hout, aarde en liefde

dag, zeg ik

misschien zal hij vandaag
de weg van de wind volgen
ergens hoog in een klein kamertje wonen
waar ziekte onbestaand is

niets is tijd, alles is tijd
in de ronde van de zon

om twaalf uur zal ik afscheid nemen
met een beetje aarde in mijn handen

ik zal naar hem wuiven
op het pad van bloemen
en bij het zien van de hemel
een gedicht neerleggen

niets is tijd in het zeggen
van een woord


*


het land van duizend heuvels

Afrikaans hout
zo zacht en sterk

en rode aarde draagt als een zekerheid
de duizend gezichten

zo zei hij
telkens hitte zijn hart oplaaide;
't gefluister van het land dat later stierf

- dit deel van de wereld om één karaf te breken-

nu verspreidt de wind zijn stilte
gelijk aan de reis en begeleid door zeepbellen
in een veeltalig afscheid van zijn ziel

de kist van padoek, getimmerd door
de kinderen van toen en nu

werd licht en nog lichter door blaadjes

van zonnebloemen
veelmaal honderd

tot aan de heuvels en nog hoger

... - dit deel van de wereld om één karaf te breken- cryptische omschrijving voor Afrika ...

Schrijver: kerima ellouise, 13 juni 2015

miemakehotmail.com

hout aarde en liefd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 31 stemmen 439