Alle inzendingen over duizenden

Witter dan wit zijn de duizenden graven en het gras is nooit korter geschoren geweest.…

toen werd hoop geboren en hun hart sprong op de dag opende in duizend kelen juichend, tussen al het leed vergat de tijd minutenlang de nacht één voor één vergt het daglicht reeds het donker uit geloken ogen, want ze mogen nu weer open zijn daar sluiten armen liefde in warm gekoesterd, aan haar veel te lang te leeg gebleven…

soms is alleen zijn stiller dan duizend zwijgende soldaten die in verstijfde houding handen niet ineen kunnen slaan ben dan een pion te midden van roerloze maten het doet armen en benen verstrammen aderen verstoppen en ooit hoor ik ver weg diep in de grond nog een hart kloppen naar de ochtendstond op zoek *…

zacht gekozen tedere woorden die de sluimering verstoren in ons verslapen liefdesspel liefdevol vertrouwd gelaat schenk mij je passie terug duizenden rode rozen wachten tot jij mij binnenlaat toverfee ik roep om jou een stem half in rouw smacht naar hartstocht van mijn dierbare vrouw…

kleur spreekt samen in kalk een portret uit duizenden een steunpilaar, zeg maar balk woorden doen deze wereld duizelen selenietsplinter in m`n vinger en de korst sluit lucht af een najaarsblad blijft een beginner maar nooit begonnen. laf raadzaam als schaatsen op een ijsbaan, en maar lachen je kan dit nergens plaatsen ondoordachtbaar…

waar haar spiegel water raakt in kleine passen beelden schept, voorwaar haar zachtste zelf laat zien danst ze lichte teugen adem als een zeepbel boven kleur duizend vadem diep de wereld schiep een beeld, een kind uit harde stoffen doch haar stolsel liep uiteen slechts door mijn hart getroffen…

Je zwom in een kom Met de illusie van een vis Duizenden golven rondom Het hield je lekker fris De sensatie van pijn Een haak door je lip Dit voelde niet fijn Maar een piercing is hip Je uitzicht op een bestaan In een burgermaatschappij Als filet of stick doodgegaan Voor mensen een lekkernij Hoofd en romp gevild Gekruid in een pan…

Zelfs duizend zuchten gaan geen stem geven. Machteloosheid slaat toe niets houdt de fluistering nog tegen. Ze hoort het geluid in zichzelf breken !…

Inheemse herders of cowboys van Siberië zo worden zij genoemd Met hun wel zeer nomadische levens- wijze; duizend kilo- meter lange tochten soms zelfs nog meer Hun slede getrokken door rappe rendieren die zonder problemen wereld ruilen Van hun zomergebied naar de winterweide of zeker omgekeerd van koud weer warm Siberië, zomer…

je sminkt gezicht met ogen en je huid is naturel lippen zijn de koren naast het orkest in lichaamstaal kleedt je met muziek uit duizend instrumenten gebaart het licht en breekt met vingers kleuren op decors danst bevallig wat emoties met als partner het publiek jij bent hun diva in de grote kunst applaus brengt jou het…

haar hand op mij mijn hand op haar, de ander houdt een kaars de hemelbaar van duizenden gelovigen in één - en wij samen - onze tranen wassen stap voor stap tot het gewicht van een ster de aarde raakt en zacht als in mijn eerstgeboren uur geef ik me bloot daar, op de grond van oude tijden ligt geen grens meer, tussen leven en mijn…

ik twijfel over alles was het goed of slecht juist mijn gemoed doorheen de dagen zont en sombert als het weer is dit goed of fout misschien zal ik dit doen of dat laten bij duizenden wortelen zich bezwaren praat of zwijg ik beter niet misschien als het niet lukt fout gaat of mis kan ik dan nog terug of beter ik dapper…

in deze tijden vervalt de menselijke maat in onbehagen moeten opgeworpen muren de angsten slechten de ingemetselde naakte schaamte sterft duizend doden een dak willen we om de muren van ons huis te verbinden bij toeval belanden anderen - ik ken die mensen niet - aan de ontredderde kant van muren die als rode prikkeldraden…

Laat nu je donkerste gedachten verlichten door duizend regenbogen.…

“Ik, Willem Barentsz, keer mij in mijn graf. Op Nova Zembla doodden zulke beren mijn mannen, en nu hoor je lui beweren: “Wat lief….” Ik vind dat bij de beesten af. Bespottelijk, dat men zo’n beer beschut. Hier past mij slechts een welgemeend: “Da’s knut !”…

Koop een granaat in U.S.A. Daar kun je toch van alles mee. De kwaliteit doet er niet toe. Defensie is controle moe. In Mali ploffen ze spontaan. Je moet er niet te dicht bij staan. Nu twee soldaten moesten sneven, zegt Hennis 'innig mee te leven'. Wat ik nu zeg, hoort men niet graag. `t Was 'Friendly Fire uit Den Haag'.…

dingen overstromen de regen de rest wegvagen De eenzaamheid heeft smaak de smaak van de kou die in je lichaam binnendringt een trieste smaak als van de dag na een feest Hoe kan ik nog denken het water bevriest in de grachten de as waait weg grote verwachtingen vervlogen 's ochtends vroeg (het is 12.00 uur, zegt de radio) Nachtmerrie - duizend…

Wat als pijn over gouden rozen ging, vluchtend als in sprookjes, weggelopen ..op duizend open wegen, net het leven.…

En dat in reutelingen Veel duizend lippen zich wringen, En dat er duizenden sluipen, Met messen uit holen kruipen. En dat soms de aarde schokt, In vlammen en kluiten brokt, En dat veel schone gehelen Tot splinters en leden zich delen.…

kamertje wonen waar ziekte onbestaand is niets is tijd, alles is tijd in de ronde van de zon om twaalf uur zal ik afscheid nemen met een beetje aarde in mijn handen ik zal naar hem wuiven op het pad van bloemen en bij het zien van de hemel een gedicht neerleggen niets is tijd in het zeggen van een woord * het land van duizend…

bevrijdende woorden in een gedicht verborgen tranen op mijn gezicht gekleurde stralen van een lach een vluchtig beleven van een dag kleine druppels regen zullen rusten op mijn huid speelse kleuren van de regenboog zullen dansen op het geluid van duizend krachtige vleugelslagen ik ben mijn eigen antwoord een begrijpen van uitgesproken…

een viool kerft in de winterstilte de woestenij door vogelvorkjes geprakt een glazen rag van bevroren dromen in de zucht van duizend naalden je kinderhand die met brutale warmte het ijs van mijn herinnering likt een bedwongen traan tot dooien brengt mijn gekloven lippen danken voor je kracht twee kriekjes op je porseleinen gezicht…

En ook wel aan mijn moeder die in haar duizend vragen wil weten hoe het werkelijk met me gaat. Dat ik eigenlijk nooit antwoord geef en dat de sneeuw nu vast blijft liggen op de straat.…

in de reflectie van heldere tranen weerkaatsen verlangens vrij in hun val waar zij ongrijpbaar in handen geslopen breken als wensen nimmer vervuld zal de fluistering onhoorbaar diep verscholen in smekende ogen als duizenden vragen onuitgesproken weerspiegeling wezen van zichzelf zodat een stilte zichzelf weet te horen als die…

Wat zet jou toch aan het denken, twijfel over mijzelf is ontstaan, duizend vragen dwalen in me rond, wat mankeert er aan mijn bestaan? Veel leed draag ik met mij mee, voor jou nooit geheim gehouden, toch ben je veel om mij gaan geven, ben je mij gaan vertrouwen.…

ik praat van jou al zeg ik dode woorden zoek in schimmen van verboden lijven restanten van jouw liefde die mij ooit behoorden ik wieg dan verstarde gedachten om verdwaald gevoel, doorheen wel duizend nachten, in teder maanlicht te verzachten wacht op mij als de dag begint te dagen stil zal ik dan zijn als jouw blik mij…

Marcherend over wegen, Stampen duizenden voeten, Daadkrachtig en schijnheilig, Onder hun gods zegen. Zij dreunen bij elke pas, Allemaal in het ritme, Van degeen voor en achter, In een eindeloze mars. Soldaten van het moreel, Beboeten elke zonde, Zetten je zonder pardon, Zo het mes op de keel.…

Gevuld met sterren en manen met duizenden geheimen overal een schauwspel op zwart fluweel. Daar in dat oneindig heelal moet ergens de vrede bloeien. Daar heerst eeuwigheid bovenal daar alleen kan de liefde groeien. Daar heerst geen ziekte of pijn daar zal elk mens gelukkig zijn.…

Ik waai niet weg de tijger met de kracht van duizend levens geeft moed aan het verstand gesloten, ontsloten het leven in de hand. De zon brandt van verlangen de kooi is open laat het hart weer lopen.…

Ik vulde de nacht met dromen voor jou plukte sterren zodat jij de weg in donker zou vinden alleen voor jou lief brak ik dagen in stukjes nacht schreef ik woorden in zilvertaal maar je bleef onderweg duizend nachten met lege gedachten alleen voor jou lief ving ik lentewind die de fluistering herbergt van het nevelland…