Kwaad daglicht

het stuitert tegen mijn oorschelp
ziet geen kans binnen te dringen
probeert dubbelhartig mijn nekvel
maar vindt ook daar geen houvast

je ellebogen doen zo hun best
maar raken enkel de valse lucht
die je uitademt van inspanning

langzaam druip je af
langs mijn ruggengraat
waar je platvloers dooft
als een nachtkaars

het kwade daglicht
dat je probeert op te roepen
blijft spiegelbeeldend hangen
in je eigen schaduw

Schrijver: Nina Laverona, 16 oktober 2007

ninalaveronahotmail.com

tegenbeeld

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 31 stemmen 139