Alle inzendingen over elleboog

de hebzucht danst op horentjes kijkt met een dikke laag eelt op de ellebogen honend op mij neer ziek en hulpeloos voel ik hoe veel het is geweest dat mijn klein mensenhart heb moeten verdragen en wacht op mijn behoeder de duivenvoeder in hemelvogels komt hij mij nabij om mijn ziel niet murw te laten worden de Here is mijn…

buiten regent het niet alleen daar inwendig worden longen en hart belaagd door windvlagen elkaar verdrijvende stortbuien hagel tart lever en nieren die vergeefs proberen te schuilen onder middenrif en maag dichte mist omhult de hersenschors slokdarm en luchtpijp zwellen gestaag milt en blaas staan bijkans op springen elleboog enkel en knie…

de koele morgen van augustus sluipt zachtjes naar binnen, jij draait je, zacht kreunend, op je zij, je oogleden trillen want vol van zoete dromen een zwartgrijze bromvlieg zoemt langs de gordijnen, onrustig zoekend naar de mooiste en helderste plek in het ochtendlicht ik leun op mijn elleboog, kijk op je neer en laat mijn ogen dwalen…

met de ellebogen op de tafel zeven verticale kaartenrijen over mij zit, onzichtbaar, Bacchus speel ik patience, hij houdt zijn wafel tot nu toe, zeer zwijgzaam de zwijmelende godheid uitnodigend beloert hij mij ik negeer hem behoedzaam hij vraagt ‘geen dorst vandaag’?…

Zand ik zie alleen maar zand Ver weg dichtbij voor achter en opzij alleen maar zand Ik voel overal zand in mijn oren in mijn ogen knieholten en ellebogen overal zit zand Ik ben gek op zand op kuilen duinen en bergen grof geel en fijn wit zand Ik geniet van woestijn steppe en strand hollen lopen dolen in…

pijn in m'n voeten een oude blessure van squashen in een kies weer eens angst voor de tandarts in m'n nek draait u eens naar links in m'n knie dat moet nog berghellingen op in m'n rug daar waait de kou langs in m'n neus van alle sigaretten in m'n elleboog gevallen met de fiets in m'n ogen vermoeidheid zonder bril…

De huichelaars van de andere partijen lopen inmiddels stiekem zijn meningen achterna, sneaky en achter de ellebogen. In de kern zijn de tegenpartijen nog meer PVV-gezind dan de PVV-elite zelf. Hun vermeende allergie is maar een nephik na flink doorzuipen in het stamcafé PVV.…

je ellebogen allebei naar achter in een artritisch evenwicht je leek wel klaar om te duiken recht het leven binnen Maar het duiken is gedaan het is nu vooral een oud schuifelen met onzekere voeten steun zoekend bij de grond ga je je weg, schrik je van de auto die plots verschijnt in je vernauwd blikveld.…

Ze strijkt zijn schouders achter de ellebogen -zijn gekreukte imago glad- en hangt hem in de kast. Ze trekt haar jurk uit, vouwt zichzelf open, stijft haar minnaar en bevochtigt de lakens. ----------------------------------------------- Uit: 'Naastenparade', 2002.…

althans de met zuignappen op de moederbuik geplakte omstanders zwaaien met zakjes gekruide kinderkoekjes en zeggen dat er plakjes nieuw leven kleeft onder de nagelriemen er schuift een wazig mistgordijn voor onze blote ogen het dui kel mo ment werpt een harde schaduw op het broeiende geloof achter de ellebogen…

mijn oma sliep in een fauteuil naast de kolenhaard, vol overgave, ongehaast zij was mijn uitzicht als ik opkeek van het slaapverwekkend gewicht dat de school voor mij voor morgen had vergaard de pendule tikte de stilte vol terwijl ik steunde op mijn elleboog en die weer op zo'n zacht tapijt met een rood-zwart gekleurd figuur die mij…

. ------------------------------------------------- uit: 'Och, ik elleboog me er wel doorheen', 1988.…

Noch handen noch ellebogen konden weten, wat z'n dromen waren en hoe het leven eruit zag in zijn knoesten houtogen. En hoe vaak hij ving op de onderkant van tongen en borden, het gezegde en ingeslikte woorden. Zijn kennis drong dieper dan pijn van hete pannen en hij wist het.…

Er ligt verf op de vensterbank waar mijn ellebogen rusten. Op de velden staat een scary man. Roerloos maakt hij dag na dag een bootleg van het ruisen van een zonevreemde pijn.…

pak me dan als je kan, via je elleboog? Zie je, ook jou zieltje is een sieraad, en het engeltje weerlegde jou knipoog…

Haar ellebogen zijn haar merk. Die zijn haar sleutels tot succes. Van buiten oogt zij gaaf en sterk Met valse haarkleur uit een fles, Een lijf uit de aerobic les, 't Gezicht een schildermeesterwerk. Maar binnenin loert het gevaar. De ikke-ikke-zwam zwelt daar.…

Hij is, zoals hij daar onderuitgezakt In zijn stoel de blote benen uitgestrekt op een laag kantoormeubeltje, de armen nonchalant langs de rugleuning van de stoel bengelend, één beweging verwijderd van de volstrekte overbodigheid: de arm die vanuit de elleboog lui omhoog gaat, eindigend in een ten hemel wijzende wijsvinger, aldus een fris…

het witte blok waarschuwt mijn voeten mijn rug naar de waaier van het veld gericht ik weeg de kogel op het stootkussen hij past in de plooi van een hals, de kin rust op het koper de elleboog halfhoog opgericht als een stramme vleugel de vrije arm bengelt langs de heup mijn blik boort zich vijf stappen verder in het rode sintelpad ik tol…

nu staat de tafel nog tegen de muur handen en ellebogen dragen haar hoofd, zij staart zich blind op zijn rug, de schotwond spreekt niet terug langzaam valt er licht op de vloer een spelonkje opent bundels stofzaad daarmee staat de tafel ineens in bloei ontbreekt chlorofyl en spat het bloed uiteen in een palet van oorlogsgeweld haar gezicht…

kruis aan een geleende spijker hing in die eerste dagen wachtte ik geduldig op een toegezegd, inheems vogeltje als een teken van haar en Hem om uit mijn eenzaamheid te stappen de belofte verbleekte als een afnemende maan en ik knikte tijdens de uren die ik met haar doorbracht naar haar gebaren die als licht leken te lachen terwijl mijn ellebogen…

Zie ze daar in net pak staan op eigen verhoging aangesteld hard ellebogen is wat hier telt die cursus hebben ze vaak gedaan Daarin cum laude geeft de waan dat een dure diploma iets vertelt of bakken bullen onschuld stelt wanneer ze over lijken gaan Lees de vette koppen pletten wanneer de score uit de hand wordt afgekat door schapenland…

versnelde golf van kreten De vliezen scheuren Ze perst het broze hoofd uit de schoot Laat het verbeten gebeuren De eerste schrei is een zucht Een langgerekte NEE Teistert het oor, trilharen in de fik De eerste postnatale wee De vroedvrouw geeft geen kik Het mormel hangt aan haar klauw Het slijm wegspoelend, een tik op de billen Met haar ronde ellebogen…

In de passage krijgt de klank en hoog weergalmen en omlaag een fluistering tussen de voeten over het graniet; rode hartkamer die in elleboog met drie uitmondingen de stad geniet.…

Soms is het leven het piepen van schoolkrijt, een permafrosthap uit het heden, een tik op de onzekere vingers door ome Thijs, die het flink achter de ellebogen had, huilen om je blauwtje lopen in Geleen of na een nacht doorhalen als een hond openlijk kontjeslepen.…

dacht je hij liep weer eens achter een bloedmooie stoot kneep zoals gewoonlijk in haar kontje en lachte z’n stralend witte onschuldige tandjes bloot maar wat hij niet zag aan die schat is dat zij ervaring met kickboksen had en oei zij ergerde zich dood en toen hij over z’n gedrag ook nog loog gaf zij die hengst een flinke hengst met haar elleboog…

Op een schaaltje lagen zijn ellebogen. Toen brachten de broeders opgetogen als laatste zijn hoofd op een bord. Ze kwamen geen lichaamsdeel tekort. Zijn vrouw altijd al blij van zin zag er de lol nog wel van in. En omdat ze zo van puzzelen houdt, heeft ze hem zelf weer opgebouwd. Maar gisteren ging ze bij hem weg.…

Hier is geen telefoon, geen handige bereikbaarheid hier is geen winst, geen ellebogen die scoren dit is géén wereld vol strijdbaarheid Hier gaat de liefde niet verloren. Nu keren we weer om naar Wassenaars’ lust je kunt kiezen voor geluk, of delen in de winst maar altijd kun je teruggaan naar de witte kust.…

Dan bergt hij zijn spullen en neemt zijn gemak Al op zijn ellebogen. - Zou elders het maskeradepak Ook reeds zijn uitgetogen?…

Meisjes op de Parade met kristallen zomerknieen, ontdaan van wild geworden ellebogen. Hun vuur is enigszins geblust nu ze de tegenhangers zijn geworden van wat men hier noemt: "eeuwige liefde in goedkope herdruk". Hun jonge vriendjes knikken blikken blozen, hun halzen met nog verse littekens van de strop.…

De ellebogen zijn ook door, ze hebben hard gewerkt, ik had er ook iets achter, niemand heeft het gemerkt. Nu nog de kraag, daar heb ik een flink stuk in gedronken, ik zei nooit: ´dank je wel´, als er werd ingeschonken. Het ziet er al weer beter uit, nog eventjes mooi strijke, en ga ik als vanouds, gewoon weer over lijken.…