Netgedichten

netgedicht (nr. 23.385):

Welvaart

mijn geleide dag zweeft
door de verstarde geest
en weet dan ook doorgaans niet
waar hij is of is geweest

misloopt tevens het gevoel
van een dragende aarde
doch wees niet bevreesd
sist mijn streber stoer en koel
ik ben als de doorsnee mens:
een alom verspillende beest
met een slijtende waarde

mijn hart en hoofd steunen
immer meer op stijve stelten
en inmiddels tot vurenhout vervaagd
maar door de tijd hebben de longen,
opdat mijn ziel wordt weggejaagd,
steeds vaker zuurstof bedongen

Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 28 november 2008

julius-dreyfsandt

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: welzijn

welvaart

verstarring

3.0 met 17 stemmen

594

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: Hilly
Datum:: 3 december 2008; Prachtig zoals jij de dingen weet te omschrijven. Grote klasse!

Naam:: Margreet
Datum:: 29 november 2008; Het meebewegen met de elementen aarde, water, lucht en vuur, for the time being, je mag er zijn

Naam:: elze
Datum:: 28 november 2008
Email:: e_r_schollemahotmail.com; Troost je Hans met de gedachte dat er ook kunstledematen in de handel zijn, maar dit gedicht doet me wat.
Dit gedicht maakt mijn leeftijd.

Geef je reactie op deze inzending: