Alle inzendingen over eeuwige liefde OR maat

met liefde bedien…

liefde kent geen maten zij meet niet af zij neemt zoals het is liefde kan niet praten naar de mond zij zwijgt en reikt haar armen liefde zal niet kiezen tussen goed en kwaad zij wacht geduldig af zij kan niet verliezen zij wil de wedstrijd niet liefde kent geen spijt van wat zij gaf ze heeft een open blik ze oordeelt niet liefde…

O niet van u het licht, Dat zich uit u verspreidt, Het is, het is het licht Der Liefde der Eeuwigheid. Gij ligt daarin, Ik zweef daarin.…

dat ik de waarheid spreek en dat liefde tussen ons geen enkele kans meer heeft Kan het die eeuwige band of is het maar een verzinseltje uit een of andere harteloze krant…

En voel mij ontzettend moe, Toch kan ik niet slapen, Het maalt maar in mijn hoofd, Af en toe zit ik te gapen, Hij had mij toch eeuwige liefde beloofd? Maar na 3,5 jaar is er al een gigantisch gat, Waar ik steeds dieper in val Niets dat de pijn nog verzacht, Dus zit ik te wachten op de knal, Die onvermijdelijk komen zal.…

we hangen aan dezelfde boom jouw blaadjes fris en appelgroen beschut door grote sterke takken blaken nog van levenslust, terwijl mijn bladeren geel met rood omrand zich eerdaags zullen voegen bij het bladerdek, dat als een warme zachte deken nestelt rondom de witgevlekte stam van mijn ziel graag zou ik jou beschermen, beschutten en behoeden…

Het waren niet de klappen, zei je. Maar wel de woorden. Dacht je er nog aan? Denk je er nu nog aan? Dat tere vogeltje? In beide kleine handpalmen omsloten. Hoe je het warm blies. Maar niet voor jezelf zou zorgen. Dacht je nog aan zijn woorden? Op de dorpskermis. Een glimmende ballon aan een touwtje. In je kleine hand. "Niet…

Blijven voor eeuwig en altijd Heel dicht bij elkaar…

Mijn liefde voor jou kent geen tijd, zij overstijgt de eeuwigheid.…

Kleine eeuwigheid in een paar seconden tijd klokslag van liefde…

Ik nam jou liefdevol mee bij jouw slanke hand en op de ruis van de branding op het zandstand dansten wij onze eindeloze liefde in. Na al die jaren schiet mij dit nog in de zin, wanneer ik bij het wakker worden jou beschouw en dan weer besef hoe zielsveel ik van je hou.…

die nimmer kan vergaan Daar waar je eeuwig in mijn armen ligt daar waar we enkel voor elkaar bestaan Droom je van die dag zonder einde dan waar de lichtjes op onze liefde schijnen Of droom je dan compleet nergens van; omdat dagdromen in ‘t niet verdwijnen…

Geen toren, loper of paard Nee zelfs geen koning Is de koningin waard … Álleen het hof van honing Welk der stukken maakt het waar? Welke stelling brengt haar in gevaar? Wie neemt haar gevangen? De Dame statig, ongenaakbaar.…

Maar 't was de minste van twee zaken: Hij was het spelen moe, én mat. [15 december 1647]…

Haar voegen zoeken een uitweg naar gelijkvloers en warm immer op maat begeleid de lift gaat alleen maar omhoog, verdieping na verdieping klimmen ook de laatste jaren onbezorgd telt niet meer waar geld spreekt van visie plant men blauwe luchten vol met grauwe schaduwen van kastelen zijn laatste paleis wordt verborgen in toekomstwolken…

Een glimp, waarin het eerste licht als traan geboren wordt, handen verleggen schaduwen over mijn verweerd gezicht, geleefde wraakgodinnen verhangen zich aan gouden ringen, alles afgewogen, blijft zonder gewicht, de maat van kwetsbare dingen.…

“Ik ben Uw vrouw’s plastisch chirurg en condoleer U met haar overlijden, ik behandelde haar voor haar dood, mede door mijn werk ligt ze prachtig opgebaard en oogst ze bewondering; Uw vrouw haat schulden, overhandig U daarom persoonlijk de rekening” De weduwnaar antwoordt: “er wordt gezocht naar verband tussen Uw werk en…

Wat heb je daar nu aan Om je maat te slaan. Als je daarmee wil proberen Je maat te imponeren, Begin dan daar niet aan. Maar sla je graag de maat, Bedenk dan, dat dat anders gaat.…

bloot te staan aan stroomloze barrières, de kiezels van de tijd zich stroomopwaarts bewegen tot aan de bron waar ze werden gevormd, telkens verlegd, een onbekende nevel sluipt door de vingers van de ondeelbare dageraad met onvoorspelbare mozaïeken plooit zich in een menselijke maat zijn gedachten ongrijpbaar voor alle statistieken…

Tijd, realiteit lijken één abstracte vorm, door interpretatie maken we daar een veelvoud van,toch blijft empathie de norm en de tegenstelling van de menselijke maat. te vaak als dictatoriaal traktaat.…

bij de deur naast de mat staat een paar schoenen dat met stil staan beloond sporen op zolen toont bij de deur naast de mat die de zolen verschoont bij de deur naast de mat staat het paar schoenen dat een droef symbool is van veranderde mode de stellige voorbode van nutteloosheid bij de deur naast de mat bij de deur naast de mat…

op een bepaald moment neem je jezelf de maat spiegel je liefde en haat het verdriet op je gelaat kijkt de andere kant op uiteindelijk rijmt het niet maar het dicht wel, zulks is alom bekend…

in eeuwigheid verscholen diep verborgen dromen door jou heb ik gevonden wat eens verloren was het geheim van deze liefde eenvoud is de kracht tederheid en dromen vervolmaken haar in pracht gevoelens uit het hart diep gesmaakt verlangen eenmaal onverwacht eeuwig blijven hangen deze liefde samen zal niemand ooit beschamen jij bent…

Waarom ga je heen naar eeuwige rustvelden, is het daar beter? Genieten we daar eeuwige geluksvelden, vrijheid en liefde? Je was die je was, bewogen door het geluk van jou en ieder. Het zou jammer zijn dood te gaan zonder uitzicht op eeuwig geluk.…

Zichtbaarheid is niet de maat; liefde is een naam! Door ontwrichting heen schijnt een licht, warm en zacht. Tijd wordt overwonnen en sterven is verleden tijd; eeuwigheid is begonnen, in seizoenen, het neemt de tijd. Cirkels cirkelen in straten van hout. De laatste cirkel opent in een zee van goud.…

Nu er zoveel verdriet wordt geleden Denk je terug aan het verleden Komen dingen in die moeIlijke tijd weer omhoog wanneer je het liefst zoveel mogelijk dingen vermijdt. Je moet niet bij de tijd stil blijven staan Maar gewoon met je leven verder gaan Als je nou geen dingen vermijdt Kom je door die moeilijke tijd Als je door die tijd heen bent…

Je hoofd vol, Je dagen leeg, een kreet van ongeloof, waarom? Eens in de toekomst, Als je hoofd weer leeg is, Je dagen weer voller zijn, Zal je waarom een plaats vinden in je hart, en daar tot rust komen.…

wij geen fout, geen spijt bleek toch voor ons bei' geen eeuwigheid Want liefdes verwelken en liefdes vergaan maar rozen en schepen zullen eeuwig bestaan…

In Bosch' 'Tuin der lusten' wordt de liefde gevierd en bedreven Alle vormen komen in meer of mind're mate traag voorbij De tuin blijft wel de Tuin daar gevloeid zaad zeker niet zal bloeien...!…

jij laat een dode dansen mijn gevoelens hossen rond m’n ziel zingt in mijn bonkend hart de knoken slaan de maat je liefde laat mijn lippen spreken en ik luister naar je naam…