Alle inzendingen over duinpan

Boven in het duinpan sta jij zwaait naar tedere gedachten laat denken en gevoelens vrij maar zult niet op mij wachten genieten van in zongespeelde dagen kijken we samen naar een golvende zee stormenderhand komen er vele vragen antwoorden drijven met de wind mee zandkorrels bevrijden begraven gevoel ontkuilen het kleine stille denken stilzwijgend…

Wij leefden, grazend als de dieren in het stille dal van een duinpan, spelend in het licht en zon en met elkaar om steeds een eerste bruiloft te vieren, beschut tegen raadselen van de toekomst en de wind, wie van ons het ruisen van de golven, het spel van elementen wilde zien, besteeg het helmgras naar de top, tuurden naar de kim en verder…

daar op het hoge duin heb ik je ontmoet starend naar de avondzon op je haren lag een gouden gloed de horizon was vol van vermiljoen de zee doorsneden met een gouden spoor weerspiegelde zich in je ogen ik keek je aan geraakt, gepakt, bewogen de weerspiegeling drong in mij door de duinpan vulde zich die nacht met gloed met sauzen, spijzen…

Zondag 22 september 2019, strand, Julianadorp aan zee de laatste resten van de zon zullen hier schijnen vandaag daarna zal wolkenweer aanbreken, waarvan sommige openbreken met regen, hagel omfloerst met bliksem en donderknallen op een duinpan gezeten in de luwte van de windrichting geniet ik van de bijna middellandse-zee-blauw ogende zee…

En heel gedwee zag ik dicht bij zee boven bij ’n duinpan bij het vervliegen van deze eerste prille schemering iets liefs als zoen zonder er ‘n zoektocht naar te doen stil, doodstil in 'n rij zeven jonge herten vlak naast mij.…

Wij allen zijn als die daarboven: Wij leven zelden hier beneên; Wij zien de volle korenschoven, Geblakerd bouwland om ons heen; - De blauwe lichtpracht van rivieren, De gele bloemen aan de kant, De vlucht van reigers en plevieren Langs drassig moer en zandig strand; - De meeuwen op de brede wieken, Boven de duinpan, verontrust,…

We liepen op een duinpan af, ik wilde er wel wat met jou, zomaar in je jas en in de kou...... maar die gedachte kwam niet bij je boven. Al gauw stond je bovenop de kam. Behoedzaam betraden we de ruggengraat van ‘t duin. Over het hele lange strand liepen maar twee paartjes.…

We waren in een nauwe duinpan weer, droog helm prikte, en keken naar de gladde zee en één lange rand van schuim en golven, hoe rollend ze de volgende bedolven ik vroeg vaag over het herhalen van dingen hoe lang hoe vaak, jouw gedachten daar ook heen gingen. weleens. Nee.…

Aan oevers, bossen en een duinpan ? Zal jou herinnering dezelfde zijn als de mijne ? En mijn herinnering dezelfde als die van jou ? Nadat jaren zijn voorbijgegaan ? Zal de plaats waar we een nieuwe herinnering maken Er over jaren nog liggen ?…