Holocaust
Als ik droom dat ik doodmoe wegzak
in een witte smetteloze wereld, waarin
ik gewichtloos zweef, de eeuwige pijn
in mijn lijf verdwijnt en ik geen zin heb
terug te keren, weet ik zonder verdriet,
dat ik stervende ben en dat het goed is,
mij niets onmenselijks overkomt, geen
lichamelijk aftakelen na vernederende
geestelijke mishandeling in ‘n schurftige
barak, ver van alles waar ik van hou.
Hoe kan de wereld verder gaan alsof er
er niets is gebeurd en god de mensheid
niet doortrekt in zijn cosmisch closet?
Inzender: Janneke Koster Baas, 29 april 2010
Geplaatst in de categorie: oorlog