Alle inzendingen over elleboog

Kom naast mij lopen, met je elleboog tegen mijn ribben. Kom zo dicht als je kan. Zoals straks in onze kist. --------------------------- uit: 'Oktober '43', 1998.…

Hij niest en niest en niest van alles kriebelt in zijn neus betraande ogen staan wat triest zijn oogopslag zo serieus Het zonnetje in huis slaat om in deze tijd met ogen als een sluis waaruit water wordt geleid Toch trekt iets extra aandacht laat mij niet los hoe ik ook poog pakt mijn blik met volle kracht: dat is zijn doorweekte elleboog…

Alvorens ze aarzelend fluisterde “ja” verschikte ze nog even iets aan haar decolleté zodat, terwijl zij steunde op haar elleboog, de vingers van haar slanke, fijne hand langoureus-weemoedig de kralen van haar halssnoer nauwelijks raakten.…

. ------------------------------------------------------------ uit: 'Och ik elleboog me er wel doorheen', 1988.…

Ik zal uit een bepaalde hoek van de kamer tevoorschijn komen alsof dat was afgesproken en ik zal iets vanuit mijn ellebogen ------------------------------------------ uit: 'Terug naar de apotheker', 2005.…

Broeierige hitte geen enkel zuchtje wind mijn handen lopen over het gras En mijn ellebogen vliegen over 't grind Warme geborgenheid Er komt werkelijk geen kou aan te pas Mijn voeten omarmden je met liefde 't geluk toen ik eindelijk bij je was Mijn hoofd zwom door de warme zee mijn dijen volgden het blind Tot alles op zijn plek viel omdat…

Heb nooit aan ellebogen gedaan beantwoordde geen elleboog- of vuistgroet Wel (h)echte omhelzingen: ze genazen angsten, bespaarden ziekten.…

wat blijft er over van het beeld dat schilfert en zijn buitenlaag verpulveren laat door sporen heimelijk geweld het stiekeme gewoel dat achter ellebogen woekert en de tong met bitterheid bekleedt de schuld knaagt ook haar deel en de schaamte die mijn partner is steekt soms het hoofd naar binnen bewust en dwingend met grote en…

het stuitert tegen mijn oorschelp ziet geen kans binnen te dringen probeert dubbelhartig mijn nekvel maar vindt ook daar geen houvast je ellebogen doen zo hun best maar raken enkel de valse lucht die je uitademt van inspanning langzaam druip je af langs mijn ruggengraat waar je platvloers dooft als een nachtkaars het kwade daglicht…

Ze leunde op één elleboog en keek hem aan met de verleidelijkste blik die ze bezat. Ach Heer, neem me mee naar het beste restaurant van dit godvergeten gat. Ik ben het waard en ik zal het U vannacht bewijzen. Ja, vannacht, U zult er geen spijt van krijgen, dan zal ik U belonen.…

je draait en zwaait en wringt en wiebelt je ellebogen kraken ervan maar nog altijd jeukt en kriebelt dat plekje waar je niet bijkomen kan. je draait je in kreuken en bochten en vouwen het lijkt wel of er van binnen iets knapt vandaar dat zoveel mensen trouwen dan is er tenminste iemand die krabt!…

. -------------------------------------------------------- Uit: 'Och ik elleboog me er wel doorheen', 1988…

in het zonnetje op een terrasje met een lekker kopje capuccino een puntje appelgebak met slagroom of een glaasje droge witte wijn met een portie bitterballetjes of stokbrood met kruidenboter met mijn linker elleboog leunend op zo`n wiebelgroene horecatafel gniffelend wachten op dat stuk kruimeldief die plusminus een week of wat geleden…

Het raam maakt een kier en de tafel tot hier breekt op slag en de tafel is niet bij het raam maar hier naast me gaan staan aan de voet van de tafel valt het kleed van de tafel in het licht van het raam buigt het blad een armlengte knikt in de elleboog een reep in de lade, kruimels paperclips het stuk karton dat de tafel recht en het…

ze besteedde haar dagen aan het dekken van de tafel waarna ze zich zorgvuldig veegde we werden allemaal van hout en telden het aantal voorwerpen waarvan we het woord wisten, zelfs met één oog dichtgeknepen wat hij niet deed na het stukje per stukje breken van nagels en ellebogen, die tot aan onze buiken kreunden omdat wij,…

-------------------------------------------------- uit: 'Och, ik elleboog me er wel doorheen', 1988.…

. ------------------------------------------------------------- uit: 'Och, ik elleboog me er wel doorheen', 1988.…

leg je maar neer bij mij en kijk naar boven in blauwe schemerhemel zie je een roze handschoen tot aan de elleboog zit een engel versnippert wolken in je ogen wil ik zien hoe gelukkig je bent dat er een meer in ligt met zachte rustige golven die soms wild bewegen daarin wil ‘k vissen op die zee eeuwig roeien een gevuld net in ’t water…

dwergspeurtochten in 't rond muren suizen en zwellen verdovingsgas vult de kamer radeloos zakt mijn elleboog naar het vergeten smurfenboek nuchter knikt zij goedkeurend.…

--------------------------------------------------------- uit: Och ik elleboog me er wel doorheen', 1988.…

de dermatoloog wrijft over de wreef een enkel velletje achteloos terzijde de ellebogen hebben afgedaan de heupen en billen jeuken beide de rechterenkel ziet er mooi uit mooier dan de linker het haaronderzoek geeft voldoening geen plekken daar maar die wreef is andere koek de dokter aait nog eens de rechtervoet adviseert andere elastische…

mislukte advocaten van het vurige geslacht huichelen zonder toga het vuur in de vagina bij om het even wie verwaandheid pleiten doorzichtig als hun lingerie schaamteloos rechtop kruipen sluipen door de lettergrepen van de eigen naam alles vol schijn te vangen tot de wrong in de tong giftiger dan ratelslangen geilen op hogere sferen lenen ellebogen…

er zijn vleugjes wind die spelen met dromen razen over land en bekomen in de luwte van je uitgestoken hand ze landen zacht lopen over vingers dansen langs levenslijnen van je pols verder naar boven je ellebogen lossen schouders in een warm en graag gedogen maar strakken soms de spieren aan in een niet verder gaan dan gaat het…

. ---------------------------------------------------------- Uit: Och, ik elleboog me er wel doorheen, 1988…

Bezadigd met ellebogen afgesleten nog voor de moeite werd gevonden ze te slijpen en de woorden ooit te slijten aan de oren van de juiste luisteraar. Een stille mist daalt neer, het is beter vredig voort te gaan in de omarming van een taal die zelf zijn weg wel zoeken zal.…

De professor is moe, beste studenten, De lapjes op zijn elleboog die tijdskringen maskeerden laten zijn jasje in de steek en de pauzes in zijn woorden, zowat een sigaretje lang, verraden hem de leegte waarin hij straks belandt als hij het treuzelende minirokje de aula buitenjaagt.…

Vanaf hier is niets meer van mij Ze heeft de mouwen opgeschoven tot ver boven de ellebogen Het huis wordt stofvrij onder mijn voeten weggezogen Waar het om gaat mag een tante weten Als door de microbe gebeten zwaai ik met een zwangere pluim Zij maakt met mijn scheerschuim kammen en borstels schoon Ze zegt dat ik de lakens onder de dekens…

rol de stenen weg voordat je brekebenend vlinders tracht te vangen die jouw pad in alle kleuren blijken te behangen je blik omhoog maakt voeten broos in evenwicht en zonder zicht ligt struikelen voor de hand daar gaat je tand en weer een beurse plek je ellebogen schaven omdat ze je lichaam even niet konden vertragen…

Een kwinkslag is een grapje, met een knípoog, een ókkernoot, 'n por met 'n élleboog. Een óplawaai, een schop die vaak geen herrie maakt, een nudist is zónder kleren, dus meestal naakt. Een góede buur, één waar je meestal wel suiker lenen kunt, een lieve zus, waar je verdrietjes mee delen kunt.…

de regen valt met sloten koffie aan de tafel vierkant geknoeste tijd met elleboog gesleten geulen waar gasten zich een plek weten om het hoofd te laten hangen voor even nergens thuis het getrippel van duizend druppels verdrijft het eeuwige geneuzel in wat het verleden heet te zijn nu en gisteren ook al toen de zon zo scheen en toch is…