Alle inzendingen over dragende

Dragende krachten die mij omwentelen Giften mij toebedeeld Ik neem jou aan Wat ik jou geef komt uit mijn hart Blauwe hemel doordrenkt van geluk Terwijl de zon ons kust Voor altijd ben jij de mijne Net zoals die twee Voortgekomen uit liefde Anoha yeha-noha è ti mèjeje Ashani…

gestroomlijnd drijven op dragend water de kust bereiken en aanspoelen op het strand het luie lijf koesteren in het zachte zand tijdloos wachten op vloed op wassend water in warme stromen steeds dieper verdwijnen in voedend water ademloos overleven stilte in een wereld onder water verborgen bodem van bestaan…

ik schaduw droevig langs bergen alleen sluimer in de mist dwaal rond mijn geheimen dragend gewond, mijn hartzeer zwaar als steen nachtwolken varen van de hemel heen waar het enkel stil is mijn ziel vliegt uit waadt in eenzaamheid door een wolkenmeer verslonden versmolten in het blauw weent de aarde mij in herinnering…

Verdraaide woorden pogen klare beelden te scheppen met verleidelijke contouren, letters zoeken dribbelend een weg om zich te schikken tussen het witte cement, dragende stiltes worden ingelast zodat de zinnen ramen krijgen om het innerlijk te verhelderen, punten twijfelen nog even over hun mannelijkheid maar de vrouw heeft hier beslist…

als jouw wangen rusten in mijn handen jij ze aan mij toevertrouwt dan laat je ze zonder woorden toch nog schuchter bevangen je huid roept met zachtheid kom, wil je mij dragend raken ik voel je dan zo tastbaar dichtbij om je adem te smaken en de tederheid in je ogen spreken zomaar als vanzelf zielsveel van nabij laat ons samen…

ik zag de weelde het vruchtbare groen van een ingezaaide akker de leeuwerik hipte er zijn dagelijkse ritme zong als nooit tevoren zijn vreugdeklanken melodieën van het leven zo dragend ver te horen het onberispelijke vertraagde mijn tred, de haast waarmee ik dacht te gaan in dit geschapen beeld ontmoet ik de bemoediging daar…

in een dragende schaduw,....waar de schreeuw klinkt van de raaf beschut kunnen tanen......... in de levensboom van de bezwaarde…

zij, peilloos dragend de horizon van kijken naar. Wat? Ge wilt mij? Ja?…

het ademt wanneer winter de bomen aftast zoals jij de dagen op glazen kalenders langzaam geboren en verder dragend, ver weg van kaartranden met eenzelfde oceaan die binnen in golven en verklaarde waterwoningen de lucht recht hangen het ademt, jij ademt in blauwe kruinen en zelfs op een uitgewiste dag als deze…

De lente heeft ons weer haar schoonheid gebracht met een groene oase en bloemenpracht de vogels die haar bezingen haar gouden regen en het paars van seringen hun aanblik een zegen het gras bezaaid met boterbloem, madelief en fluitekruid haar kleed dragend met gratie als een jonge bruid en weet ze de aarde ieder jaar weer in geuren…

De grote roergangers van deze tijd, alle rimpels met zich dragend van de levenszee, vrezen geen verzet van de domoren van het verstand: ´wie denkt, denkt vroeg of laat wel met ons mee´.…

het meisje met vragende ogen dat iedere dag buiten speelt en stoepkrijt met vlijt regenbogen het meisje dat nimmer verveelt de liefste met plagende zinnen met dromen haar lippen bekleed die grenzeloos willen beminnen de liefste die nimmer vergeet de moeder met dragende armen in iedere hartslag haar kind het thuisvuur dat jou blijft…

Wat soms te zwaar weegt op de dragende schouders die bepalen hoelang die last zich draagt.…

met haar Dat ik het niet voelde Net als overdag met hen Observerend Sportend; werkelijk geen Centje pijn Het was als elke avond met haar Nadat het was gebeurd Net als overdag met hen Denigrerend Spottend; leven was niet Altíjd fijn 'k Verlang, als elke avond naar jou Naar toen jij hier nog was Net als overdag naar werk Redenerend Dragend…

Kromzwaardig baardige langkrulhaar dragende duvelstatoeagejager, waart gij in de krochten van uw ondergronds maniakaal subterrane universum doorwadend labyrinten der gestigmatiseerde grofstoffelijk vibrerende zilvermijnen?…

Ik zocht akkoorden waarmee ik een melodie kon componeren klanken vragend dragend klagend vloeiend tot een waardig afscheidslied ik hoorde maar verstond het niet ik zocht naar zinnen waarmee ik tekst zou kunnen schrijven woorden klinkers letters die mijn onbegrip konden weerleggen maar ik zweeg wist niets te zeggen Ik zocht…

torst het soms als Hercules de aarde langs smalle paden en diepe afgronden haar vereelte voeten stevig op de aarde plantend bij de zilverberk waar verdriet haar herinnert verwijlt zij, het besluit haar eigen weg te gaan hernieuwend over putrand staart zij naar dat geheimzinnig wezen meisje vrouw moeder de schepping in zich dragend…

rien ne va plus in deze tempelsamenleving waar de woekeraars en wisselaars het leeuwendeel beloven rien ne va plus in deze casinocratie waar wij blijven spelen inzetten verhogen op de minste kans rien ne va plus waar vele kleinste de weinige grotere dragend dankbaar moeten zijn waar het economische belang honger waard blijkt…

Alleen haar zachte vriendelijke stem laat mijn verhaal schitteren via een dia de kenmerken glanzen op melodie met accenten door een dragende aria. De waarheid ligt in het midden het lichtpunt voor onze toekomst de kern die bruist en kan berusten bij het stralen tijdens zonsopkomst.…

Iets wat was maar niet meer is Is verleden tijd maar in de toekomst lijd ik Dit gemis is haast niet dragend Zo nu en dan ben ik daarin ook verloren Probeer ik mijn weg te vinden Door afleiding is de wereld wat zachter In mijn hoofd, waar veel in gebeurt Door te werken aan positieve gedachten Laat ik ook negatieve gedachten toe Hoe zwaar of…

Een pettendrager is een aandachtvrager voor een heel gevoelsleven onder de last van een pet dragend beleven. Over wat valt verbergen soms te tergen, maar soms ook vreugde om de arbeid doet geven. Die vreugde om de arbeid wordt beleefd en wordt benijd. Schenkt erkenning aan een drager waar men niemand snel over hoort klagen.…

in zijn woorden is hij hoe zij hem bedacht : onbehoedzaam, maar dragend nabij maar draaglijk en bij haar maar niet rond haar laatse porie in zijn woorden is zij vaak onverwacht afwezig of onpeilbaar diep, en lacht ze als iemand die alles heeft gezien, in die woorden leeft een hang naar meer dan is, zo wacht hij op het leven, totdat het…

o die berk ouder geworden geel iel blad na blad valt hij af naar het dragende toe Meneer Jeronimo 6…

tussen spiegelende wimpers, koolzwart getint, kijken herfstbruine ogen verlegen van mij weg een broze blik zoekt dragende aarde maar lijkt er niet te geraken ook niet als ik jouw warme zucht voorstelbaar in mijn handen leg misschien door de vochtige glans uit vertedering door een glimlach die ik je schenk lippen als breekbare…

water verdwijnt het geluid van de zee ik luister, tast aan de beweging van stilte van golf naar golf naar de holte van mijn hand luister, hoor het kind dat op meeuwen vliegt naar jou zwaait vloedgewassen, op weg naar liefde - wie speelt er met het lijk van de maan - * voor het raam is de dag zo zacht, zo vanzelfsprekend dragend…

Des wereld wildernis wil ik verzoenen, lippen drenkende kameel vol bulten zijn, wonden en builen dragend van de reis door brem en kuilen. Reikt het tot zwerk, dit zachte oog dat sap weent van dorst? Rijst er een horizon als ik u mijzelf reik, versmachtend?…

ze valt voor mij of ik door haar we vallen met elkaar zij in mijn haar haar sluiers waaieren en wassen weerspiegelen zich in grote plassen verdichten zich in kou haar schoonheid als een witte deken of kristaldoorzichtig zwaargewichten dragend op bevroren beken jij bent de regenvrouw die met mij wandelt langs de regenbogen je…

Vermengd met waarvoor ik ben gezwicht, niet langer meer van schuilend zwart, rent hij weg van mij, dragende zijn eigen licht. Terwijl mijn trouwste zo mijn leven tart vraag ik of hij zich niet met mij verwart. Hij richt zich op en lacht heel even: "Daarvoor ben je met anderen teveel verweven."…

ontvangend wat je ziel mij zo naakt laat zien je komt uit een landschap van meer dan wind en wolken waar het wonder van herkennen zich strekt, vanuit je slanke vingers naar mijn zielengewoel je rust blijft helder woorden schrijven, laat vogels vliegen naar een hoge lucht waar speels en ongerijmd je klanken mij verwennen in die ene, dragende…

mijn geleide dag zweeft door de verstarde geest en weet dan ook doorgaans niet waar hij is of is geweest misloopt tevens het gevoel van een dragende aarde doch wees niet bevreesd sist mijn streber stoer en koel ik ben als de doorsnee mens: een alom verspillende beest met een slijtende waarde mijn hart en hoofd steunen immer meer op…