Alle inzendingen over drijvende boerderij

En van al ´t Zijnde, drijvend Verdwijning in, zie ik geen einde of geen begin.…

Mooie blanke waterlelie schoonheid van de natuur Drijvend op het water overweldigend en puur Mooie blanke waterlelie lyrisch als ik je zie Omringd door zoveel water perfect in harmonie…

drijvend op het water met niets dan de golven zacht wiegend het smalle hout gespannen lijn doorklieft het blauw duikt onder geduld beloond zilver spartelt vandaag genoeg te eten…

Ze loeit een paar keer hard op de boerderij en zet dan de aardappelen op het vuur.…

lui als een sultan alert als een jager dobbert hij voort op golven van gebeuren zonder plan drijvend op avondrood weet hij zich geborgen in de deinende schoot van het ogenblik verpletterd door de orkaan overkomt hem stilte…

Voor mijn vader Eelt op je handen Eelt op je ziel Toen er alleen Vermoeidheid en Nauw'lijks vreugde Nog te ontdekken viel…

De dominee die de emoties van mijn verwarde moeder onder controle hield duldde geen pottenkijkers tussen de wijkende muren van de oude boerderij nam hij een ei mee uit het kippenhok in kale vleugelslag verloor hij zijn veren verliet hij de hoeve op zijn kreupel paard.…

ik weet de polder in je blik kaarsrechte sloten samenvloeiend aan een verre horizon zie wolkenluchten vluchten in een oneindig blauw je trouw aan mens en beest op het ouderlijk land geboren en getogen op de boerderij wie heeft er tegenwoordig nog zo’n blik als jij…

Hendriks was een naam uit de polder met vette laarzen in de klei een graanbedrijf, een boerderij, maar zijn ongebreidelde muziek klonk nu bij mij op zolder Hij maakte me zo high hij raakte me fysiek en in mijn jeugdig hoofd ontstond de kick van een ongrijpbaar bestaan vanaf dat ogenblik was het met mij gedaan…

Het oude van dit land Oma met de breistokken Opa aan het werk De pastorie Het café na de mis Katholiek zijn Of anders Het gekissebis Het dorp De boerderij Verfijnde mensen De elite De stad Nu is iedereen vrij Vrij om te denken en te geloven Er is een kaars die zal doven…

het is droog laten we wat lopen of zullen we kaarten nee bijna etenstijd tafel dekken dan maar waterkaarsjes doven drijvend in ‘t voorbije vredig bijna rook je pijp…

het zwartgeteerde vissershuisje de door het zout gegeselde planten het uitgewoonde huis de wapperende was de eindeloze kiezelstranden het roestige ijzer op de doodlopende weg voorbij drijvende gedachten onderweg jezelf even kwijt zijn…

boerderijen met gulle hand over het oude land uitgestrooid een beekje een hooiberg een tractor in de verte koeien vredig zonder doel van het ene hier naar het andere op het centraal station fiets gejat en nee ik heb geen euro is er gelukkig weinig meer van te merken --------------------------------------------------- uit: 'Planeet…

de weg is recht in Hebrecht het gehucht onder de hoge lucht de stilte is echt het waait lekker alleen een specht een landbouwtrekker boerderijen akkers, gras bomenrijen waterpas langs die ene weg ik verder rij Hebrecht is alweer voorbij…

de lange schaduw van een monnik de schone was die buiten hangt het dak vol gaten na de wervelstorm verweerde muurtjes naast een verlaten boerderij in de zon sporen slechts van menselijke aanwezigheid kijk traag aandachtig naar die verstilde langzame leegte…

(uit mijn zustertijd) zuster in huis zij loopt op ervaren voeten menig keer geveegd villa, rijtjeshuis of boerderij iedere keer een ander verhaal andere zorgen verpakt in ieders eigen taal voor korte of langere tijd Magda Haan…

Walsend langs het glas, Druipend van verlangen, Amberijzig drijvend in je bedwelmende ogen, Om dan te verglijden Langs je zoetgevooisde tong, Tongstrelende amandellikjes Proeven zich een kronkelweg Langs mijn ruggengraat Naar de fladdervlinders In mijn buik, Nog een kusje..…

en ik droom mezelf naar de drijvende wolken ik wieg wat woorden in het zicht van het licht bij de zon is niets verloren wordt liefde geboren ik fluit mijn heimwee naar de vlucht van de vogels ze kennen het refrein zoek mij maar niet ik wil daar wat langer zijn want daar, daar voel ik geen pijn…

Om al het aardse lijden te vermijden, Sloot ik me liever van de wereld af, Met geitemelk, wat sla en wijnkaraf, Verbeidde ik bedaard het eind der tijden. Er kwam al snel een einde aan mijn nood, Want onverwijld verveelde ik me dood.…

verdriet is die oude boerderij te strak omarmd door de hectiek van een verkeersknooppunt... gelatenheid is de quasi huislijke geur uit de branderij van Douwe Egberts die neerdaalt op de hoeve zelfs met de deuren stijf gesloten en de blinden voor de ramen jaagt de nieuwe tijd ons op de boer kan het beamen…

Het beeld, zo snel en traag haarscherp in flarden vaag zo te vliegen zonder vleugels drijvend op de ijle lucht zonder bit en los van teugels transparant in vrije vlucht slechts hemelblauw als hindernis morgen blijkt al geschiedenis.…

Roerloos Drijvend door Het gladde oppervlak Serene stilte Ruw verstoord Door een plonzende kikker Niemand Zingt een requiem Voor zijn langste reis Het einde Van de vijver Komt snel naderbij Voor de pas gestorven eend…

In de tijd van de boerderij met beppe aan het raam omringd door groen, kei en wei het jongleren met tast en mimiek rituelen van een warm Kat'lyk daar ontwaarde zij mijn parelig slijm, mijn drebbe mondelinge, ritmische vermaken gelukzalige ledigheid hoor 't jong eens kwaken.…

Hij bestaat nog de boerderij in mijn geheugen. Ook neven en nichten weten ervan nu is er gras, bomen en een oude man met een boxer. Een plas op de plek waar mijn oma kookte, drollen waar mijn opa rookte... Toch laat ik een traantje als ik daar sta en denk aan opa met zijn roestige spa.…

zijn lucht is niet strakblauw het spel van wolken gaat aan hem voorbij hij die vroeger leefde met het weer meester was op land en boerderij schouwt de dag verdwaalt in tijd en woorden die hij niet begrijpen mag het uur gaat traag en in een ander perspectief het onderscheid vervaagt van wie ben jij er een mijn lief…

zij dwarrelt mij voor ogen uit het laatste oorlogsjaar mijn hart slaat over het is weer net als toen ik door de weide schoof en zij zo traag en vlug bewoog nu zie ik pas hoe groot hoe levensgroot haar aandacht was die doet niet onder voor gebed ----------------------------------------------- zonneleen 34 www.abelstaring.tk…

Elke dag was ik op die kinderboerderij ‘s morgens konden de kippen me al horen ‘s avonds liep ik te geiten in de wei en ’s nachts zag ik hoe een lam werd geboren Elke dag was ik er met mijn beste vriendin samen raapten we eitje voor eitje samen speelden we boer en boerin en samen gaven we namen aan elk geitje Elke dag waren we er tot…

Je hebt de melkbus geopend en in de bron gestaard van je dorst; het deksel paste precies op je hoofd; zo zwom je met je tong in het witste dat je waste; je dronk het mooiste vlies, doordrenkt van lucht, opgespaard uit de bus, deed je het wonder dicht; je hoorde hoe de melk getild werd naar de avond toe; op het schelpenpad stond je, zonder handen…

De boerderij, het is mijn lust en leven, intens ben ik aan dat bedrijf verknocht. Elk paard, elk schaap raszuiver, op die tocht naar ‘t stamboek kruis en fok ik zeer gedreven. Laatst werd ik door een veekoopman bezocht die wat ik deed als prutswerk heeft omschreven.…

Hoe vreedzaam ligt dat dorpje Daar aan de voet des heuvels, Met al zijn boerderijen, Zijn kleine lage hutten. En bruine rieten daken, Met groen bemoste vakken, Zijn peer- en appelboomgaards, Zijn brede lindenbomen, Die wandelpad en hutten Omschaduwen en koelen!…