Alle inzendingen over drijvende boerderij

Geen speelzaal heeft er nog een plekje vrij, wanhopig zie je ouderparen spieden naar ruimtes die nog kinderopvang bieden. Een gouden greep: de peuterboerderij! De ouders naar het werk, het kroost speelt buiten, de BurgerBoerBeweging: niet te stuiten.…

Veilig binnen de ligusterhagen, rijen zich de boerderijen op de rug der glooiing.…

drijvend spiegelbeeld hooghartige sierlijkheid slechts oog voor elkaar als beiden de mooiste zijn waar moet je anders kijken…

Minister Veerman is een ritselaar, met nevenfuncties en met boerderijen die blijkbaar zonder hem niet goed gedijen, met foutjes hier en slordigheidjes daar. Als een gladde aal kan hij ontsnappen en voelt zich niet gedwongen op te stappen.…

maar de boerderij stond er niet meer er was niemand alleen struiken, gras de wandelaars vreesden dit wonder als de donder renden ze weg zouden mensen geloven wat ik zeg ?…

Was ze maar een waterhyacint, waarop een prachtige bloem stond drijvend op het waterland enigszins in bedwang gehouden, wilde ze niet verschrikt reageren en het wateroppervlak overwoekeren was er maar een snelle vermenigvuldiging die haar vormde tot een tropische omvangrijke plant.. drijvend, maar niet vergeten aan de oevers.…

aan dek is nog geen woord gehoord Het slappe zeil, de drijvende bijl iconen uit vervlogen tijden de zee zwijgt, een eerste pijl landwaarts, bode van een komend lijden.…

Als je stilte kunt omschrijven met een veertje in de blauwe lucht Is het klankloos drijven in de lichtende schijn van een diepe zucht…

het liefst verslenter ik de zwaarte van de zondag langs waterwegen die mij dragen kunnen als een verstekeling verborgen in hun stroom, tenslotte opgenomen drijven naar bestemmingen waar een ander woord verkondigd waar geluisterd en gefluisterd wordt maar ook intens gevierd en liefgehad met allen die ooit waren en die nú zijn…

Mijn hart gebroken In duizend stukjes Drijvend in de rivier Die mijn ziel is Golven zwaar klotsend Die de stukjes vermenigvuldigen Langzaam vervagen ze Totdat de donkerheid ze heeft opgeslokt…

Tussen hemel en aarde ligt een horizon van zee. Moeders in gammele armen gevangen, op drift door onbetaalbaar verlangen. Het water van de zee is bitter en zilt, door alle leed en alle tranen verspild. Tussen angst en hoop ligt een wereld van verschil.…

nog steeds in de nacht ook al is het dag gaan dreunende tonen door de zware lucht of maakt een snijdende flits telkens weer in het heden gewag van de dode tucht ook zijn er zielen, vele miljoenen in getal, die lijden in de gedachten van hen die overleven de oude vijand is verdreven doch in een andere gedaante hebben we nooit echt…

laat ik me los in de fantasie waar tijd stilstaat hoe echter dan echt dan wie ook ben jij tillen samen nevels op drinken hetzelfde zoet zachte licht zien de ochtend blauw ervaren aarde als een honingzoet bed ons blijvend vasthouden een drijvende kracht dat me telkens terugbrengt naar jou…

“Het is de dure menselijke plicht, Ontheemden op de aarde op te vangen.” “Welnee! Straks komt, - ik voel de bui al hangen, - De hele wereld binnen. Grenzen dicht!” Zo is, nu wij elkaar hierom vervloeken, De Europese eenheid ver te zoeken.…

– wereld in wording ontdaan van oude, getekende huid verwordt het rood tot vruchtbaar grijs; de heuvels tooien zich weer, langzaam, tonen trots hun nieuwe tijd gesproken woorden van stilte verwarmen mijn handen rustend op je ogen; ik voel jouw verten: groene heuvels drijvend in het witte licht…

In Twente is men driftig aan het werven Ontspoorde jeugd moet naar de boerderij Ze moeten aan het werk daar, zodat zij De discipline van de boeren erven Daarna lukt het niet goed meer met de vrouwen Omdat ze dan nog meer van beesten houwen…

Eeuwenoude gebinten, Kromgetrokken door de tijd, Dragen het dak dat Mens en machine beschut Tegen storm, water en sneeuw; In alle eenvoud bieden zij Bescherming tegen aanvallen Van buitenaf - En nu wappert aan de noordkant illegaal Dat vale dundoek, www.mijnpedicure.nl, Binnen een paar weken al Goor geworden nieuwigheid, Duurzaamheid…

Ik heb naar de Tweederdeweg gezocht, Die in Nieuw-Buinen haast niet was te vinden. Ik moest daarheen met vrinden en beminden, Naar iets waarvoor ik kaartjes had gekocht. Geen flauw vermoeden had ik bij het boeken Mij naar die weg een breuk te moeten zoeken.…

balonnen zou ik willen blazen bolle kleuren zwevend boven ´t feestgedruis in een mandje - samen - wuivend drijvend naar hoger sferen.…

ik hou van jou met warmte en trouw zomerse hitte en winterse kou zalig beminnen tussen langs zingen over en door drijvende zinnen nu jij…

De laatste boer zit bij de pakken neer, omdat zijn boerderij is opgeheven. Wie ’t Nederlandse landschap nog wil zien die kijkt maar in een glossy magazine.…

Kuilbalen, Staat er eenvoudig Zwart op wit In het halfhoge gras Voor de boerderij Waar mensen wonen Die we nog nooit Hebben gezien - Achter de gevel Woont een raadsel - Deze dag, Elke dag…

Een kind dat opgroeit op een boerderij Blijkt goed gewapend tegen allergenen Het kan zich daar van jongs af al in trainen Ikzelf ben niet van allergieën vrij En welke ik als ernstigste beschouw Die doet zich nu juist voor bij Boer Zoekt Vrouw…

Stuurloos drijvend kreupelhout, golvend op de zee. Varend in onzekerheid, de storm trekt hem mee. Hoe ongewis zijn lot. De drijfkracht, zijn gewicht. Voor een oceaan is zijn massa veel te licht.…

Het lammetje dartelt O zo lustig blij en vrij rond de wei van de boerderij Hoezee het is weer mei, zingt het boertje vrolijk en blij: Dra weer 25 kilo shoarma derbij.…

Boerderij is weg, maar het model verbreidt zich in de ontmoeting. De ronde tafel, het luisteren naar elkaar, het ieder helpen. De echte liefde voor en van de mensen en hele kosmos. Sneller dan het licht verspreidt zich het model van pure liefde.…

Verder dan ik kijken kan Staat toch het volle graan Van horizon tot horizon Het drijvend wolkenwit in blauw Het wiegend land van geel Alles reikt naar elke einder Alles reikt naar jou…

Volgens Amsterdamse verslagen meert men straks aan langs plastic kaden of houdt men zich schuil op drijvend zwerfvuil. 't Lijkt Hollands hoop voor bange dagen.…

In quarantaine zit ik potverdorie Op zo’n intense, grote klereboot ‘k Zit veertien hoog, nog hoger is de nood Ik zit in ’t schip, ben zeeziek, wat een story Ik weet het best: men is ook thuis besmet: Er heerst daar onverholen binnenpret!…

De grijsheid benevelt het landschap, slokt huizen, boerderijen, bomen op. Het geploegde land berust in voren, sneeuw, hagel, overgavevlaggen in top. De zwarte kraaien krijsen contrasterend met aanzwellend geluid op de snelweg. De kleuren op vier of meer autowielen slaan vloekend het ruimtelijke grauw weg.…