Alle inzendingen over egoïsme

Was het jaloezie of egoïsme, dat mij verblindde? Was het verlangen niet groter en sterker? Welke kracht doet zichzelf teniet? Heb ik het pad verlaten, haar afgedaan als valse hoop? Of was ze teveel buiten mijn gezichtsveld? Wat bezielt mij toch, om wat goed is los te laten?…

Door het lint, in woede, weg: scheldend op de slangen in mijn leven zwerend tegen ongeluk en pech, bezwerend, bewogen en bedreven vloekend om onwetendheid, desinteresse en egoïsme ik wil meer dan tranen kwijt: aanschouw vervagend optimisme Roep ik alleen in de woestijn?…

MAAK jij een fout? DAT geeft toch niets... JE laat een ander ervoor opdraaien. WEG loop je voor de gevolgen. KOMT dat omdat je alleen voor jezelf leeft?…

Wreedheid, oorlog, misdaad, we kunnen dat allemaal best missen Het verarmt de wereld en schept hele boze hindernissen. Een beetje lief zijn, het kost niets en 't is zo gebeurd Het ganse bestaan wordt dan gegarandeerd opgebeurd, gekleurd. Wat zou het mooi zijn, iets minder uit de hoogte doen, vaker een zoen Druk, druk, druk; een goed excuus…

Nieuws voor alle egoïsten, Die het nog niet wisten. Er is een tweede ik, Echt geen dommerik Of een brave hendrik. Gaat je ego je vervelen, Dan kun je je alter ego laten strelen.…

Dagen zonder deemoed, hoogmoed zegeviert. De eenvoud en het medeleven lijken vergeten. Hebzucht is iets waar men zich door laat verleiden. En wellust is dan bijna niet meer te vermijden. Zelfzucht gaat overheersen in ons hart! En door afgunst raakt liefde verstard. Dan komt in het gedrang het invoelingsvermogen bij mensen. Zo…

Door hebzucht en egoïsme kunnen ze me niet horen. En door hun asociaal leefgedrag en bewind werden al zo velen kleurenblind. Al mijn mooie kleuren verdwijnen als sneeuw voor de zon. Zonde van mijn inspanning die zo mooi begon.…

dat jij bij me hoorde, begreep geen mens Nu hoor ik slechts nog {ooh ooh ooh hoo} {Mm} had ik het eerder maar gezien Dat jij mij gaf wat ik wilde Maar ik niet jou Ik had zoveel meer te geven Wat jij ook graag wou Maar ik verspilde zoveel uren, verspilde zoveel kostbare tijd En nu moet ik toezien Hoe jij je hebt bevrijd Mijn egoïsme…

zie mijn twijfels weet mijn angsten voel mijn tweestrijd hoor mijn kreet kwijt mijn schulden houd mijn aandacht lieg mijn waarheid schrijf mijn leed proef mijn liefde kleur mijn dagen steel mijn blikken poets mijn hart lees mijn woorden streel mijn zinnen merk mijn schikken deel mijn part…

Het ego is me als een raadselachtigheid binnengeslopen.…

De macht ligt in handen van liegende kleptocraten, corrupt en verdorven tot op het bot, volstrekt harteloos, gewetenloos en meedogenloos vermeerderen ze hun vermogens, monopoliseren markten en manipuleren media, wetenschap en publieke opinie ten einde hun ongebreidelde egoïsme en hebzucht nog verder te bevredigen met meer rijkdom, superjachten, privejets…

luidkeels doet de zelfzucht kond van zijn behoeften maar o wee als het om delen gaat dan laat de stem het af hoofden draaien weg van nijpende gebreken lijden het zonder protest ikke eerst en dan de rest zwijgend wordt er ingestemd met andermans ellende armoe blijft gemeden als de pest…

Ik heb wat te lang in mijn droefenis vertoefd dat heeft niet alleen mijn stemming verpest maar de mensen om mij heen raakten ook bedroefd dat kan toch nooit de bedoeling zijn mensen die huilen door andermans pijn.…

op spitsen van tenen over het smalste koord balanceren wij voetje voor voetje omzichtig tussen schrikkels dodelijk scherp levensbedreigend aandacht gefocust op eigen behoud alleen dat onverbiddelijk en totaal…

Gelovigen geven aan God een deel van Zijn overvloed niet als offer, maar als mens die buren en dorpsgenoten helpt lastdieren ontziet en vlinders laat fladderen en niet alleen lief is voor knuffeldieren maar fonteinen bouwt om de edele paarden te drenken Ongelovigen beslissen zelf of ze hun opbrengst verkopen wat ze opeten en wat ze…

Geef een meisje bruine lokken, Lippen, nimmer moe of bang Om te kussen en te jokken Heel het lieve leven lang; Rozenblosjes, sneeuwen handen, Hemelse ogen, elpen tanden, Ranke leest en vlugge voet; Armpjes om er in te vliegen, Of een kindje op te wiegen, En een blij gestemd gemoed. Lieve Hemel, hoor mijn beden, Geef haar zachtheid…

Zo diep schaamteloos draagt het immer ruisende rivierwater het vernederde afval langs mijn vergulde voeten ik waad door vocht van diep verdriet en timmer met gebalde vuist de luiken toe van de vazal die schimpend weigert het verre wezen te ontmoeten. Zijn drek is de luxe van stranden van ver weg waar de rimpelloze zee zich mengt…

Het geven uit solidariteit, is blijven geven tot gelijkheid. Waar de egoïst blijft spelen, rest er niets meer te delen.…

Innerlijke zelfwaarneming Nadenken Over eigen doen en laten - Ontbrekende vaardigheden? - Wat het is Hoe het moet Had ik eerder dan jij In de gaten - Kijk in de spiegel Zie je gezicht Wees eindelijk eerlijk Jij Veel meer nog dan ik Voor een groot Zelfzuchtig ego gezwicht…

Onze bruiloft Een geweldig feest ’t Was goed Om er te zijn Maar nu ga ik Er weer vandoor En pak de laatste trein Het huwelijk Een fenomeen Qua instituut oké Maar Het liefst ben ik Toch op mezelf - Dan eeuwig - Met z’n twee…

Opzij Met die koffer Ik moet er Snel bij Geen tijd Te verliezen Vanaf nu Ben ik vrij Genieten werd mij Vanaf start Reeds beloofd Maar 't gedrang Naar de vrijheid Gaf Hoe wrang Mij al snel Véél te snel Een lelijk Ontsierende Schram op het hoofd…

Zij spanden samen Bundelden krachten Gingen voor elkander door het vuur Slechts Voor elkander Nimmer Voor een ander Want die ander was Zoals zij zeiden - Van afwijkende signatuur…

ieder kind een eigen kamer elk vertrek heeft zijn tv meer apart en minder samen geen gesprek, steeds vaker nee het ego krijgt nu alle space eerst jijzelf, je pakt je kans het leven is toch slechts een race een sprong vanaf de hoogste schans zelfs de Kerst staat in dat teken van jouw voorkeur en gemak niets en niemand wordt bekeken…

Voor jou Zou ik er altijd zijn Jouw eenzaamheid Liet mij niet koud Ik Nam de moeite Jij Nam mij - Hoe dubbel Het gevoel Misbruikt Door jouw ego - Typisch jij - Jammer - Ervaring rijker…

de vergiftigde das ligt in het gras en denkt met heimwee aan hoe het vroeger was en dan wij de mens wij trekken geen grens wij denken niet aan die hulpeloze das die ligt in het gras en die met heimwee denkt aan hoe het vroeger was we zorgen ervoor dat wijzelf aan onze trekken komen maar denken niet aan die das die lag in het gras…

Ik voelde mij tenslotte heersen over een zwak volk Dat zelfs verlaten was door God en Zijn kudde. Zelfs de duivel vond het niet de moeite waard Ons hierover te veroordelen of te prijzen. Het volk verzwakte erger onder mijn leiding, Het werd zelfs laf en lui ondanks mijn ambities. Terwijl intussen God en Lucifer zich liever focusten Op helden…

Hoewel we dicht bij elkaar wonen zelfs vaak onder één dak ben jij toch dikwijls zo ver bij mij vandaan. Verder dan mensen aan de andere kant van de wereld kom eens wat dichterbij.…

Mijn huis staat niet zover van de bewoonde wereld vanuit mijn raam kan ik in straten mensen zien lopen als ik mijn deur open kan ieder mens naar binnen kunnen ze zien dat ik niet zover woon van de bewoonde wereld in de straat die ik zie vanuit mijn raam blijven mensen liever buiten dan dat ze binnenkomen door mijn geopende deur.…

Alsof wij onder grijze wolken steeds meer één worden met hen steunend, klagend tranen storten overlopende van kou gesloten tot één compacte massa. Tot uiteindelijk wij worden uiteengedreven door vlagen wind weer ruimte kunnen bieden aan zon en warme lach.…

Aan politiek doen mensen mee voor de vrede -- van eigenbelang.…