Alle inzendingen over eerste steen

Wie zonder zonden is werpe de eerste steen.…

ik trok de steen weg waar je op leunde reikte je mijn hand maar woordeloos verpulverde de wand zij steunde rotsen in hun breekbaarheid jouw rug kende geen achterkant de eerste steen lawiende kleine keien ze rolden mee stof verborg het zicht massa deed zijn plicht bestormde de obstakels verwoestte dat wat niet stevig aan de…

Je legt de eerste steen. De ruiten, die geven onze grenzen aan, een bord vol regels en vol wetten. Zwart staat voor 'man' en wit is 'vrouw' of was het andersom? Ja, het was andersom. Zwart is voor jou. In gedachten hoor ik stenen slaan. Ik zet mijn zinnen op je dam. Je kijkt naar buiten. We beginnen. Ik sla een steen.…

Het onderdrukkende juk met z'n noodlottige ban Van je afgeworpen, geen zonde meer, geen eerste steen, Je werd er geen lichtvoetig danstype van, Maar het leven was licht en draaide om jòu heen.…

Heimelijk legde ik de eerste steen van het UNO-gebouw (1949). Buiten, in de zon van 5th Avenue liep een meisje uit Californie, ik telde haar zomersproeten. Achter een uitstalraam serveerde een neger warme hamburgers.…

Wie werpt de eerste steen, wie velt een oordeel? Wie is zo zondeloos dat hij dit mag? De Heer schrijft in het zand: wie zoekt hier voordeel? Wie is veel beter dan wat hij daar zag?…

‘Wie zonder zonde is, die werpt de eerste steen,’ En dus ging ieder diep beschaamd maar heen.…

het is in gedachten al zo vaak bewoond de inrichting geschoond van knus naar klassiek vintage of lief feeëriek een droom waarvan de eerste steen met liefde is gelegd maar die in fundering en ontwikkeling alle registers heeft opengezet duurzame snufjes als zonnepaneel en warmtepomp zijn terstond geïnnoveerd het selfsupporting zijn hebben…

Eens de droom van een onder- nemer die tijdens de bouw trots met zijn gezin rondliep, ik zie ze gaan, ze zijn ge- storven, de ruïne de stoffelijke rest van hun droom staat er nog, misschien zijn er sporen van de familie; een eerste steen, tekst op een tegel, een stuk gebrandschilderd raam.…

steen met duizend sprookjes in hun hoofd die er toch waren om te dromen want de Blauwbaard zou ze lomen als het zonlicht tussen bomen niemand anders dan zijn zuster die er wist wat er ging komen…

steen Met alwat huist in uw linguïstisch brein!…

Onschuld,vrede vrolijkheid alom Rood, geel, blank en zwart Straten geplaveid met vrede Een natie met hetzelfde hart Tijdloos spelen kinderen saam Honger, niemand kent het woord Langs muur en raam tinkelt muziek Ik ben nu bijna bij de poort Ik wandel door een stad die niet bestaat Verwachting klopt mijn stuwend hart De eerste steen leg…

het was slechts een boze droom dit vasthouden aan mezelf rivieren stoppen niet bij de eerste steen in hun weg mijn bedding verruimt zich met een diepere onderstroom het oppervlak glinstert nog altijd in veruiterlijkte kleuren, iets verdonkerd met het lichaam van het leven, weliswaar de geest van zelfbehoud waart rond in mijn zwarte waters…

Zo viel de tand van tijd mij aan de eerste daad, mijn huid verweerde een eerste steen die brak en viel, hield door de eeuwen heen, dit alles gaande. Vernield werd ik tot stof en zand en weggevoerd uit 't hoge land mijn ik verbrijzeld en de handen, faam ontnomen dit alles aan de zee gevoerd, als einde.…

Ooit waren de Oranjes hecht verenigd, Maar nu heeft in het koninlijk gezin Een zoon gelogen tot de koningin En dus dient Friso dadelijk gestenigd, Waarbij zij dan als eersten gooien mogen Die nooit hun moeder hebben voorgelogen.…

Je staat voor me zoals ik je het liefste zie Een zwartomlijnde lichtblauwe oogopslag met wimpers als spinnenpoten je verlangende ogen, ze stoten de eerste steen om Een domino-effect zo ongekend Ik sta ervan te trillen op m'n fundament 't Is alsof er binnenin me een gebouw in elkaar stort Alsof m'n tikkende hart met een tijdbom opgeblazen…

Men moest, om de eerste de beste steen te citeren, uit de steenrots een geheel nieuwe mens slaan. ------------------------- Uit: 'Eerste gedichten', 1986.…

Jonge gelukszoekers, die met gesloten ogen de eerste wankelende schrede op het pad der liefde zetten. Struikelen over de eerste de beste steen. Vervloek dan niet de steen. Maar wees hem dankbaar. Dat hij je ogen opent. En leert, Dat blindelingsvertrouwen in de liefde pas na een langdurige en bestendige relatie ontstaat.…

Wie zonder zonden is werpe toch de éérste steen, PAPA Ik blijf je grafje trouw bezoeken, je wenste echt geen dure zerk. Je hebt me wel getekend, dikke verlatingsangst, vet troef Nog steeds een tranendal, je wel vergeven hoor.…

voor steen…

Drie stenen zitten op een steen. Acht stenen liggen er om heen. Daar onder liggen er nog negen. Andere daar naast en tegen. Een steen steekt half uit het zand naar buiten om zich nog eventjes te uiten. Leer, kinderen, dit uit zijne mond: houd steeds een vuist boven de grond. ------------------- uit: Tirade 1968…

Ik probeerde alleen maar wat. Ik deed iets. Niet iedereen was, is er blij mee. Toch was er altijd die ene grote zee, die bleef trekken. Alleen mijn handen kon ik uitstrekken... naar Gods engelen. Soms, deed ik iets, waaronder een ander mens leed. Soms, denk je iets, wenk je alleen voor jezelf!…

Toen ik jou voor het eerst zag deed jij mijn hart sneller slaan. Toen ik je beter leerde kennen wist ik dat ik met jou verder wilde gaan. Als je niet bij me bent dan verlang ik naar jou, het kan niet anders zijn dan dat ik van je hou.…

Er loopt een kat door m’n tuin Niets bijzonders hoor Die loopt hier elke dag z’n vaste rondje Zo loopt ook elke dag een man langs met z’n hondje Niets bijzonders hoor Ook zijn vaste rondje Zo gaat de tijd in sleur voorbij Wie gaat eerst, wie geeft de laatste kik De kat, de man, het hondje of.....ik…

een kindskind, eerstgeboren gelijk zijn moeder, die ooit aan de borst van eigen oorsprong lag toen trilde er nog vreugde in de stille lach van haar, die ooit zelf de eerste was maar nu ligt een kleine hand werkeloos op gras verlangen groeide, gedragen door de tijd en nimmer vervangen want kwijt is kwijt en hij, het kind dat armoe…

Ik denk, je moet toch iets hebben om van te houden, waarom niet een steen in je hand, die koelte aan je huid. -------------------------------------- Jo Govaerts is een Vlaamse dichteres die op veertienjarige leeftijd haar eerste dichtbundel publiceerde.…

Ik ben een steen. Geef me een duw En ik geef je te leen Een lawine van stenen, ruw. Maar niemand duwt. Ik blijf staan en ween Tot de storm luwt En weer ben, een gewone steen.…

tussen beelden in het park tast ik je stilte af geboren in de zee lig je ingetogen gestold een blauw gedicht van steen nata in mare innemend als de welving van je been.…

Als een steen mij op de maag ligt Ligt hij mij niet in de weg Als een kei mij op de weg ligt Moet ik daar dan omheen Als ik een kanjer van een rots ben Beklim mij met een groot allure Kun je zeggen dat je die steen Met het meeste gemak hebt gehad.…

schrijf in woord aan een stijgend beeld dat ons in stenen steedsverdeelt tot mensen die weer verder komen langzaam rustend in de mooiste dromen…