Alle inzendingen over droevige OR morgen

het voordeel van het heden is dat je pas morgen weet welke ellende gisteren heeft gebracht…

morgen ben ik anders morgen ben ik weer je vriend morgen zal ik stralen mijn beste vriend morgen zal ik een lach voor je sparen ik zal morgen,een nieuwe morgen maken als jij dat wil dan doe ik dat ook zolang je mij niet kwijtraakt zal ik morgen morgen voor je maken zolang jij maar beseft,dat ik morgen niet hetzelfde als gisteren ben…

Wat als ik in de sterren zien kon waar de morgen mee begon Of het morgen goed ging komen met mijn zorgen en mijn dromen Wat als ik in de sterren zien kon wat voor smoes jij morgen weer verzon Wat jij morgen weer ging zeggen om mijn grenzen te verleggen Maar nu ik naar de sterren kijk Zijn ze prachtig maar hebben ongelijk Want na…

Want morgen, is alles anders Morgen kan ik er beter tegen Morgen is het misschien minder koud Morgen….…

wind waait zoute druppels, het raam knarst zwaar om de wanhoop van de dingen ik staar voorbij bomen op de weg en het binnenwaartse zwijgen dat machteloos om de schemering valt zich in schaamte nestelt en in nog meer zand in mijn ogen ik zie vreemde witte vogels vliegen doorheen verlangen en de waarachtigheid van de nacht ze leggen…

naar klanken van muziek opgeborgen in mijn hoofd van verwachting die nog bedolven is onder een drukkende hemel met schuivend zand onder de voeten kan ik de deur weer open laten staan en het huis met frisse wind vullen kamers wil ik voeden met nieuw zweet uit haast verkalkte poriën ja, in deze nog oude uren kijk ik onder het dak van morgen…

til mij op in een nog niet gehechte toekomst waar angst geen vorm krijgt in een spiraalvormige monoloog waar heftige windvlagen zich ontdoen van zwarte gewaden en een stoet van haast rituele wendingen omver wordt geblazen aarzel niet, breng me tot waar ik zijn moet, leg jouw kinderen in mijn armen, tussen de bloemen en dat plekje,, aan…

Zo had ge eerst voor vlerken, vlaai en kerk Uw wonderdokters van het UWV -Dit is geen grap, u bent geselecteerd U kunt 3K voltijds weer aan het werk Maar dat ge nu de Gristus uit u mest Voor wild dat gene ene God behaagt Nu asielanten terminaal verjaagd Zo dik van dijken worden uitgezet Awel, ik maak mij zorgen over morgen Dat gij als Mengele…

De dag van morgen, moet nog komen, de dag van vandaag is ruim over de helft de dag van gisteren ligt in het verleden, nu alleen maar hopen, dat we onze ogen morgen open hebben, om die dag volop te beleven!…

gisteren was vandaag morgen maar hoe zit dat dan vandaag de dag om het maar niet over morgen te hebben…

zoals ik je aanraak voel ik de morgen altijd weer anders gisteren niet als vandaag de morgen is broos vol van verwachting vogel in het ochtendgloren telkens een nieuw lied dat alleen al is poëzie…

morgen is de pijn voorbij ik vertelde dat mijn kind en zij fronste een blik met een pappa dat wil jij niet weten…

Een vrouw in de morgen... Heel dicht tegen me aan... Ze slaapt....Heeft niets aan... Een vrouw in de morgen... Maar straks zal ze weer gaan... Ja..Straks zal ze weer gaan....…

morgen wordt beter de dag voorspelt het altijd maar warmer en heter ik voel de passie zweten mijn lichaam verdrinkt in verlangen naar de dag van... morgen!…

Een doodstille rivier Bewegingsloze paarden Ik zie jou hier En weet niet meer te aarden Een wind die scheert langs mij Heb zelfvertrouwen Heb jou altijd aan mijn zij En weet weer van je te houden Een tak in mijn gezicht Bloedrood langs mijn mond Ik ben voor jou gezwicht Hier in de morgenstond…

regen spoelt mijn geest verdriet sijpelt in aarde droevige grondstof er wortelen treurwilgen zij geuren naar eenzaamheid…

Wat baat mij de drank waar elk vreugd uit zuigt? En dit lief gezelschap dat nu dus zingt en juicht, Met blij en zoet gelach? Als ’t oog hier niet de liefste ziet, Die ik zo gaarne zag Speelt gij en danst vrij de lieve lange nacht, Laat mij mij zelve vermaken met mijn klacht, Die ’t hart uit droefheid dicht: Ik zal in mijn smart vrolijk zijn…

Jij zegt mij zachtjes fluister toe ach ween toch niet om wat ik doe rond bomen van mijn gouden woud klatert lief rond ‘t groene hout het water dat gevoelig stroomt mijn wens die liefde droomt Jij zegt mij zachtjes wenen toe de pijn die in je groeit en bloedt en jou zo angstig slapen laat scheurt het leven flarden weg tot enkel kou die sterven…

tijd droevig wind in grijze loop dood steekt uit dakgoten tijd neemt nu zoveel het gaf smeekte alle plekken waar je geweest was kalk zette zich af en schaduwtongen slokten je op…

en het meisje, zij huilt door verdriet overmand geen troost kan helpen verstoot reddende hand haar open jeugdige geest opgesloten in trieste smart keert zich binnenwaarts kwijnend in gebroken hart deerniswekkend in tranen wil zij geen liefde meer kennen zal haar troosteloze ziel ooit aan eenzaamheid wennen? waar zijn haar dromen heen…

Maar nu, hoe droevig hangt hij daar totaal niet meer van zessen klaar hij, die eenmaal plaste om het verst plast nu alleen maar zittend, op zijn netst. Het mannelijk geslacht toont niet meer blij zijn pracht en klettert niet in alle luister: hij plast nu slechts in zacht gefluister.…

Ik had zo graag een lenteliedje willen zingen, zo’n vrolijk luchtig melodietje zo’n sofietje-met-een-rietje-liedje; een deuntje met dat steeds weer nieuw’ geluid van die straatjongen die fluit. Je weet toch wel, zo’n licht en sprankelend riedeltje dat als een rood ballonnetje danst in de wind, aan een touwtje. Maar diep, heel diep…

het stemt droevig de naamloze dode het verzwegen kind de naar binnen gekeerde ogen van de vergeten man de krassende strepen van het rode potlood de verdwenen weg naar huis de dreiging voor het onweer de achtergebleven appels in het gras de leugens van ver weg en dichtbij de donkere toonsoort van nagelaten woorden de droefheid…

lieve postbode wij waarderen jouw werk vergeet dit niet een ding doet mij veel verdriet het werk moet misschien vlug maar alle dieren zijn pareltjes van olifant tot helaas wel stekende mug het dringend verzoek aan u allen nergens meer elastiekjes laten vallen onder andere sierlijke ooievaars beeldige uilen een…

Als ledenpop voel ik mij slap over waslijn hangen een droevige Pierrot die zijn tranen laat drogen in koele herfstzon. Een afgedankte clown ver van geliefde verwijderd een stem zonder klank geen muziek om te spelen adem zonder lach.…

Er was een droevig kind uit Maastricht die bracht een bezoekje aan haar nicht het was heel erg fijn om bij haar te zijn Zij liet haar zien: het nieuwe daglicht…

Een merrie op stal te Maasbracht, uitte onlangs de droevige klacht: ik ben op 't perron van een K.I.-station met een paardenmiddel verkracht.…

Er zijn geen klanken, voor die droevige blik. Er zijn letters, voor die verdrietige ogen. Ook al waren ze er wel, niemand kan er in deze tijd nog in geloven.…

Een merrie op stal te Maasbracht, uitte onlangs de droevige klacht: ik ben op 't perron van een K.I.-station met een paardenmiddel verkracht.…

Hij aan zijn schrijftafel dacht: laat ik nu nog even dan dit in stilte laat ik dan en dan laat ik dan glinsterend beginnen: Ging heut’ morgen übers feld Ja, zo moet het zijn. Maar hij moest droevig verdergaan: het zwakke hart, dat nog niet wist, wel opmerkte de tuingeluiden in mineur: Bruder Martin, schläfst du noch?…