2371 resultaten.
Even, voor een eeuw
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 398 rusteloos
beweegt mijn adem
ergens laag boven
de grond
of is het mijn stem
die niet meer
bestaat
omdat ik zwijg
onder natte rouwkransen
van gras en water
te vroeg komt
elk geluid, als hagel
op getelde uren
alsof duizend nachten
drukken op het landschap
van één dag
ingezwachteld
onafgebroken stil
draag ik
de transparante…
Allerlaatst
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 1.301 Toen de dauw nog sprankelde
Op de wankele broze takken
Was ik het, die wankelde
Eindelijk weg van de pijnloze ongemakken
Toen de mist eindelijk verdween
Kwam je langzaam naar me toe
En jouw oneindige lach verscheen
In mijn allerlaatste beetje moe
Het licht kaatste in duizenden stukjes
Echo's van de laatste regenbogen
Duizelend van al deze…
hoe stilte zichzelf schrijft
netgedicht
4.0 met 43 stemmen 1.605 in dat laatste woord
past alles
de stilte en het tegenlicht
de verwarring van poëten door
het telkens nieuw geluid
van rivieren en rotsen
onder het gedichtendak
van een kathedraal
waarin vrijheid duizelt
om de duizend kreten, de tweestrijd
in hem of haar
om het zwijgen van de stenen
en de eindeloze ogen
van de minnaar en…
Met gebalde vuist
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 123 weer vlagt het doek
strak in de heersende wind
de echo’s van duizenden kelen
zijn gelukkig verdwenen
stenen beelden
met gebalde vuist
vormen nog het decor
van wat teloor is gegaan
maar aan de grenzen
van het plein speelt venijn
alweer de dubbelrol van
lotgenoot en vriend te zijn
niet confronterend
toch gedwongen en met pijn
weer…
Wensen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 778 Er zijn vele, vele mensen
met net zoveel,
of meerdere wensen,
soms wel duizend in getal,
alsof het met minder
niet toekomen zal,
maar mocht men ziek zijn,
is die ene wens hij
staat altijd centraal,
de wens om gezond te zijn
hanteren we allemaal!…
Tijd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 161 AMSTERDAM – De Sahara bood duizenden jaren geleden mogelijk onderdak aan vele soorten vissen. Dat hebben Britse wetenschappers vastgesteld.…
Van tijdelijke aard
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 98 Duizenden keren opgestaan,
ik blijf degene die ik ben.
Zijn dromen de waan van de dag
of een echo van een oude stem.
De stem van iemand zoals ik was.
Die niet meer is zoals ik nu ben.
Als iemand ontwaken zal,
eeuwen na nu, ergens anders,
is dat zo’n zelfde ik als ik nu ben?
Of was ik nooit meer geweest
en is niets meer zoals het was?…
nathalie
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 247 sterrenogen
schitteren me toe
omkranst door
het weelderig groen
dat haar heet
bronsgroen,goudbruin haar
weerkaatst het licht
van duizenden zonnen
intense blijheid
die als uit kinderogen straalt
verbindt de doffe willekeur
van ons,volwassenen
die teveel weten
om nog onbevangen te zijn
jouw naam is een lied
als een paradijs
dat ik mee-neurie…
de dood als een lustig subject
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 117 wat verkrijgt de dood in zonden
die weemoedig kwetsbaarheden
raken, een gestalte zonder vlees
het verlegt des krijgers moed en herrijst
als duizend soldaten in mijn hand
het verhardt zoals de stolsels die
hersenen verkrampen en bleke delen
het schaambeen markeren
met een oud medaillon
het verstijft en verteert en reïncarneert
in goddelijke…
droomwens
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 120 zwaluwen boven de stad
ze waren er ooit om mee te schrijven
aan een lange zomerzucht
maar nu de lucht geen tekens geeft
van wetsveranderingen, neemt het af
hun graf gegraven door ons, mens
op een terras zit stil een jonge vrouw
ze droomt in duizend witte tinten
over wat ik wensen zou
schoon
gezuiverd
door het bloed van alle dagen…
meerwaarden
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 100 vandaag het brood gesneden,
de dag betredend met een zwaai
naar kind en kraai
duizend voetjes in de tijd
vogels zingen goedgebekt
doorspekt met vrij gefladder rond
hun voederhuis
bij mij
scheld mijn schulden kwijt
zolang het duurt
het leven schuurt al lang -genoeg
wel wetend, dat het immer vroeg
om zure woorden
na te laten…
Veilige thuishaven.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 251 Haar man, een uit duizend dromen.
Daar hoort zij de deur die in het
slot valt en hoe een enkele tree
van de trap vertrouwelijk kraakt.
Dan komt hij de kamer binnen, terwijl
zij een zucht van verlichting slaakt.…
Dissonanten en refreinen
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 194 je liep niet
maar danste
op muziek
die jij met
duizend oren hoorde
en trippelde akkoorden
jij dirigeerde het orkest
van je omgeving in eigen maat
en diepgaande beleving
een jeugd vol
lichte speelse tonen
de zwaardere zullen nog komen
mag ik schuilen
in je melodie zonder
dissonanten en refreinen
met je dansen
op muziek want…
Zacht pulseert de dood
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 178 druppels kleuren
licht het regent
duizend rozen
harten scheuren
warmrood en zacht
pulseert de dood
handen breken
in verleden tijd
vrijen weer vandaag
kom ook morgen
want de uren
gaan zo traag
keer het leven om
neem een andere horizon
verlaat de dromen
ontwaak toch
uit de slaap en laat
de dag maar komen…
Madeliefjes
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 133 Door de zure grond
zijn er in Gouda
overal duizenden madeliefjes
waarop het lijkt alsof
het sneeuwt in juni.
Als kind reeg ik die lieve
bloemetjes aaneen door met
mijn nagels een sneetje
in het steeltje te maken
en er dan een andere
madelief door te steken.…
Wind
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 61 De wind heeft geen zeep
om de verhalen te wassen
de handen met duizend woorden
gemaskerde gezichten
alles komt ongecensureerd
in onschuldige oren terecht
en er zal ook iets van waarheid
in alle verhalen schuilen
miljoenen letterklanken
de menselijke ratio lijkt onbeperkt
want achter de vertellingen
waait het verhaal van de wind…
zondagskinderen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 121 en dan kerstavond
met ons pap mee naar de mis,
de enige in het donker
honderden kaarsjes
en een donderende vrede
thuis
streek mama
lakens glad, ze waren geborduurd
met rode sterren, afgevuurd
rond groene krans
elk bordje gaf een kerststol
elk gezichtje
droeg de glans
van duizend lichtjes
en hield dat - de nacht uit -
vol…
Kleurt de ballen vroom
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.194 winterse herinnering
ik ezel warme adem over stro
jij hoedt in
nachtelijke weide de
schaapjes op het eigen droog
op het verschieten van
de ster kan je niet wachten
de koningen zijn nog te ver
zingt dennenboom
en kleurt de ballen vroom
voor bethlehemse nachten
ik sneeuw nog steeds
kou heeft mij al jaren in zijn
greep ondanks de duizend…
HET GRAF
poëzie
4.0 met 2 stemmen 465 't Is hier, dat hij de dag, die duizend andren vrezen,
De grote dag des oogsts, reikhalzend verbeidt;
Dan zal zijn smarte zaligheid,
En elke druppel gal een druppel honing wezen.…
zacht pulseert de dood
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 294 druppels kleuren
licht het regent
duizend rozen
harten scheuren
warmrood en zacht
pulseert de dood
handen breken
in verleden tijd
vrijen weer vandaag
kom ook morgen
want de uren
gaan zo traag
keer het leven om
neem een andere horizon
verlaat de dromen
ontwaak toch
uit de slaap en laat
de dag maar komen…
De danseres
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 117 Ik zag haar zweven
sierlijk, met een zachte zweem van blauw
en met haar voeten schoof ze
over gras bedekt met dauw
Ik zag haar zwieren
magisch, in een droom van duizend draaien
en met haar rokken deed ze
alle bloemen licht opwaaien
Ik zag haar zwijgen
lachend, maar haar ogen spraken meer
en met mijn benen rennend
zweefde ik al evenzeer…
Alleen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 106 mijn moeder was afwezig
mijn vader was er evenmin
alleen ik was aanwezig
ik was er niettemin
ik had een boek
een boek met sprookjes in
zo begon mijn leven
een sprookje met een gat erin
een gat van duizend dromen
‘t leek goed te gaan alleen
alleen op eigen benen
alleen, ik was alleen
toen kwam die breuk
die breuk die alles brak
mijn…
Daar waar regen verdwijnt
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 82 Duizenden druppels storten ter aarde
in het donker van de nacht.
Geen moment dat het bedaarde.
Verloren van de zwaartekracht.
Nog steeds breekt het niet open
het zo donkere wolkendek.
Ik blijf maar verder lopen.
Erken elk van mijn gebrek.
Want gaan zal ik met overtuiging.
Daar waar regen reeds verdwijnt.…
In gebondenheid schuilt vrijheid
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 52 Zij heeft opnieuw zich uitgevonden
Nu hij nog; dolende nomade
Zij gaat weer bij zichzelf te rade
Tijd heelt nu eenmaal alle wonde
Zij voelt zich vrij en ongebonden
Verlost van een Markies de Sade
Zij heeft opnieuw zich uitgevonden
En kust zichzelf met duizend monden
Zij brengt zichzelf een serenade
Zij neemt zichzelf aan in genade
Zij…
en zacht pulseert de dood
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.010 druppels kleuren
licht, het regent
duizend rozen
harten scheuren
warmrood, en zacht
pulseert de dood
handen breken
in verleden tijd
vrijen weer vandaag
kom ook morgen
want de uren
gaan zo traag
keer het leven om
neem een andere horizon
verlaat de dromen
ontwaak toch
uit de slaap en laat
de dag maar komen.…
Jouw stoet
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 58 ik zag je
met gevolg
door de wolken
zwieren
licht spatte in
duizend kleuren
uiteen die
regenbogen
vierden
jouw ogen
horizonden
de flauw gebogen
verten toen
jij de teugels even
flink liet vieren
slechts een
vage mist
wist waar jij
gebleven was
toen jouw stoet
eenmaal gas
gegeven had…
Langs de goot
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 31 ik zag
kou in
duizenden
kristallen
dwarrelend
vallen
waar stilte
vroeger
raasde
wagen zich
nu alleen
nog maar
patsers
op de weg
die glinsterend
hun lachende
bravoure
spiegelen
de gladde
toer fataal
afgebroken
in uitglijden
met val naar
bloedrood
dat sneeuw
in overvloed
doet smelten
het leven snel
laat verwelken
langs…
Honderd redenen, duizend gevoelens
hartenkreet
1.0 met 26 stemmen 2.652 Honderd redenen, duizend gevoelens
blijven doelloos zweven in mijn hoofd
want geen enkel woord kan vertellen
wat ik je altijd al eens wilde zeggen
Voor mij dus geen grandioos gesprek
dat je alleen in goeie films tegen komt
geen diepe gevoelens en juiste woorden
geen script op het toneel van de liefde
En jij zegt: "Vertel me wat je me wilt…
Waar duizend sterren bloeien
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 399 Nacht, die niets van deze wereld kent,
noch de oorsprong van zichzelf,
op de minnaars planeet,
waar duizenden sterren bloeien,
en zij zijn zich van geen één bewust,
zelfs als de zon hoogst van de hemel
naar hen, die beminnen, kijkt.
Zon is niet echt
en het daglicht is voor de onbeminde.…
Stof van duizend jaren vroom
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 178 donker klinken
bassen in gewelven
een bariton licht op
raakt namen van
de graven in muren
van spelonken verderop
alten mengen
zonlicht met gebeden
kleuren glas in lood
een enkele sopraan
klimt toon voor toon
langs bogen en pilaren
veegt stof van
duizend jaren vroom
in een ijle solo schoon
ik ben een bas
er is gereserveerd…