren Heel moe word ik er van doodmoe Waar komt dat toch vandaan Je blijft maar malen Ik kan het niet begrijpen Dat moet toch ergens zijn te achterhalen Het gebeurt wellicht niet met opzet Maar nagedacht is er zeker niet Anders zou men het wel laten Want het geeft…

Als ik droom dat ik doodmoe wegzak in een witte smetteloze wereld, waarin ik gewichtloos zweef, de eeuwige pijn in mijn lijf verdwijnt en ik geen zin heb terug te keren, weet ik zonder verdriet, dat ik stervende ben en dat het goed is, mij niets onmenselijks overkomt, geen lichamelijk aftakelen na vernederende geestelijke mishandeling…

ik vul dag en nacht met dromen misschien wel tot overmorgen laat maar dan kan ik niet meer komen spoedig zal de eeuwige niet meer schromen je hart telt weldra de laatste maat je wist wat ik ging zeggen “ ik weet wat je bedoelt ”, zei jij de stilte nam het over je was doodmoe al haast weg bij mij nog even…

water mijn stem trilde het was waar hier zag ik nog haar voetstappen in het zand ruiste nog de bries door het losse zwarte haar verliefd dwalend over het strand "selamat djalan" riep Indië haar toen nog toe "zal op je wachten als je morgen weer komt mijn stem zal blijven roepen" "ja ooit, ooit kom je terug ook al ben ik dan doodmoe…

Doodmoe heb ik nu ook geen puf meer, om uitgeslapen op te staan. Dichters zijn wakkere helden. Dromers zijn bedriegers. Dromen zijn bedrog.…

Doodmoe leun ik tegen de nacht. Donkere engelen gaan in mij liggen onder de lakens van mijn bestaan. Een onmetelijke angst lokt mij bruut en genadeloos en sleurt me naar de diepte in mijn lichaam. Een eindeloze schreeuw splijt mijn gekwelde lippen en vult de stilte met pijn en verdriet.…

Ze heeft voor mij gezongen, En ik ben doodmoe. Slaap zacht lieve meid, Maak vele mooie dromen, Zegt papa mij altijd, De zon zal snel weer opkomen. Dag speelgoed, hallo papfles, Wie leest er vanavond voor? Een verhaal met een prins en een prinses, En krijg ik een kusje op mijn oor?…

Hoor, ganzen trekken over in de nacht, terwijl ik wakker lig, doodmoe van praten tegen de bezoekers die zichtbaar zaten te vechten tegen hun tranen. Hoe zacht moet het donzen kussen zijn van de vacht van moeder gans als haar jongen zich laten troosten onder de blanke verenpracht? Hoor, ganzen trekken over in de nacht.…

ik ben doodmoe maar kan de slaap niet vatten want in mij daar voelt het koud en kil waar het gister nog zo vol van was daar is het nu heel stil en het stomme is, ik heb het zelf gedaan omdat er opeens iets knapte en er twijfel was heb ik het laten gaan waar ik gister nog van dacht wat valt er te verliezen daar heb ik vandaag niet voor…

op boeren kapen klanten weg roepen hard BOE hooligans knokken graag met ME nare toestanden in de stad achter Duin en zee groepjes viruswaanzinmensen eisen STOP anderhalve meter virologen vrezen nieuwe uitbraak rustig aan is beter verpleegkundige artsen zijn ook voorzichtig worden bij voorbaat al doodmoe…

Kleine tongen, wit of groen, steeds dunner, met een scherpe rand, zo doodmoe in hun plastic bakjes: niets voor een inventarislijst. Zeep, soms met barstjes, erf je niet, daar branden ovens voor. --------------------------------- uit: 'Een huis verlaten', 2012.…

Daag’lijks in de weer met klinkers, kwam hij ’s avonds doodmoe thuis. Sprak nog slechts in medeklinkers: nam zijn werk niet mee naar huis. Zijn vrouw was het na jaren moe en voegde hem wat narrig toe: “Je moet eens duidelijk gaan spreken.…

Onder zo tragiese omstandigeden werd hier de wereldkampioen doodmoe. Op deze col zijn velen losgereden, eerste categorie, sindsdien tabu. Het ruikt naar dennengeur, Sunsilk Shampoo, die je wel nodig hebt, eenmaal beneden.…

Ik krijg er hoofdpijn van word doodmoe van de schijn die de wereld dichtbij brengt maar zintuigen verweesd laat.…

Werken met tegenzin is een kwelling, maakt ongelukkig het is ontbreken van welzijn geluk is een levensbehoefte recht op geluk zal niet in ‘n grondwet misstaan bij ‘t ontwaken drijven som- bere wolken het bewustzijn binnen van de werklieden ze spelen hun rol, doodmoe door discrepantie tussen…

Ik mis je nu heel erg We moeten vandaag je as gaan bijzetten Ik kijk er tegenop als een berg Heb het gevoel dat ik geen stap kan verzetten Daar ben je dan vanmiddag Zomaar in een pot Ik mis een hartslag Is dit dan wat men noemt het lot Ik voel me helemaal verdoofd Ik wil weer eens naar je toe Want van die vragen in je hoofd Word je doodmoe…

De bladeren vallen vroeg dit jaar ze zijn het ademen doodmoe in mijn longen rookt de industrie walst het staal van hoogovens. Niets te laten dan een dubbele punt: Zoveel tijd moet nog worden in de prille ruimte van mensendingen met mijn handen raap ik scherven lijm ik eigen beelden in woorden.…

maken, mijn keuzes maken stoppen met die lessen op maandag waarvan ik – plotseling – weet dat ik daar al jaren minder zin in had gaan fitnessen om te werken aan het buikje dat ik eigenlijk nog niet heb plotseling weten hoe ik die receptie ga doen die ik anders wilde laten zijn één nacht was het maar waarin ik dacht dat ik doodmoe…

Laat hem met rust zonder uitleg hij kruipt niet voor de lol steeds weg overal weer mensen om hem heen hij voelt weer aan als steen hij is een hobbyist pur sang alles doet hij alleen en al heel lang tot inkeer zal hij echt nooit komen alleen zijn heeft voor hem grote waarde dat is zijn betekenisvolle geschenk op aarde eigenlijk is hij doodmoe…

Doodmoe maar in extase op de Mont Ventoux, in vrije val beneden komen. En hier naast jouw eerste trage trappen 'naar de ijsboer toe'. Als je met je zoete zomermond weltrusten zoent, weet ik de top heel ver achter de open ramen. Maar jij, ik en de jongen in mij vallen even samen.…

zojuist schuw naar buiten te gluren terwijl de sneeuwstorm in en om jou alles wat een dag de moeite waard maakt meteen al in kilte leek te smoren Met wat nog rest aan uitzicht groene thee bij de naaste buren die alles wat teer en gevoelig is steeds in orgaan en hersenkwab tot in het radeloze toe beroeren Terwijl Sysiphus gaat wringen doodmoe…

nu zit ik hier met mijn verdriet Alleen en heel geheim Want zo slecht mag ik echt niet zijn Ik word knettergek van mij En de rest van de wereld erbij Daarom kan ik aan niemand Laten zien dat ik leef op de rand Pas op als ik naar je lach Het kan zijn dat ik je graag mag Maar misschien is het toneel Het vermoeiende spel dat ik speel Doodmoe…

Hij schiep niet uit het niets, was stuurgroeppresident, Schreef voortgangsrapportages met Gabriël cum suis, En als na versie vijftien Gods stuurgroepje doodmoe is, Stuurt men – ‘zo moet het maar’ – die tekst naar ‘t parlement.…

De helende meesters en meesteressen buigen zich over mijn welzijn ° ziekenhuisopname Het lijf is verzwakt en doodmoe Het ochtendritueel loodzwaar Ik zink in het bed op zoek naar nieuwe kracht ° koffieronde Ja Graag Mijn ogen vallen dicht Als ik ze open staat de koffie voor mijn neus Moeizaam en traag kom ik omhoog en is mijn hand…

raak uitgeblust word doodmoe knars knel wring niet langer doorkruis kolkende luchtmassa's zoek het hogerop Dood, in feite zijn we naaste buren dagelijks kruisen we elkaars pad het licht brandt zelfs 's nachts bij jou bedrieg ons nog even voor de schijn…

Het mag nu wel gedaan zijn, met beesies, plopmuts en ander gedoe, ik krijg gewoon een hoofdpijn, van autogetoeter word ik doodmoe. Het mag nu wel gedaan zijn, gelukkig houdt het ook eens op, voetbal op elke zender is geen gein, het liefste roep ik STOP!…

In het park gaan wij liggen op doodmoe gras, in de verte murmelt de stad. We kijken tevreden omhoog, hij en ik door de takken van de plataan. ---------------------------- uit: 'Hoor de stad', 2015.…

Doodmoe tegen het hek trillend van angst de longen uit het lijf gezongen. De hele wereld van ver en nabij in de kamer twee bulderende zonnen op een witte muur. Op een bed van veren schilderen gewonde engelen tussen droom en daad het verre licht.…